Προσφυγή-αγωγή της 10ης Ιουλίου 2021 – Ferriere Nord κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-414/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Ferriere Nord SpA (Osoppo, Ιταλία) (εκπρόσωποι: W. Viscardini, G. Donà και B. Comparini, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

1.α) να υποχρεώσει (βάσει των άρθρων 266, παράγραφος 2, 268 και 340, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ) την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να της καταβάλει 1 096 814,68 ευρώ (ή, επικουρικώς, άλλο ποσό που θα καθορίσει ενδεχομένως το Γενικό Δικαστήριο, εάν εφαρμόσει διαφορετικό επιτόκιο από το κάτωθι αναφερόμενο) – ποσό το οποίο προκύπτει από την εφαρμογή επιτοκίου (1%) αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) που ίσχυε την 9η Μαρτίου 2010, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες, για την περίοδο από 9 Μαρτίου 2010 έως 25 Οκτωβρίου 2017 (αφαιρουμένων 129 847,10 ευρώ που ήδη καταβλήθηκαν για τόκους)– για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη η Ferriere Nord S.p.A. λόγω της μη πληρωμής (κατά παράβαση του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ) των τόκων υπερημερίας που οφείλονται για το πρόστιμο (που επιβλήθηκε με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής C(2009) 7492 def. της 30ής Σεπτεμβρίου 2009 και C(2009) 9912 def. της 8ης Δεκεμβρίου 2009), το οποίο καταβλήθηκε προσωρινώς στις 9 Μαρτίου 2010 και επεστράφη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 25 Οκτωβρίου 2017 κατόπιν της απόφασης που εξέδωσε το Δικαστήριο στις 21 Σεπτεμβρίου 2017 στην υπόθεση C-88/15 P·

και συνακόλουθα,

1.β) να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να της καταβάλει ένα επιπλέον ποσό βάσει της κεφαλαιοποίησης του ποσού αποζημίωσης που ζητείται υπό στοιχείο α΄ ανωτέρω, για την περίοδο από 25ης Οκτωβρίου (ή, επικουρικώς, από την ημερομηνία που θα κρίνει ενδεχομένως ενδεδειγμένη το Γενικό Δικαστήριο) μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση, υπολογιζομένου του ως άνω ποσού βάσει του επιτοκίου που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στις κύριες πράξεις αναχρηματοδότησης, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες (ή, επικουρικώς, βάσει του επιτοκίου που θα κρίνει ενδεχομένως ενδεδειγμένο το Γενικό Δικαστήριο)·

2. να ακυρώσει (βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ) το έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Γενική Διεύθυνση «Προϋπολογισμός») Ares(2021)2904048 της 30ής Απριλίου 2021·

3. σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει δύο ισχυρισμούς, ο πρώτος των οποίων αφορά το αίτημα αποζημίωσης (1) και ο δεύτερος το αίτημα ακύρωσης του προσβαλλόμενου εγγράφου (2).

Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά τη μη σύννομη συμπεριφορά της Επιτροπής λόγω παράβασης του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (καθώς και του άρθρου 83 του κανονισμού 1268/2012¹ και/ή, ενδεχομένως, του άρθρου 86 του κανονισμού 2342/2002² )

Υποστηρίζεται συναφώς ότι προς πλήρη εκτέλεση (κατά το άρθρο 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ) της απόφασης του Δικαστηρίου της 21ης Σεπτεμβρίου 2017 στην υπόθεση C-88/15 P (με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση του 2009 περί διαπίστωσης της παράβασης βάσει του άρθρου 101 ΣΛΕΕ), η Επιτροπή όφειλε να επιστρέψει στην Ferriere Nord, όχι μόνο το πρόστιμο που καταβλήθηκε προσωρινώς το 2010, αλλά και τους σχετικούς τόκους υπερημερίας υπολογιζομένους βάσει του επιτοκίου του άρθρου 83, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού 1268/2012, δηλαδή του επιτοκίου που εφαρμόζει η ΕΚΤ για τις κύριες πράξεις της αναχρηματοδότησης και ισχύει την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του μήνα κατά τον οποίο εκπνέει η προθεσμία, προσαυξημένου κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες. Αντιθέτως, η Επιτροπή, στις 25 Οκτωβρίου 2017, κατέβαλε, ως τόκους, μόνον τους κατά το άρθρο 90, παράγραφος 4, του κανονισμού 1268/2012 παραγόμενους τόκους, από τον τραπεζικό λογαριασμό όπου είχε κατατεθεί το ποσόν του προσωρινώς καταβληθέντος προστίμου. Η μη καταβολή τόκων υπερημερίας αποτελεί παραβίαση του πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης (άρθρο 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ), με αποτέλεσμα να στοιχειοθετείται εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής. Η αποζημίωση που οφείλεται για τις προαναφερθείσες αιτίες αποτελεί εν συνεχεία αντικείμενο κεφαλαιοποίησης, από την ημερομηνία από την οποία καταβλήθηκαν οι τόκοι μέχρι την ημερομηνία εξόφλησης.

Ο δεύτερος ισχυρισμός αφορά παράβαση του άρθρου 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και, συνακόλουθα, του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (καθώς και του άρθρου 83 του κανονισμού 1268/2012 και, ή, ενδεχομένως, του άρθρου 86 του κανονισμού 2342/2002)

Υποστηρίζεται συναφώς ότι με το έγγραφο της 30ής Απριλίου 2021, η Επιτροπή δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε/μπορούσε να ικανοποιήσει το προ της ένδικης διαδικασίας υποβληθέν αίτημα αποζημίωσης της Ferriere Nord, βάσει του άρθρου 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, διότι είχε συμπληρωθεί η προβλεπόμενη σε αυτό πενταετής παραγραφή, δεδομένου ότι –κατά την άποψη του θεσμικού οργάνου- η γενεσιουργός αιτία της εξωσυμβατικής της ευθύνης (και επομένως ο χρόνος έναρξης της παραγραφής) εντοπιζόταν στην προσωρινή καταβολή του προστίμου που έλαβε χώρα το 2010. Η Ferriere Nord συνάγει αντιθέτως ότι η γενεσιουργός αιτία της ευθύνης είναι το γεγονός ότι στις 25 Οκτωβρίου 2017 –όταν το πρόστιμο επεστράφη προς εκτέλεση της απόφασης του 2017– η Επιτροπή δεν κατέβαλε τους τόκους υπερημερίας που προβλέπονται στο άρθρο 83 του κανονισμού 1268/2012, περιοριζόμενη στην καταβολή των τόκων βάσει του άρθρου 90 του ίδιου κανονισμού. Στην παράβαση αυτή του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ έγκειται η μη σύννομη συμπεριφορά της Επιτροπής και βάση αυτής στοιχειοθετείται η εξωσυμβατική ευθύνη της, ως εκ τούτου δε, από το χρονικό αυτό σημείο της εν λόγω παράβασης αρχίζει η πενταετής παραγραφή του άρθρου 46 του Οργανισμού του Δικαστηρίου.

____________

¹ Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (ΕΕ 2012, L 362, σ. 1).

² Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2342/2002 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2002, για τη θέσπιση των κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (EK, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του Δημοσιονομικού Κανονισμού που εφαρμόζεται στο γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 2002, L 357, σ. 1).