Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 31 Μαρτίου 2022 – Nexive Commerce Srl κ.λπ. κατά Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni κ.λπ.

(Υπόθεση C-226/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσες πρωτοδίκως και νυν εκκαλούσες: Nexive Commerce Srl, Nexive Scarl, Nexive Services Srl, Nexive Network Srl, Nexive SpA, Brt SpA, A.I.C.A.I. Associazione Italiana Corrieri Aerei Internazionali, DHL Express (Italy) Srl, TNT Global Express Srl, Fedex Express Italy Srl, United Parcel Service Italia Srl, General Logistics Systems Enterprise Srl, General Logistics Systems Italy SpA, Federal Express Europe Inc. Filiale Italiana

Καθών πρωτοδίκως και νυν εφεσίβλητοι: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Ministero dello Sviluppo Economico

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν το άρθρο 9, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, τέταρτη περίπτωση, και το άρθρο 9, παράγραφος 3, καθώς και το άρθρο 22 της οδηγίας 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών¹ , όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2008/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 2008, για την τροποποίηση της οδηγίας 97/67/ΕΚ σχετικά με την πλήρη υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών² , την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του ιταλικού δικαίου [η οποία προβλέπεται στο άρθρο 1, παράγραφοι 65 και 66, του legge n. 266 (νόμου αριθ. 266), της 23ης Δεκεμβρίου 2005, και στο άρθρο 65 της decreto legge 24 aprile 2017, n. 50, convertito, con modificazioni, dalla Legge 21 giugno 2017, n. 96 (πράξης νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 50 της 24ης Απριλίου 2017, η οποία μετατράπηκε σε νόμο, κατόπιν τροποποιήσεων, με τον νόμο αριθ. 96 της 21ης Ιουνίου 2017)], η οποία επιτρέπει να επιβάλλεται αποκλειστικά στους φορείς παροχής υπηρεσιών του τομέα των ταχυδρομείων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν παρέχουν υπηρεσίες εμπίπτουσες στην καθολική υπηρεσία, η υποχρέωση οικονομικής συμμετοχής στις λειτουργικές δαπάνες της ρυθμιστικής αρχής του εν λόγω τομέα, κατά τρόπον που ισοδυναμεί με αποδοχή της δυνατότητας αποκλεισμού κάθε μορφής δημόσιας συγχρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό;

Έχουν το άρθρο 9, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, τέταρτη περίπτωση, και το άρθρο 22 της οδηγίας 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2008/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 2008, για την τροποποίηση της οδηγίας 97/67/ΕΚ σχετικά με την πλήρη υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών, την έννοια ότι επιτρέπουν να συμπεριληφθούν στις λειτουργικές δαπάνες οι οποίες μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τους φορείς παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών και οι δαπάνες που αφορούν ρυθμιστικές δραστηριότητες σχετικές με ταχυδρομικές υπηρεσίες που δεν εμπίπτουν στο πεδίο της καθολικής υπηρεσίας, καθώς και οι δαπάνες των διοικητικών δομών και των δομών χάραξης πολιτικής (των λεγόμενων “διατομεακών” δομών), των οποίων η δραστηριότητα μολονότι δεν αποσκοπεί άμεσα στη ρύθμιση των αγορών ταχυδρομικών υπηρεσιών, εντούτοις, εξυπηρετεί την άσκηση των θεσμικών αρμοδιοτήτων της Αρχής στο σύνολό τους, κατά τρόπον ώστε οι δαπάνες αυτές να μπορούν να επιβαρύνουν έμμεσα και εν μέρει (αναλογικά) τον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών;

Αντιτίθενται η αρχή της αναλογικότητας, η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων, το άρθρο 9, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, τέταρτη περίπτωση, και το άρθρο 9, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, καθώς και το άρθρο 22 της οδηγίας 97/67/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών και τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2008/6/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Φεβρουαρίου 2008, για την τροποποίηση της οδηγίας 97/67/ΕΚ σχετικά με την πλήρη υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών, σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του ιταλικού δικαίου, [η οποία προβλέπεται στο άρθρο 1, παράγραφοι 65 και 66, του legge n. 266 (νόμου αριθ. 266), της 23ης Δεκεμβρίου 2005, και στο άρθρο 65 της decreto legge 24 aprile 2017, n. 50, convertito, con modificazioni, dalla Legge 21 giugno 2017, n. 96 (πράξης νομοθετικού περιεχομένου αριθ. 50 της 24ης Απριλίου 2017, η οποία μετατράπηκε σε νόμο, κατόπιν τροποποιήσεων, με τον νόμο αριθ. 96 της 21ης Ιουνίου 2017)], η οποία επιβάλλει στους φορείς παροχής υπηρεσιών του τομέα των ταχυδρομείων την υποχρέωση να συμβάλλουν στη χρηματοδότηση της ρυθμιστικής αρχής του εν λόγω τομέα, χωρίς δυνατότητα διάκρισης μεταξύ της θέσης των φορέων παροχής υπηρεσιών ταχυμεταφορών και εκείνης των φορέων παροχής καθολικής υπηρεσίας, και, ως εκ τούτου, χωρίς δυνατότητα συνεκτίμησης της διαφορετικής έντασης της ρυθμιστικής δραστηριότητας που ασκεί η εθνική ρυθμιστική αρχή ανάλογα με τα διάφορα είδη ταχυδρομικών υπηρεσιών;

____________

¹     ΕΕ 1998, L 15, σ. 14.

¹     ΕΕ 2008, L 52, σ. 3.