Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia nº 1 de Fuenlabrada (Hiszpania) w dniu 2 lutego 2024 r. – A.B.D./Bankinter Consumer Finance, E.F.C., S.A.
(Sprawa C-88/24)
Język postępowania: hiszpański
Sąd odsyłający
Juzgado de Primera Instancia nº 1 de Fuenlabrada
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: A.B.D.
Strona pozwana: Bankinter Consumer Finance, E.F.C., S.A.
Pytania prejudycjalne
Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/131 stoją na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą po stwierdzeniu nieważności umowy o kredyt instytucja kredytowa jest uprawniona do żądania od konsumenta, oprócz zwrotu wypłaconego kapitału i odsetek za opóźnienie w wysokości ustawowej od dnia wezwania do zapłaty, odsetek w wysokości ustawowej od kwot kredytu wypłaconego przez konsumenta i od dnia dokonania tych wypłat?
Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, która rozszerza ocenę nieuczciwego charakteru warunku umownego o adekwatność ceny, zgodnie z którą po stwierdzeniu nieważności umowy o kredyt konsument nie może żądać od instytucji kredytowej odszkodowania dodatkowego poza zwrotem tego, co przy uwzględnieniu całkowitej kwoty otrzymanej przez kredytodawcę przewyższa pożyczony kapitał?
Czy w przypadku stwierdzenia nieważności warunku umownego lub umowy ze względu na ich nieuczciwy charakter lub naruszenie obowiązków nałożonych na kredytodawcę zobowiązanie kredytodawcy do wypłacenia konsumentowi odszkodowania, które w każdym przypadku nie jest niższe niż stopa odsetek ustawowych powiększona o pięć punktów procentowych lub stopa odsetek umownych, jeżeli jest ona wyższa niż stopa odsetek ustawowych, powiększona o pięć punktów procentowych, stanowi sankcję proporcjonalną w rozumieniu dyrektyw 93/13, 87/1021 i 2008/482 ?
Czy art. 8 i 23 dyrektywy 2008/48 stoją na przeszkodzie takiej wykładni prawa krajowego, zgodnie z którą w przypadku naruszenia przez kredytodawcę obowiązku dokonania oceny zdolności kredytowej konsumenta możliwość zastosowania sankcji administracyjnych wyłącza możliwość stwierdzenia nieważności umowy o kredyt lub wywołania innych skutków cywilnoprawnych?
Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 93/13 dla celów oceny nieuczciwego charakteru opcji odroczonej spłaty odnawialnej karty kredytowej jednym z czynników oceny nieuczciwego charakteru może być to, że przedsiębiorca nie zaoferował konsumentowi możliwości wyboru opcji spłaty na koniec miesiąca, która również jest dostępna w gamie produktów, lub że polecił konsumentowi wybór opcji odroczonej spłaty, przedkładając interesy przedsiębiorcy nad interesy konsumenta?
Czy zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 dla celów oceny jasnego i zrozumiałego charakteru umowy o kredyt zawartej na czas nieokreślony jednym z elementów oceny może być to, że przy obliczaniu rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania pominięto dodatkowe założenia, na których oparty jest sposób jej obliczania, lub że nie zostały one wymienione w umowie?
Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13, a także art. 15 dyrektywy 87/102 i art. 23 dyrektywy 2008/48 stoją na przeszkodzie przepisowi krajowemu, zgodnie z którym w przypadku, gdy w informacji umownej nie podano rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania lub dodatkowych założeń służących do jej obliczenia, instytucja kredytowa może żądać od konsumenta odsetek ustawowych w uzgodnionym terminie?
____________
1 Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).
1 Dyrektywa Rady 87/102/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (Dz.U. L 42, s. 48).
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133, s. 58).