Προσφυγή της 9ης Αυγούστου 2021 – BNetzA κατά ACER

(Υπόθεση T-485/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Bundesnetzagentur für Elektrizität, Gas, Telekommunikation, Post und Eisenbahnen (BNetzA) (Γερμανία) (εκπρόσωποι: U. Karpenstein και K. Reiter, δικηγόροι)

Καθού: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την υπ’ αριθ. A-001-2021 (ενοποιημένο κείμενο) απόφαση του συμβουλίου προσφυγών του καθού, της 28ης Μαΐου 2021 (προσβαλλόμενη απόφαση),

επικουρικώς, στην περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο δεν ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της, να ακυρώσει τα κάτωθι παρατιθέμενα τμήματα και τις ακόλουθες διατάξεις της υπ’ αριθ. 30/2020 αποφάσεως του καθού, της 30ής Νοεμβρίου 2020:

το άρθρο 1, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο ι΄, και το άρθρο 3 του παραρτήματος I·

το άρθρο 7 του παραρτήματος I·

το άρθρο 12, παράγραφος 2 του παραρτήματος I·

το σύνολο των τμημάτων και των διατάξεων που περιέχουν ρητή μνεία των υπό (i) έως (iii) προεκτεθέντων διατάξεων·

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Η συνεκτίμηση στοιχείων δικτύου που δεν είναι διασυνοριακά στο πλαίσιο της εφαρμογής της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους δεν συνάδει προς το άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943¹ και το άρθρο 74 του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1222² . Εν πάση περιπτώσει, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται το αναγκαίο νομικό έρεισμα. Ο καθορισμός του πεδίου εφαρμογής της μεθοδολογίας επιμερισμού του κόστους βάσει των απαιτήσεων για τη διασφάλιση της ασφάλειας λειτουργίας του συστήματος και των απαιτήσεων που απορρέουν από την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» συνιστά νομικό σφάλμα.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Η απαγόρευση συμψηφισμού παραβαίνει, ιδίως, το άρθρο 16, παράγραφοι 11 και 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943. Επιπλέον, η εν λόγω απαγόρευση καθιστά τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους εγγενώς αντιφατική.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως: Ο καθορισμός από το καθού, βάσει ιδίων κριτηρίων, ενός προσωρινού επιπέδου ανοχής έως το οποίο είναι επιτρεπτές οι αναμενόμενες βροχοειδείς ροές αντιβαίνει προς το δικονομικό και ουσιαστικό δίκαιο της Ένωσης. Από τυπικής απόψεως, το καθού δεν συμμορφώθηκε προς τους κανόνες που αποδίδουν στους διαχειριστές των συστημάτων μεταφοράς και τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές αρμοδιότητα για τον καθορισμό του επιπέδου ανοχής. Συγκεκριμένα, το καθού προσδιόρισε προσωρινώς το ανωτέρω επίπεδο, παρά το γεγονός ότι η ανάλυση του επιπέδου των αναμενόμενων βροχοειδών ροών, η οποία απαιτείται βάσει του άρθρου 16, παράγραφος 13, υποπερίοδος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943, δεν διενεργήθηκε από τους διαχειριστές των συστημάτων μεταφοράς. Από ουσιαστικής απόψεως, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους παραβαίνει την υποχρέωση καθορισμού του επιπέδου ανοχής ειδικώς για «κάθε ξεχωριστή ζώνη προσφοράς», η οποία πηγάζει από το άρθρο 16, παράγραφος 13, δεύτερη υποπερίοδος, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943, καθόσον, μέσω της ανωτέρω μεθοδολογίας, καθορίστηκε ένα ενιαίο επίπεδο ανοχής, ισομερώς κατανεμημένο μεταξύ των ζωνών προσφοράς από τις οποίες προέρχονταν οι βροχοειδείς ροές. Τουλάχιστον, το ως άνω επίπεδο που καθορίστηκε προσωρινώς δεν έχει την απαιτούμενη νομική βάση.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Το ότι, για τον καθορισμό των παραγόντων που ευθύνονται για τη συμφόρηση του δικτύου, στον οποίο βασίστηκε η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους, ελήφθησαν κατά προτεραιότητα υπόψη οι βροχοειδείς και όχι οι εσωτερικές ροές αντιβαίνει στο άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943. Επιπλέον, η μεθοδολογία αυτή δημιουργεί στρεβλά κίνητρα. Επιπροσθέτως, η ανωτέρω μεθοδολογία δεν συνάδει προς την υποχρέωση εντιμότητας και την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως: Τουλάχιστον στο πλαίσιο της συνολικής θεώρησής της, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης. Το ευρύ πεδίο εφαρμογής, η απαγόρευση συμψηφισμού, το εσφαλμένο επίπεδο ανοχής και η προτεραιότητα που αναγνωρίστηκε στις βροχοειδείς ροές έναντι των εσωτερικών ροών αποτελούν χαρακτηριστικά που αλληλοσυνδέονται και αλληλοενισχύονται. Τα χαρακτηριστικά αυτά, συνολικά θεωρούμενα τουλάχιστον, συνεπάγονται παραβίαση της αρχής “ο ρυπαίνων πληρώνει” και της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, παραβαίνουν δε την υποχρέωση εντιμότητας. Επίσης, η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους δεν συνάδει, συνολικά θεωρούμενη τουλάχιστον, προς τον στόχο της Ένωσης να αυξήσει το μερίδιο της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους είναι γενικώς αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας και στερείται του αναγκαίου νομικού ερείσματος.

Έκτος λόγος ακυρώσεως: Η ανεπιφύλακτη υποχρέωση των διαχειριστών των συστημάτων μεταφοράς, η οποία προβλέπεται από τη μεθοδολογία επιμερισμού του κόστους, να αναπτύξουν, εντός δώδεκα μηνών από την εφαρμογή της μεθοδολογίας αυτής, προτάσεις τροποποιήσεως και να τις υποβάλουν για έγκριση στις ρυθμιστικές αρχές, παραβαίνει το άρθρο 16, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2019/943 και το άρθρο 74, παράγραφος 6, στοιχείο β΄, σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 13, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1222.

____________

¹     Κανονισμός (ΕΕ) 2019/943 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2019, σχετικά με την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2019, L 158, σ. 54).

²     Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1222 της Επιτροπής, της 24ης Ιουλίου 2015, σχετικά με τον καθορισμό κατευθυντήριων γραμμών για την κατανομή της δυναμικότητας και τη διαχείριση της συμφόρησης (ΕΕ 2015, L 197, σ. 24).