WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (pierwsza izba)
z dnia 6 listopada 2007 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego VOM URSPRUNG HER VOLLKOMMEN – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 40/94
W sprawie T‑28/06
RheinfelsQuellen H. Hövelmann GmbH & Co. KG, z siedzibą w Duisburgu (Niemcy), reprezentowana przez adwokatów W. Kellentera oraz A. Lambrechta,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez G. Schneidera, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 listopada 2005 r. (sprawa R 1179/2004-2), dotyczącą zgłoszenia do rejestracji słownego znaku towarowego VOM URSPRUNG HER VOLLKOMMEN jako wspólnotowego znaku towarowego,
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (pierwsza izba),
w składzie: J.D. Cooke, prezes, I. Labucka i M. Prek, sędziowie,
sekretarz: K. Andová, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 24 stycznia 2006 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 13 kwietnia 2006 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 15 maja 2007 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 8 sierpnia 2002 r. skarżąca dokonała zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1), z późniejszymi zmianami.
2 Znak towarowy, którego dotyczy wniosek o rejestrację, to oznaczenie słowne VOM URSPRUNG HER VOLLKOMMEN.
3 Towary i usługi, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 32 i 33 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego i zmienionego, i odpowiadają dla każdej z tych klas następującemu opisowi:
– „piwo; wody mineralne i gazowane oraz inne napoje bezalkoholowe; napoje owocowe i soki owocowe; syropy i inne preparaty do produkcji napojów; mieszanki tych napojów” należące do klasy 32;
– „napoje alkoholowe (z wyjątkiem piwa)” należące do klasy 33.
4 Decyzją z dnia 20 października 2004 r. ekspert odrzucił zgłoszenie na podstawie art. 38 rozporządzenia nr 40/94, uzasadniając to brakiem charakteru odróżniającego oznaczenia.
5 W dniu 20 grudnia 2004 r. skarżąca wniosła do OHIM odwołanie od decyzji eksperta na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94.
6 Mocą decyzji z dnia 17 listopada 2005 r. (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”) Druga Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie z uwagi na to, że oznaczenie jest oznaczeniem opisowym i w związku z tym stosuje się do niego art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94.
Żądania stron
7 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
8 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
9 Skarżąca podnosi dwa zarzuty uzasadniające, w jej ocenie, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, mianowicie zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) oraz zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.
Argumenty stron
10 Jeśli chodzi o zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, skarżąca twierdzi, że zgłoszony znak towarowy nie składa się wyłącznie ze wskazówek opisujących istotne właściwości towarów, dla których dokonano zgłoszenia znaku.
11 Twierdzi ona przede wszystkim, że sporne oznaczenie słowne jest wytworem nietypowym i oryginalnym i nie stanowi połączenia słów powszechnego w języku niemieckim.
12 Dalej twierdzi ona, że w odniesieniu do właściwych towarów nie występuje konieczność pozostawienia tego sloganu na przyszłość do swobodnego używania. Ani cały zwrot słowny, ani jego poszczególne elementy nie są zwykle używane do określania napojów, a w szczególności wód mineralnych.
13 Wreszcie skarżąca wskazuje na brak jasnego znaczenia w języku niemieckim spornego sloganu. Wynika to z abstrakcyjnego charakteru słowa „rsprung” i różnych możliwych jego interpretacji w odniesieniu do omawianych towarów, a także niejasnego charakteru i braku wyraźnego znaczenia wyrazu „vollkommen” w kontekście napojów. Jej zdaniem świadczy to o tym, iż połączenie słów „vom ursprung her vollkommen” także pozbawione jest wyraźnego i bezpośrednio opisowego znaczenia. Ponadto najważniejsze słowa sloganu nie opisują w sposób bezpośredni i wyraźny niektórych istotnych właściwości towarów, czy to z osobna, czy łącznie.
14 OHIM twierdzi w pierwszej kolejności, że na potrzeby oceny odróżniającego charakteru oznaczenia wystarczy, by mogło ono być używane na rynku lub w języku potocznym, natomiast nie jest konieczne, by takie używanie rzeczywiście miało miejsce.
15 OHIM podkreśla następnie, że należy odmówić rejestracji oznaczenia, jeśli co najmniej jedno z jego znaczeń opisuje właściwość danych towarów lub usług. Tymczasem najważniejsze słowa wchodzące w skład omawianego oznaczenia mają w kontekście sloganu wyraźne znaczenie, wskazując, że oznaczane nim towary mają doskonałe pochodzenie.
