Sprawa T‑462/12

Pilkington Group Ltd

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Europejski rynek szkła samochodowego – Publikacja decyzji stwierdzającej naruszenie art. 81 WE – Oddalenie wniosku o poufne potraktowanie danych rzekomo objętych tajemnicą handlową – Obowiązek uzasadnienia – Poufność – Tajemnica zawodowa – Uzasadnione oczekiwania

Streszczenie – wyrok Sądu (trzecia izba) z dnia 15 lipca 2015 r.

1.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające o oddaleniu, w ramach postępowania na podstawie reguł konkurencji, wniosku o zachowanie poufności informacji

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 296 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 28 ust. 2; decyzja Komisji 2011/695, art. 8)

2.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Tajemnica zawodowa – Urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające – Kompetencja ograniczona wnioskiem zainteresowanego przedsiębiorstwa – Przyjęcie tego wniosku przez Komisję – Skutki – Ograniczona swoboda urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające – Niemożność ujawnienia informacji zakwalifikowanej jako poufna

(art. 101 TFUE, 102 TFUE; rozporządzenia: Rady nr 1/2003, art. 28 ust. 2; Komisji nr 2011/695, art. 8)

3.      Konkurencja – Normy Unii – Naruszenia – Decyzja stwierdzająca naruszenie lub nakładająca grzywnę – Obowiązek opublikowania – Zakres

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 28 ust. 2, art. 30 ust. 1, 2)

4.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Tajemnica zawodowa – Ustalenie informacji chronionych tajemnicą zawodową – Kryteria

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 28, 30)

5.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Tajemnica zawodowa – Ustalenie informacji chronionych tajemnicą zawodową – Kryteria – Uwzględnienie poufności niektórych informacji chronionych z tytułu odstępstwa od prawa dostępu do dokumentów – Granice

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenia: Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1049/2001, art. 4; Rady nr 1/2003, art. 27 ust. 2, art. 28, 30; Komisji nr 773/2004, art. 6, 8, 15, 16)

6.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Tajemnica zawodowa – Ustalenie informacji chronionych tajemnicą zawodową – Informacje historyczne – Wyłączenie – Granice

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 30 ust. 2)

7.      Konkurencja – Postępowanie administracyjne – Tajemnica zawodowa – Ustalenie informacji chronionych tajemnicą zawodową – Prawo opublikowania informacji przekazanych już konkurentom w zamian za zawarcie bezprawnego porozumienia – Uwzględnienie interesu osób poszkodowanych na skutek naruszenia poprzez ułatwienie im działania mającego na celu naprawienie poniesionej przez nie szkody

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 30 ust. 2)

8.      Konkurencja – Normy Unii – Naruszenia – Decyzja stwierdzająca naruszenie lub nakładająca grzywnę – Obowiązek opublikowania – Zakres – Prawo opublikowania wersji bardziej kompletnej niż wymagane minimum – Zmiana podejścia Komisji w zakresie dotyczącym poziomu szczegółowości publikowanych informacji – Naruszenie zasad równego traktowania i uzasadnionych oczekiwań – Brak

(art. 101 TFUE, 102 TFUE, 339 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 30 ust. 2)

1.      Zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji nr 2011/695 w sprawie funkcji i zakresu uprawnień urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające ma prawo uznać, że informacje mogą zostać ujawnione, ponieważ nie stanowią tajemnicy handlowej ani innego rodzaju informacji poufnej lub ponieważ istnieje nadrzędny interes w ich ujawnieniu. W konsekwencji wniosek, zgodnie z którym można ujawnić kwestionowaną informację, należy uzasadnić poprzez odesłanie do motywów, jakie doprowadziły urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające do uznania albo że nie stanowią tajemnicy handlowej ani innego rodzaju informacji poufnej, albo że nawet jeśli zachodzi taki przypadek, istnieje nadrzędny interes w ich ujawnieniu.

W tym kontekście okoliczność, że powołano jeden albo kilka powodów uzasadniających odmowę uznania poufnego charakteru w związku z serią informacji, które w opinii urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające przedstawiają wspólne cechy charakterystyczne, pozostaje bez wpływu na zupełny charakter uzasadnienia, pod warunkiem że zaskarżona decyzja pozwala na zrozumienie podstawy wniosków urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające. Jeśli jednak rzeczone podstawy są nieważne w odniesieniu do jednej lub kilku informacji, to kwestionowane będzie zasadność uzasadnienia, a nie jego wystarczający charakter jako wymóg podstawowy.

