Υπόθεση T-157/08

Paroc Oy AB

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

«Κοινοτικό σήμα – Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος INSULATE FOR LIFE – Απόλυτος λόγος απαραδέκτου – Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009] – Αμιγώς επιβεβαιωτική απόφαση – Εν μέρει απαράδεκτο»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Προσφυγή ακυρώσεως – Προσφυγή στρεφόμενη κατά αποφάσεως επιβεβαιωτικής προγενέστερης αποφάσεως μη προσβληθείσας εμπροθέσμως – Απαράδεκτο – Έννοια της επιβεβαιωτικής αποφάσεως

(Άρθρο 230 ΕΚ)

2.      Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα στερούμενα διακριτικού χαρακτήρα – Εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα – Κριτήρια

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1, στοιχείο β΄)

3.      Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα στερούμενα διακριτικού χαρακτήρα – Σήμα αποτελούμενο από διάφορα στοιχεία – Δυνατότητα της αρμόδιας αρχής να προβαίνει σε εξέταση εκάστου των στοιχείων που αποτελούν το σήμα

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1, στοιχείο β΄)

4.      Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα στερούμενα διακριτικού χαρακτήρα

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1, στοιχείο β΄)

1.      Απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική προγενέστερης αποφάσεως μη προσβληθείσας εμπροθέσμως δεν αποτελεί πράξη δεκτική προσφυγής. Συγκεκριμένα, προκειμένου να μην αρχίσει να τρέχει εκ νέου η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά της επιβεβαιωθείσας αποφάσεως, προσφυγή στρεφόμενη κατά τέτοιας επιβεβαιωτικής αποφάσεως πρέπει να κρίνεται απαράδεκτη.

Μια απόφαση θεωρείται ότι επιβεβαιώνει απλώς προηγούμενη απόφαση αν δεν περιέχει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με προηγούμενη πράξη και δεν προηγήθηκε αυτής επανεξέταση της καταστάσεως του αποδέκτη της προγενέστερης αυτής πράξεως.

Ο καθορισμός του κατά πόσο η δεύτερη απόφαση αποτελεί απόφαση αμιγώς επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως προϋποθέτει τον προσδιορισμό των αντίστοιχων δεδομένων των διαφορών σε σχέση με τις οποίες εκδόθηκαν οι εν λόγω αποφάσεις. Προς τούτο, πρέπει να εκτιμηθεί αν τα μέρη στις επίμαχες διαδικασίες, τα αιτήματά τους, οι ισχυρισμοί τους, τα επιχειρήματά τους, καθώς και τα κρίσιμα πραγματικά και νομικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις διαφορές αυτές και καθορίζουν τα διατακτικά των εν λόγω αποφάσεων, ήταν ή όχι πανομοιότυπα.

Αν η δεύτερη απόφαση πρέπει να θεωρηθεί αμιγώς επιβεβαιωτική της πρώτης αποφάσεως, πρέπει εν συνεχεία να εξεταστεί, αφενός, αν η δεύτερη απόφαση στηρίζεται σε νέα στοιχεία δυνάμενα να ασκήσουν επιρροή στο διατακτικό της και στην αιτιολογία που αποτελεί την αναγκαία βάση του και, αφετέρου, αν, στο πλαίσιο της αποφάσεως αυτής, η κατάσταση της προσφεύγουσας αποτέλεσε αντικείμενο επανεξετάσεως.

(βλ. σκέψεις 29-30, 32, 35)

2.      Ο διακριτικός χαρακτήρας ενός σήματος, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, σημαίνει ότι το σήμα αυτό καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό του προϊόντος ή της υπηρεσίας για τα οποία ζητείται η καταχώριση ως προερχόμενα από συγκεκριμένη επιχείρηση και, συνεπώς, τη διάκριση αυτού του προϊόντος ή της υπηρεσίας από αυτά άλλων επιχειρήσεων. Προς τούτο, δεν απαιτείται να διαβιβάζει το σήμα ακριβή πληροφορία ως προς την ταυτότητα του κατασκευαστή του προϊόντος ή του παρέχοντος την υπηρεσία. Αρκεί το σήμα να παρέχει τη δυνατότητα στο ενδιαφερόμενο κοινό να διακρίνει το προϊόν ή την υπηρεσία που προσδιορίζει από αυτά που έχουν διαφορετική εμπορική προέλευση και να συμπεραίνει ότι όλα τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που προσδιορίζει το σήμα κατασκευάστηκαν, διατέθηκαν στο εμπόριο ή παραδόθηκαν υπό τον έλεγχο του δικαιούχου του σήματος αυτού, στον οποίο και μπορεί να αποδοθεί η ευθύνη της ποιότητάς τους.

