POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 20 września 2013 r.
Sprawa T‑113/13 P
Kris Van Neyghem
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2007) – Decyzja o nieawansowaniu wnoszącego odwołanie do grupy zaszeregowania AST 7 – Oddalenie skargi w pierwszej instancji – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 266 TFUE – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie F‑77/11 Van Neyghem przeciwko Radzie.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Kris Van Neyghem pokrywa własne koszty postępowania oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Radę Unii Europejskiej w niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Obowiązek uzasadnienia
(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)
2. Skargi urzędników – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Obowiązek podjęcia działań zapewniających wykonanie wyroku – Zakres – Uwzględnienie zarówno uzasadnienia, jak i sentencji wyroku – Stwierdzenie nieważności decyzji o nieprzyznaniu awansu – Ponowne porównanie osiągnięć – Właściwy sposób wykonania
(art. 266 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 45)
3. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Informacje, jakie mogą zostać uwzględnione
(regulamin pracowniczy, art. 45)
4. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut podniesiony po raz pierwszy w odwołaniu – Niedopuszczalność
(regulamin postępowania przed Sądem, art. 48 § 2, art. 139 § 2, art. 144)
5. Odwołanie – Zarzuty – Błąd w ustaleniach faktycznych – Niedopuszczalność – Kontrola przez Sąd oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia
(art. 257 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 17)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 101/77 Ganzini przeciwko Komisji, 13 kwietnia 1978 r., Rec. s. 915, pkt 10; sprawa C‑343/87 Culin przeciwko Komisji, 7 lutego 1990 r., Rec. s. I‑225
2. W celu zastosowania się do wyroku stwierdzającego nieważność i jego pełnego wykonania instytucja, która wydała unieważniony akt, jest zobowiązana przestrzegać nie tylko sentencji wyroku, lecz również uzasadnienia prowadzącego do jego wydania, stanowiącego jego istotną podstawę, w tym znaczeniu, że jest ono nieodzowne do ustalenia dokładnego znaczenia tego, co sąd orzekł w sentencji. To właśnie uzasadnienie bowiem, po pierwsze, wskazuje konkretny przepis uznany za niezgodny z prawem, a po drugie, przedstawia szczegółowe względy, z powodu których orzeczono w sentencji niezgodność z prawem i które zainteresowana instytucja powinna uwzględnić, zastępując akt, którego nieważność została stwierdzona. Proces zastępowania takiego aktu może tym samym zostać podjęty dokładnie w tym miejscu, w którym pojawiła się niezgodność z prawem.
Tym samym, przeprowadzając ponownie ocenę osiągnięć z uwzględnieniem trzech kryteriów określonych w art. 45 regulaminu pracowniczego, w celu wykonania wyroku stwierdzającego nieważność decyzji o nieprzyznaniu urzędnikowi awansu ze względu na nieprawidłowości w porównaniu osiągnięć mogących ubiegać się o awans urzędników, dana instytucja nie tylko zastosowała się do przepisów art. 266 TFUE, lecz również przestrzegała norm procedury awansu określonych w art. 45 regulaminu pracowniczego.
(zob. pkt 21, 22)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑8/99 P Gómez de Enterría y Sanchez przeciwko Parlamentowi, 13 lipca 2000 r., Rec. s. I‑6031, pkt 19, 20 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Zgodnie z art. 45 regulaminu pracowniczego przy porównaniu osiągnięć organ powołujący uwzględnia w szczególności sprawozdania dotyczące urzędników, posługiwanie się w wykonywaniu obowiązków językami innymi niż języki, których biegłą znajomość urzędnicy zadeklarowali, oraz, w stosownych przypadkach, poziom odpowiedzialności pełnionych funkcji.
W tym względzie administracji przysługuje pewien zakres uznania w zakresie wagi przykładanej przez nią do każdego z trzech kryteriów wymienionych w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego, gdyż jego przepisy nie wykluczają możliwości ważenia tych kryteriów.
Organ powołujący powinien zatem ustalić w trakcie porównania osiągnięć wagę przypisywaną poszczególnym kryteriom, co wymaga z jego strony dokonania przy tej okazji analizy trzech kryteriów określonych w art. 45 regulaminu pracowniczego, które powinny podlegać wspólnej ocenie, a nie być oceniane w rozbiciu.
(zob. pkt 23)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑281/11 P Canga Fano przeciwko Radzie, 16 maja 2013 r., pkt 123
4. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 27)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑454/09 P van Arum przeciwko Parlamentowi, 28 czerwca 2011 r., pkt 79 i przytoczone tam orzecznictwo
5. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 31)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑59/96 P Koelman przeciwko Komisji, 16 września 1997 r., Rec. s. I‑4809, pkt 31
Sąd: sprawa T‑274/11 P Mioni przeciwko Komisji, 7 grudnia 2011 r., pkt 18