16 Wreszcie jeśli chodzi o płaszczyznę koncepcyjną, OHIM uważa, że nie ma żadnego znaczenia ekonomicznego, czy właściwości towarów, które mogą być opisane, są istotne czy drugorzędne. W niniejszej sprawie jakość substancji podstawowych opisywana jest jako doskonała. Nie ma więc konieczności ustalania, czy jakość ta stanowi dla konsumenta istotne kryterium przy dokonywaniu wyboru towarów, czy też wskazanie na jakość nie stanowi opisu pewnych istotnych cech towarów. Aby zastosować przepis art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 wystarczy, by slogan jako całość był zasadniczo dostępny dla zainteresowanego konsumenta, dla którego stanowi on wskazanie jakości towaru, czyli jego pochodzenia z doskonałego źródła.
Ocena Sądu
17 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 nie są rejestrowane „znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek, mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług”.
18 Zabraniając rejestracji wskazanych w nim oznaczeń, artykuł ten stanowi wyraz celów z zakresu interesu publicznego, którego dobro wymaga, aby oznaczenia lub wskazówki opisujące właściwości towaru lub usługi, dla których wnosi się o rejestrację, mogły być swobodnie używane przez wszystkich. Przepis ten stoi zatem na przeszkodzie przyznawaniu wyłączności na używanie takich oznaczeń lub wskazówek jednemu przedsiębiorcy z tytułu ich rejestracji w charakterze znaku towarowego (wyrok Trybunału z dnia 23 października 2003 r. w sprawie C‑191/01 P OHIM przeciwko Wrigley, Rec. str. I‑12447, pkt 31).
19 Ponadto oznaczenia, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, są oznaczeniami uważanymi za nienadające się do pełnienia podstawowej funkcji znaku towarowego, jaką jest wskazywanie na pochodzenie handlowe towaru lub usługi, umożliwiając w ten sposób konsumentowi nabywającemu towar lub usługę oznaczone znakiem towarowym dokonanie przy kolejnym zakupie tego samego wyboru, w razie pozytywnych doświadczeń, albo dokonania innego wyboru, jeśli doświadczenie okaże się negatywne [wyroki Sądu: z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie T‑219/00 Ellos przeciwko OHIM (ELLOS), Rec. str. II‑753, pkt 28, oraz z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie T‑348/02 Quick przeciwko OHIM (Quick), Rec. str. II‑5071, pkt 28].
20 Oznaczeniami i wskazówkami, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, są zatem tylko te, które w normalnym – z punktu widzenia konsumentów – użyciu mogą służyć do oznaczania zgłoszonych towarów lub usług bezpośrednio lub przez wskazanie na jedną z ich podstawowych cech (wyrok Trybunału z dnia 20 września 2001 r. w sprawie C‑383/99 P Procter & Gamble przeciwko OHIM, Rec. str. I‑6251, pkt 39). Ocena opisowego charakteru oznaczenia może zatem zostać dokonana jedynie w odniesieniu do danych towarów lub usług i z uwzględnieniem sposobu jego rozumienia przez właściwy krąg odbiorców [wyrok Sądu z dnia 16 marca 2006 r. w sprawie T‑322/03 Telefon & Buch przeciwko OHIM – Herold Business Data (WEISSE SEITEN), Zb.Orz. str. II‑835, pkt 90].
21 Należy wreszcie przypomnieć, że ustanowione w orzecznictwie kryteria ustalania, czy dany słowny znak towarowy złożony z większej liczby elementów słownych ma charakter opisowy, są identyczne, jak kryteria stosowane w odniesieniu do oznaczenia słownego zawierającego tylko jeden element.
22 W sprawie niniejszej towarami wymienionymi w zgłoszeniu są napoje alkoholowe i bezalkoholowe należące do klas 32 i 33. Chodzi o artykuły bieżącej konsumpcji przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców, które rozprowadzane są nie tylko w sprzedaży detalicznej (supermarkety, centra handlowe lub wielkie powierzchnie handlowe) czy też w handlu wyspecjalizowanym lub wyspecjalizowanej sprzedaży wysyłkowej, lecz także w restauracjach i kawiarniach. Zatem Izba Odwoławcza słusznie zdecydowała, że punktem widzenia, który należy wziąć pod uwagę jest punkt widzenia przeciętnego konsumenta, właściwie poinformowanego, dostatecznie uważnego i rozsądnego [zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie C‑342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, Rec. str. I‑3819, pkt 26, oraz wyrok Sądu z dnia 7 czerwca 2001 r. w sprawie T‑359/99 DKV przeciwko OHIM (EuroHealth), Rec. str. II‑1645, pkt 27].
