Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιανουαρίου 2010 ο Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 10 Νοεμβρίου 2009 στην υπόθεση F-70/07, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-38/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

εν πάση περιπτώσει: να ακυρώσει in toto και άνευ εξαιρέσεως την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη

να αναγνωρίσει ότι η πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή-αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ήταν παραδεκτή in toto και χωρίς καμία εξαίρεση

ως κύριο αίτημα: να κάνει δεκτό in toto και χωρίς καμία εξαίρεση το petitum της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής-αγωγής

να καταδικάσει την αναιρεσιβαλλόμενη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων του αναιρεσείοντος και για όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας

επικουρικώς: να αναπέμψει την de qua υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, υπό διαφορετικό σχηματισμό, προκειμένου να αποφανθεί εκ νέου επί της ουσίας της διαφοράς.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτησή του αναιρέσεως, ο αναιρεσείων βάλλει κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ) της 10ης Νοεμβρίου 2009. Με την διάταξη εκείνη απερρίφθησαν ως προδήλως απαράδεκτα το πρώτο, δεύτερο, τρίτο και έκτο αίτημα προσφυγής-αγωγής με αντικείμενο να τύχει αποζημιώσεως για τις φερόμενες ζημίες που υπέστη λόγω της αρνήσεως της Επιτροπής να του αποδώσει τα δυνάμενα να αναζητηθούν έξοδα στα οποία ισχυρίζεται ότι υποβλήθηκε στο πλαίσιο της υποθέσεως T-176/04, Marcuccio κατά Επιτροπής.

Προς στήριξη των λόγων του αναιρέσεως, ο αναιρεσείων επικαλείται την πεπλανημένη ερμηνεία και εφαρμογή της εννοίας της κατά τα άρθρα 90 και 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων αιτήσεως, την άνευ αιτιολογήσεως και μη στηριζόμενη στη λογική αγνόηση της συναφούς νομολογίας, απόλυτη έλλειψη αιτιολογήσεως, μη τήρηση της υποχρεώσεως να μη ληφθεί υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως ως υποβληθέν εκπροθέσμως, την πλάνη λόγω της αποδοχής πράξεως τιτλοφορούμενης "αίτηση με την οποία ζητείται να αναγνωριστεί ότι παρέλκει απόφανση", καθώς και παράβαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του άρθρου 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

____________