Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Obersten Gerichtshof (Αυστρία) στις 25 Μαΐου 2023 – J και A κατά Reisebüro GmbH και R GmbH
(Υπόθεση C-328/23)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Obersten Gerichtshof
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγοντες: J, A
Εναγόμενες: Reisebüro GmbH, R GmbH
Προδικαστικά ερωτήματα
1. Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 2, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/2302 1 την έννοια ότι, ως αναπόφευκτες έκτακτες περιστάσεις στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά την εκτέλεση του πακέτου ή επηρεάζουν σημαντικά τη μεταφορά των επιβατών στον προορισμό και οι οποίες παρέχουν στον καταναλωτή το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού χωρίς την καταβολή χρεώσεως καταγγελίας και τις οποίες επικαλείται ο ταξιδιώτης, νοούνται εκείνες οι περιστάσεις οι οποίες
– μπορούν να υφίστανται ήδη κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως οργανωμένου ταξιδιού∙ ή
– δεν θα μπορούσαν να υφίστανται ακόμη κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως οργανωμένου ταξιδιού, αλλά προκύπτουν το πρώτον μεταξύ του χρονικού αυτού σημείου και
– της δηλώσεως περί καταγγελίας ή
– του χρονικού σημείου της ενάρξεως του πακέτου;
2. Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 2, της αναφερθείσας οδηγίας (ΕΕ) 2015/2302 την έννοια ότι ως αναπόφευκτες έκτακτες περιστάσεις που αναφέρονται στην εν λόγω διάταξη νοούνται εκείνες οι περιστάσεις οι οποίες
– δεν είναι γνωστές στους συμμετέχοντες κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως ταξιδιού∙ ή
– δεν θα μπορούσαν να είναι γνωστές στους συμμετέχοντες κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως ταξιδιού∙ ή
– δεν μπορούσαν να προβλεφθούν από τους συμμετέχοντες κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως ταξιδιού∙ ή
– δεν θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί από τους συμμετέχοντες κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως ταξιδιού –και στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με ποια συγκεκριμένα κριτήρια που προκύπτουν από την οδηγία– ∙ ή
– είναι μεν γνωστά στους συμμετέχοντες κατά τον χρόνο συνάψεως της συμβάσεως οργανωμένου ταξιδιού σε γενικές γραμμές, αλλά το πώς ακριβώς θα διαμορφωθούν δεν μπορεί ακόμη να εκτιμηθεί με σαφήνεια (σε κάθε περίπτωση μόνο με πιθανολόγηση) (π.χ. αν συνεπεία μιας ήδη υπάρχουσας εδώ και [εν προκειμένω: περισσότερο από δέκα] μήνες πανδημίας [εν προκειμένω: της COVID‑19] στον τόπο των διακοπών απαιτούνται από τις Αρχές συμπληρωματικοί διαγνωστικοί έλεγχοι και/ή επιβάλλονται περιορισμοί κατά την έξοδο ή στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων)∙ ή
– εντελώς ανεξάρτητα από τον βαθμό της γνώσεως των συμμετεχόντων προσώπων, πρέπει να εκτιμηθούν αποκλειστικά και μόνο βάσει –και σε καταφατική περίπτωση ποιων συγκεκριμένων– αντικειμενικών κριτηρίων που απορρέουν από την οδηγία;
3. Έχει το άρθρο 5 της εν λόγω οδηγίας (ΕΕ) 2015/2302 την έννοια ότι ως πληροφορίες που πρέπει να παρέχονται στον ταξιδιώτη πριν από τη σύναψη της συμβάσεως –ιδίως τα στοιχεία σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο στ΄, σχετικά με τις «υγειονομικές διατυπώσεις»– νοούνται και εκείνες που αφορούν τους διαγνωστικούς ελέγχους που πρέπει να γίνουν στον τόπο του προορισμού λόγω της πανδημίας και/ή τους περιορισμούς στην έξοδο και στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων;
Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα:
4. Έχει το άρθρο 5 της εν λόγω οδηγίας (ΕΕ) 2015/2302 την έννοια ότι, σε περίπτωση που τα μέρη τροποποιήσουν με κοινή συμφωνία τους όρους της συμβάσεως οργανωμένου ταξιδιού μετά τη σύναψή της (αναπροσαρμογή∙ «τροποποίηση της κρατήσεως») –για παράδειγμα (όπως εν προκειμένω) όσον αφορά επιμέρους ταξιδιωτικές υπηρεσίες κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, όπως υπηρεσίες μεταφοράς, το δρομολόγιο ή την ημερομηνία του ταξιδιού–, είναι υποχρεωτικό οι πληροφορίες που πρέπει να παρέχονται στον ταξιδιώτη πριν από τη σύναψη της συμβάσεως να παρέχονται εκ νέου (ακόμη και αν δεν επηρεάζονται από την «τροποποίηση της κρατήσεως») στο σύνολό τους ή εν μέρει ή να επικαιροποιούνται;
____________
1 Οδηγία (EE) 2015/2302 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2015, σχετικά με τα οργανωμένα ταξίδια και τους συνδεδεμένους ταξιδιωτικούς διακανονισμούς, η οποία τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και την οδηγία 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και καταργεί την οδηγία 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2015, L 326, σ. 1).