Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen sad Sofia-grad (Βουλγαρία) στις 7 Ιουνίου 2023 – LF κατά Zamestnik-predsedatel na Darzhavna agentsia za bezhantsite
(Υπόθεση C-352/23, Changu 1 )
Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική
Αιτούν δικαστήριο
Administrativen sad Sofia-grad
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγων: LF
Καθού: Zamestnik-predsedatel na Darzhavna agentsia za bezhantsite
Προδικαστικά ερωτήματα
1. Έχουν η αιτιολογική σκέψη 15, το άρθρο 2, στοιχείο η΄, και το άρθρο 3 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ 1 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας, την έννοια ότι επιτρέπουν σε κράτος μέλος να θεσπίσει εθνική νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει την παροχή διεθνούς προστασίας για ανθρωπιστικούς λόγους ή λόγους συμπόνιας οι οποίοι, με βάση την αιτιολογική σκέψη 15 και το άρθρο 2, στοιχείο η΄, της οδηγίας 2011/95 (άλλη μορφή προστασίας), ουδεμία σχέση έχουν με τη λογική και το πνεύμα της οδηγίας 2011/95, ή πρέπει, ακόμη και στην περίπτωση αυτήν, η προβλεπόμενη στο εθνικό δίκαιο δυνατότητα παροχής προστασίας «για ανθρωπιστικούς λόγους» να συνάδει, σύμφωνα με το άρθρο 3 της οδηγίας 2011/95, με τους κανόνες για τη διεθνή προστασία;
2. Απορρέει από την αιτιολογική σκέψη 12 και το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/115 1 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, σε συνδυασμό με τα άρθρα 1 και 4 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), επιτακτική υποχρέωση κράτους μέλους να χορηγεί σε υπηκόους τρίτων χωρών γραπτή βεβαίωση ότι διαμένουν παράνομα, αλλά ότι δεν μπορούν ακόμα να επιστρέψουν;
3. Στην περίπτωση εθνικού νομικού πλαισίου του οποίου η μοναδική διάταξη που διέπει το καθεστώς υπηκόου τρίτης χώρας για «ανθρωπιστικούς λόγους» περιλαμβάνεται στο άρθρο 9, παράγραφος 8, του Zakon za ubezhishteto i bezhantsite (νόμου περί ασύλου και προσφύγων) (στο εξής: ZUB), συνάδει ερμηνεία της εν λόγω εθνικής διάταξης, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τη φύση και τους σκοπούς της οδηγίας 2011/95, με την αιτιολογική σκέψη 15, καθώς και με το άρθρο 2, στοιχείο η΄, και το άρθρο 3 της οδηγίας 2011/95;
4. Απαιτούν τα άρθρα 1, 4 και 7 του Χάρτη, στο πλαίσιο της εφαρμογής της οδηγίας 2011/95, να εξετάζεται αν η μακρά διάρκεια διαμονής υπηκόου τρίτης χώρας χωρίς ρυθμισμένο καθεστώς σε κράτος μέλος συνιστά αυτοτελή λόγο παροχής διεθνούς προστασίας επειδή συντρέχουν «σοβαροί ανθρωπιστικοί λόγοι»;
5. Επιτρέπει η θετική υποχρέωση κράτους μέλους να διασφαλίζει την τήρηση των άρθρων 1 και 4 του Χάρτη μια ευρεία ερμηνεία του προβλεπόμενου στο άρθρο 9, παράγραφος 8, του ZUB εθνικού μέτρου, η οποία υπερβαίνει τη λογική που διαπνέει την οδηγία 2011/95 και τους περιλαμβανόμενους στην οδηγία αυτήν κανόνες για τη διεθνή προστασία, και απαιτεί η υποχρέωση αυτή μια ερμηνεία που να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον σεβασμό των απόλυτων θεμελιωδών δικαιωμάτων των άρθρων 1 και 4 του Χάρτη;
6. Μπορεί η μη παροχή της προβλεπόμενης στο άρθρο 9, παράγραφος 8, του ZUB προστασίας σε υπήκοο τρίτης χώρας που βρίσκεται στην κατάσταση του προσφεύγοντος να έχει ως συνέπεια παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει το κράτος μέλος από τα άρθρα 1, 4 και 7 του Χάρτη;
____________
1 Η ονομασία που έχει δοθεί στην παρούσα υπόθεση είναι πλασματική. Δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό όνομα κανενός διαδίκου.
1 ΕΕ 2011, L 337, σ. 9.
1 ΕΕ 2008, L 348, σ. 98.