Αντιθέτως, στερούνται διακριτικού χαρακτήρα, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, τα σημεία που δεν παρέχουν τη δυνατότητα στο ενδιαφερόμενο κοινό να επαναλάβει μια αγοραστική εμπειρία, αν αυτή αποδειχθεί θετική, ή να την αποφύγει, αν αποδειχθεί αρνητική, κατά τη μεταγενέστερη αγορά των ίδιων προϊόντων ή υπηρεσιών. Αυτό συμβαίνει ιδίως με τα σημεία που χρησιμοποιούνται ευρέως για την εμπορία των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών. Συγκεκριμένα, τα σημεία αυτά θεωρούνται ανίκανα να επιτελέσουν τη βασική λειτουργία του σήματος, δηλαδή να προσδιορίσουν την προέλευση του συγκεκριμένου προϊόντος ή υπηρεσίας.

(βλ. σκέψεις 44-45)

3.      Για να εκτιμηθεί αν ένα σύνθετο λεκτικό σημείο έχει ή όχι διακριτικό χαρακτήρα, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαίτερη σημασία που αυτό έχει και η οποία προσδιορίζεται βάσει όλων των στοιχείων από τα οποία απαρτίζεται το σημείο αυτό και όχι μόνο βάσει ενός μόνου των στοιχείων αυτών. Έτσι, η εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα τέτοιου είδους σημείων δεν μπορεί να περιορίζεται στην ανάλυση των επιμέρους λέξεων ή στοιχείων που τα απαρτίζουν, αλλά πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να στηρίζεται στον τρόπο που προσλαμβάνονται συνολικά τα σήματα αυτά από το ενδιαφερόμενο κοινό, και όχι στο τεκμήριο ότι τα στοιχεία τα οποία, λαμβανόμενα μεμονωμένως, στερούνται διακριτικού χαρακτήρα δεν είναι δυνατό να αποκτήσουν τέτοιο χαρακτήρα ούτε συνδυαζόμενα μεταξύ τους. Πράγματι, το γεγονός και μόνον ότι καθένα από τα στοιχεία αυτά, χωριστά θεωρούμενο, στερείται διακριτικού χαρακτήρα δεν αποκλείει να εμφανίζει τέτοιο χαρακτήρα ο συνδυασμός τους. Με άλλα λόγια, για να εκτιμηθεί αν ένα σήμα στερείται ή όχι διακριτικού χαρακτήρα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η συνολική εντύπωση που αυτό προκαλεί. Τούτο ωστόσο δεν αποκλείει την εξέταση, αρχικώς, εκάστου των διαφόρων στοιχείων που απαρτίζουν το σήμα αυτό. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της συνολικής εκτιμήσεως, μπορεί να είναι χρήσιμο να εξετασθεί έκαστο των στοιχείων που απαρτίζουν το οικείο σήμα.

(βλ. σκέψη 50)

4.      Στερείται διακριτικού χαρακτήρα, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, όσον αφορά το κοινό που χειρίζεται την αγγλική γλώσσα, το λεκτικό σημείο INSULATE FOR LIFE, του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ως κοινοτικού σήματος για τις υπηρεσίες που αντιστοιχούν στην περιγραφή: «Οικοδομικές εργασίες· επισκευές· υπηρεσίες εγκαταστάσεων» και υπάγονται στην κλάση 37 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας.

Σε σχέση με τις οικείες υπηρεσίες, το ενδιαφερόμενο κοινό θα προσλάβει το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, άμεσα και χωρίς περαιτέρω αναλυτική σκέψη, ως υπαινικτική αναφορά σε υπηρεσίες μεγάλης μακροβιότητας που συνδέονται με τη χρήση ενός ιδιαίτερα ανθεκτικού μονωτικού υλικού, και όχι ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των εν λόγω. Συγκεκριμένα, ακόμα και ως σύνθημα επαινετικό ή στοχεύον στην εμπορική προώθηση, το λεκτικό αυτό σημείο δεν διαθέτει τον βαθμό πρωτοτυπίας ή ικανότητας να εντυπώνεται στη μνήμη του ενδιαφερομένου κοινού που απαιτεί από αυτό μια ελάχιστη προσπάθεια ερμηνείας ή θέτει σε κίνηση μια γνωστική διαδικασία, καθόσον το κοινό αυτό οδηγείται άμεσα στη σύνδεση του εν λόγω σημείου με τις οικείες υπηρεσίες, που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορίας εκ μέρους οποιασδήποτε επιχειρήσεως που δραστηριοποιείται στον τομέα των κατασκευών και της μονώσεως.

(βλ. σκέψεις 48, 52-53)