23 Poza tym z uwagi na to, że omawiane oznaczenie słowne składa się z wyrazów z języka niemieckiego, docelowym kręgiem odbiorców są osoby posługujące się językiem niemieckim. W związku z tym przy stosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 właściwym kręgiem odbiorców, w odniesieniu do którego należy oceniać bezwzględną podstawę odmowy rejestracji, jest przeciętny konsument posługujący się językiem niemieckim [zob. podobnie wyroki Sądu: ww. wyrok w sprawie ELLOS, pkt 31, oraz z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawie T‑334/03 Deutsche Post EURO EXPRESS przeciwko OHIM (EUROPREMIUM), Zb.Orz. str. II‑65, pkt 28].
24 Jeśli chodzi o znaczenie określenia „vom ursprung her vollkommen”, zarówno z pkt 34–40 zaskarżonej decyzji, jak i z wyjaśnień przedstawionych przez OHIM w replice oraz na rozprawie wynika, że oznaczenie to wyraża w sposób bezpośredni, iż towary, które oznacza, mają doskonałe pochodzenie, to znaczy są doskonałe od początku, i że w związku z tym nie da się ich porównać z innymi, są one bez zarzutu i nie wymagają żadnej obróbki ani ulepszania. A zatem slogan ten stwierdza w sposób klarowny, że wysoka jakość towaru opiera się na jakości produktu podstawowego. OHIM jest zdania, że w sloganie tym rzeczownik „ursprung” odsyła do źródła, pochodzenia, podczas gdy przymiotnik „vollkommen” wywołuje skojarzenie z doskonałością, czyli najwyższą jakością.
25 Jeśli chodzi o naturę stosunku istniejącego między sloganem a danymi towarami, Izba Odwoławcza jest zdania, że cechą napojów alkoholowych i bezalkoholowych, które są nim oznaczane, a także substancji podstawowych i preparatów przeznaczonych do ich wytwarzania, jest doskonałość od początku, czyli u źródła lub też od miejsca pochodzenia.
26 Biorąc pod uwagę samo oznaczenie, towary objęte zgłoszeniem i sposób pojmowania tego oznaczenia przez właściwy krąg odbiorców, dokonaną przez Izbę Odwoławczą ocenę opisowego charakteru zgłoszonego znaku towarowego należy uznać za trafną.
27 Jeśli chodzi w pierwszej kolejności o stwierdzenie skarżącej dotyczące nietypowego charakteru spornego połączenia słów, którego dowodem jest w szczególności fakt, iż nie da się znaleźć odesłania do określenia „vom ursprung her vollkommen” przy pomocy wyszukiwarki internetowej, nie ma ono wpływu na tę ocenę.
28 Po pierwsze, slogan ten jest gramatycznie poprawny i nie stanowi w języku niemieckim nietypowego czy charakterystycznego połączenia. Po drugie, z orzecznictwa wynika, że aby odmówić rejestracji w oparciu o art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, nie jest konieczne, by oznaczenia i wskazówki składające się na znak towarowy, o którym mowa w tym artykule, były faktycznie stosowane w czasie złożenia wniosku o rejestrację w celu opisu towarów lub usług, w odniesieniu do których zostało dokonane zgłoszenie, lub charakterystyki takich towarów lub usług. Wystarczy, jak to wynika z samego sformułowania tego przepisu, że oznaczenia lub wskazówki mogą służyć tym celom (wyroki Trybunału: z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie 2004 r. C‑363/99 Koninklijke KPN Nederland, Rec. str. I‑1619, pkt 97, oraz ww. wyrok w sprawie OHIM przeciwko Wrigley, pkt 32; oraz postanowienie Trybunału z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie C‑326/01 P Telefon & Buch przeciwko OHIM, Rec. str. I‑1371, pkt 28).
29 Po drugie, skarżąca niesłusznie twierdzi, że nie jest konieczne, by określenie „vom ursprung her vollkommen” było powszechnie dostępne, jako że to połączenie słowne nie jest typowym określeniem dla napojów.