Zatem okoliczność, zgodnie z którą urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające nie dokonał odrębnej oceny w odniesieniu do każdego motywu decyzji objętego wnioskiem, nie oznacza, że zaskarżona decyzja jest dotknięta błędnym uzasadnieniem, jeżeli zainteresowany miał możliwość skutecznego podważenia zgodności z prawem analizy urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające, a Sąd dysponuje koniecznymi elementami w celu sformułowania swojej oceny w tym zakresie.

(por. pkt 22, 23, 27)

2.      Z art. 8 ust. 1 i 2 decyzji 2011/695 w sprawie funkcji i zakresu uprawnień urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji wynika, że kompetencja urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające, w przypadku gdy z wnioskiem występuje przedsiębiorstwo, które sprzeciwia się ujawnieniu informacji dotyczącej naruszenia reguł konkurencji obowiązujących w Unii, jest określona przez wniosek, który został do niego złożony, i że nie posiada on uprawnień do podważenia decyzji przyjętych przez Komisję, jeżeli dotyczą one uwzględnienia wniosku o zachowanie poufności.

(por. pkt 31, 34)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 42, 43)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 44, 45)

5.      W kontekście łącznego stosowania art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, art. 27 ust. 2 i art. 28 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 i art. 6, 8, 15 i 16 rozporządzenia nr 773/2004 odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 WE i 82 WE uwzględnienie art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 w taki sposób, że zakazano by Komisji publikacji wszelkich informacji, w przypadku których miałaby ona prawo odmówić dostępu na podstawie tego przepisu z powołaniem się na ogólne domniemanie, pozbawiałoby sensu art. 30 rozporządzenia nr 1/2003. Tego rodzaju wykładnia z jednej strony skutkowałaby pozbawieniem Komisji możliwości opublikowania nawet istotnej treści jej decyzji, ponieważ w sposób konieczny ujawniałoby to fragmenty akt dochodzenia, z drugiej strony prowadziłoby to także w praktyce do odwrócenia ciężaru dowodu, który w zakresie poufnego traktowania spoczywa na przedsiębiorstwie występującym z takim wnioskiem. Wystarczyłoby bowiem, iż przedsiębiorstwo to wskaże ogólne domniemanie, na które mogą się powołać instytucje na warunkach opisanych powyżej, by zobowiązywało to Komisję do wykazania, że sporne informacje mogą zostać włączone do publikowanej wersji jej decyzji.

Zatem okoliczność, zgodnie z którą Komisja w ramach rozpoznawania wniosku o udzielenie dostępu do ogółu dokumentów wskazanych w sposób ogólny i znajdujących się w aktach dochodzenia dotyczącego naruszenia reguł konkurencji, może się powołać na ogólne domniemanie oparte na ochronie jednego z interesów wymienionych w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 w żaden sposób nie przesądza o zakresie publikacji, której może dokonać ta instytucja w ramach art. 30 rozporządzenia nr 1/2003.

(por. pkt 46, 47, 89)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 58)

7.      Jeżeli przedsiębiorstwo, w stosunku do którego prowadzone jest dochodzenie w sprawie naruszenia reguł konkurencji, zdecyduje się zrezygnować z poufnego charakteru określonych informacji poprzez przekazanie ich bezpośrednio swoim konkurentom w zamian za zawarcie bezprawnego porozumienia dotyczącego ich zachowania w przyszłości – porozumienia, które zmierza do wyeliminowania stale towarzyszącej środowisku konkurencyjnemu niepewności wynikającej właśnie z poufnego charakteru tych informacji, przede wszystkim względem konkurentów – to nie może ono zasadnie twierdzić, że opublikowanie rzeczonych informacji w decyzji stwierdzającej to naruszenie będzie miało skutek w postaci niesłusznego poszerzenia kręgu osób znajdujących się w ich posiadaniu, ponieważ to ono samo bezpośrednio podzieliło się nimi ze swoimi głównymi konkurentami. W tym kontekście ryzyko, że omawiane informacje wpadną w ręce konkurentów tego przedsiębiorstwa, stało się bezprzedmiotowe z uwagi na jego własne działania. Skoro szeroki krąg podmiotów sam w sobie nie miał ponadto narzędzi dla wyrządzenia szkody interesom handlowym temu przedsiębiorstwu, to fakt, iż przedmiotowe informacje zostaną publicznie udostępnione, jest z prawnego punktu widzenia bez znaczenia. Komisja może zatem włączyć tego rodzaju informacje do publikowanej wersji swojej decyzji, nawet jeśli nie wykazano, że takie włączenie jest ściśle konieczne dla zapewnienia ochrony sądowej osób poszkodowanych wskutek naruszenia.

(por. pkt 59, 60, 66, 71, 81–84, 88)

8.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 77, 78)