Προσφυγή-αγωγή της 29ης Οκτωβρίου 2009 - Dufour κατά ΕΚΤΕ
(Υπόθεση T-436/09)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγων-ενάγων: Julien Dufour (Jolivet, Γαλλία) (εκπρόσωπος: I. Schoenacker Rossi, avocat)
Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την επικυρωτική άρνηση που αντέταξε το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον J. Dufour με επιστολή της 2ας Σεπτεμβρίου 2009 ως προς τις βάσεις δεδομένων στις οποίες στηρίχθηκαν οι εκθέσεις για την πρόσληψη και την κινητικότητα του προσωπικού·
να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παραδώσει στον J. Dufour όλες τις βάσεις δεδομένων στις οποίες στηρίχθηκαν οι εκθέσεις για την πρόσληψη και την κινητικότητα προσωπικού·
να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να καταβάλει στον προσφεύγοντα το ποσό των 5000 ευρώ προς αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη·
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή-αγωγή ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 2ας Σεπτεμβρίου 2009, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του προσφεύγοντος-ενάγοντος για την πρόσβαση στις βάσεις δεδομένων στις οποίες στηρίχθηκαν οι εκθέσεις για την πρόσληψη και την κινητικότητα του προσωπικού μεταξύ των ετών 1999 και 2009, που είχε υποβάλει στο πλαίσιο της συντάξεως της διδακτορικής του διατριβής καθώς και την επιδίκαση αποζημιώσεως λόγω της καθυστερήσεως στη σύνταξη της διατριβής του.
Με την αρωγή του ο προσφεύγων-ενάγων υποστηρίζει ότι η αιτιολογία της αρνήσεως να του δοθεί πρόσβαση στα εν λόγω έγγραφα είναι παράνομη διότι επικαλείται εξαιρέσεις, που δεν διευκρινίζονται και δεν προβλέπονται από την απόφαση ΕΚΤ/2004/3 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 4ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
1, που εκδόθηκε για την εφαρμογή του κανονισμού 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής
2, και στηρίχθηκε στην εσφαλμένη υπόθεση ότι η μη τυπωμένη ηλεκτρονική μορφή των βάσεων δεδομένων αίρει τον χαρακτήρα του "εγγράφου". Τέλος, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν δικαιούται να του αντιτάξει τις δυσχέρειες που εμφανίζει η πρόσβαση στα έγγραφα.