Προσφυγή της 3ης Μαρτίου 2010 - Südzucker κ.λπ. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-102/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Südzucker AG Mannheim/Ochsenfurt (Μανχάιμ, Γερμανία), AGRANA Zucker GmbH (Βιέννη, Αυστρία), Südzucker Polska S.A. (Μπρεσλάου, Πολωνία), Raffinerie Tirlemontoise SA (Βρυξέλλες, Βέλγιο), Saint Louis Sucre SA (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: H.-J. Prieß και B. Sachs, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 1193/2009 της Επιτροπής, της 3ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με τη διόρθωση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1762/2003, (ΕΚ) αριθ. 1775/2004, (ΕΚ) αριθ. 1686/2005 (ΕΚ), αριθ. 164/2007 και τον καθορισμό των εισφορών στην παραγωγή στον τομέα της ζάχαρης για τις περιόδους εμπορίας 2002/03, 2003/04, 2004/05 και 2005/06,
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Οι προσφεύγουσες προβάλλουν, προς στήριξη της προσφυγής τους, διάφορους λόγους ακύρωσης.
Ο πρώτος λόγος ακύρωσης συνίσταται στον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι συντρέχει, κατ' αναλογία, παράβαση του άρθρου 233 ΕΚ (άρθρου 266 ΣΛΕΕ), διότι η Επιτροπή δεν συμμορφώθηκε με τις επιταγές του Δικαστηρίου, όπως αυτές προκύπτουν από την απόφαση της 8ης Μαΐου 2008, C-5/06 και C-23/06 έως C-36/06, Zuckerfabrik Jülich κ.λπ. (Συλλογή 2008, σ. I-3231). Με την εν λόγω απόφαση το Δικαστήριο καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσδιορίζονται οι παράμετροι "εξαγώγιμο πλεόνασμα" και "συνολικός όγκος των εξαγωγών ως προς τις οποίες έχουν αναληφθεί υποχρεώσεις" για τις περιόδους εμπορίας ζάχαρης 2002/03 έως 2005/06. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή αλλοίωσε επίσης, με τον προσβαλλόμενο κανονισμό, την τρίτη παράμετρο, το "συνολικό ποσό των επιστροφών", μολονότι ο υπολογισμός της δεν αποτελούσε αντικείμενο της υπόθεσης Zuckerfabrik Jülich.
Ο δεύτερος λόγος ακύρωσης στηρίζεται στον ισχυρισμό των προσφευγουσών περί παραβάσεως από την Επιτροπή του άρθρου 15, παράγραφος 1, στοιχείο δ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1260/2001
1, καθώς και του γράμματος και του πνεύματος του κανονισμού αυτού. Συναφώς οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων, ότι η Επιτροπή, για να εξεύρει το συνολικό ποσό των επιστροφών, συνυπολόγισε τις επιστροφές κατά την εξαγωγή για τις οποίες δεν είχε υποβληθεί αίτηση καταβολής και οι οποίες δεν είχαν καταβληθεί. Επιπλέον, ο κατ' αποκοπή υπολογισμός των μηνιαίων εξαγωγών οδηγεί σε ανακριβείς υπολογισμούς. Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται συναφώς ότι το Δικαστήριο, με την απόφαση Zuckerfabrik Jülich, απαγόρευσε τον προσδιορισμό της συνολικής ζημίας σε ύψος μεγαλύτερο από το ύψος των εξόδων λόγω επιστροφών.
Τρίτον, έχει παραβιαστεί η απαγόρευση της αναδρομικής εφαρμογής, καθόσον η Επιτροπή, με τον προσβαλλόμενο κανονισμό, τροποποίησε αναδρομικά το συνολικό ποσό των επιστροφών.
Με τον τέταρτο λόγο, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι συντρέχει παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης κατά το άρθρο 253 ΕΚ (άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ), διότι η Επιτροπή παραθέτει μεν ως αιτιολογία του προσβαλλόμενου κανονισμού την εφαρμογή της απόφασης Zuckerfabrik Jülich, αλλά, κατά την άποψη των προσφευγουσών, δεν λαμβάνει υπόψη τις επιταγές που απορρέουν από την απόφαση αυτή.
Τέλος, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται, προβάλλοντας την αιτίαση περί "λοιπών νομικών σφαλμάτων", ότι στις 3 Νοεμβρίου 2009 η Επιτροπή δεν ήταν πλέον αρμόδια να εκδώσει κανονισμό για εισφορές παραγωγής για τις περιόδους εμπορίας ζάχαρης 2002/2003 έως 2005/2006, διότι ο κανονισμός 1260/2001, τον οποίο η Επιτροπή αναφέρει ως νόμιμο έρεισμα, είχε ήδη καταργηθεί κατά το χρονικό σημείο της έκδοσης του προσβαλλόμενου κανονισμού. Επιπλέον, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι συντρέχει παράβαση του άρθρου 37, παράγραφος 2, ΕΚ, διότι, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, έπρεπε να έχει επιλεγεί άλλη διαδικασία για την έκδοση του κανονισμού.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1260/2001 του Συμβουλίου, της 19ης Ιουνίου 2001, για την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα της ζάχαρης (ΕΕ L 178, σ. 1).