30 Należy jednak podkreślić, że istotne słowa wchodzące w skład zgłoszonego znaku towarowego były już używane w sloganach odnoszących się do napojów. OHIM podaje następujące tego przykłady: „vollkommener genuß” Efes Pilsener, „gerolsteiner. einfach vollkommen” Gerolsteiner, „in jeder weise vollkommen” Jacobs Kaffee, „ursprung des biers” Weihenstepha, czy też „so gesund wie sein ursprung” Volvic. Okoliczność, że nie został wymieniony żaden przykład sloganu przypominający dwa istotne słowa składowe spornego oznaczenia, nie ma znaczenia dla dokonanego przez OHIM ustalenia o konieczności zapewnienia powszechnej dostępności. Z przywołanego w pkt 28 powyżej orzecznictwa wynika, że wystarczy, by te oznaczenia i wskazówki mogły być używane w celach opisowych.
31 Należy ponadto przypomnieć, że Trybunał uznał, iż zastosowanie art. 3 ust. 1 lit. c) pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1998 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. z 1989 r., L 40, str. 1), którego brzmienie jest identyczne z brzmieniem art. 7 ust. 1 lit c) rozporządzenia nr 40/94, nie zależy od istnienia konkretnego, aktualnego i poważnego wymogu dostępności [wyrok Trybunału z dnia 4 maja 1999 r. w sprawach połączonych C‑108/97 i C‑109/97 Windsurfing Chiemsee, Rec. str. I‑2779, pkt 35; wyrok Sądu z dnia 20 marca 2002 r. w sprawie T‑356/00 DaimlerChrysler przeciwko OHIM (CARCARD), Rec. str. II‑1963, pkt 27]. W celu zastosowania art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, konieczne jest jedynie zbadanie, biorąc pod uwagę stosowne znaczenie przedmiotowego oznaczenia słownego, czy istnieje, z punktu widzenia docelowego kręgu odbiorców, wystarczająco konkretny i bezpośredni związek między oznaczeniem a towarami lub usługami, dla których złożono wniosek o rejestrację [zob. wyrok Sądu z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie T‑311/02 Lissotschenko i Hentze przeciwko OHIM (LIMO), Zb.Orz. str. II‑2957, pkt 30, i wskazane tam orzecznictwo].
32 Po trzecie, bez znaczenia jest twierdzenie skarżącej, zgodnie z którym zarówno całe określenie, jak i jego elementy składowe są wieloznaczne, wymagają interpretacji, mogą być rozumiane na wiele sposobów i nie mają w związku z tym jasnego i określonego znaczenia. Biorąc pod uwagę towary i usługi wymienione w zgłoszeniu, znaczenie przyjęte przez Izbę Odwoławcza jest prawidłowe. Należy jednak przypomnieć, że aby znalazł zastosowanie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, wystarczy, by oznaczenie słowne, przynajmniej w jednym z potencjalnych znaczeń, opisywało właściwość danych towarów lub usług (zob. podobnie i per analogiam ww. wyrok w sprawie Koninklijke KPN Nederland, pkt 32). Po drugie, w przypadku złożonego słownego znaku towarowego, należy brać pod uwagę jego znaczenie ustalane na podstawie wszystkich elementów, z których się on składa, a nie jedynie na podstawie jednego z tych elementów.
33 W tym względzie należy stwierdzić, że choć słowo „ursprung” może mieć wiele znaczeń, w omawianym sloganie ma ono klarowne znaczenie, wskazując mianowicie na „źródło” lub „pochodzenie”. Podobnie, o ile słowo „vollkommen” może być odczytywane zarówno jako przymiotnik, jak i przysłówek, w omawianym sloganie nie można go postrzegać inaczej niż jako przymiotnik. A zatem argument skarżącej, zgodnie z którym wyrażenie jako całość jest niejednoznaczne, oparty jest wyłącznie na opisie możliwych znaczeń jego istotnych elementów składowych.
34 Semantyczną interpretację zgłoszonego znaku towarowego przyjęta przez OHIM potwierdzają wyniki wyszukiwania w Internecie dokonane przez skarżącą, na które powołuje się ona w uzasadnieniu drugiego zarzutu. Chodzi o zdanie „wasser muss vom ursprung her vollkommen sein” (woda powinna być doskonała u źródła), które pochodzi ze strony internetowej dotyczącej towarów sprzedawanych przez samą skarżącą. Omawiane określenie nie jest zatem w żaden sposób wieloznaczne.
35 Ponadto skarżąca niesłusznie twierdzi, że w odczuciu zainteresowanych konsumentów omawianemu sloganowi brak jest znaczenia, ponieważ nie istnieją woda, piwo, lemoniada czy sok owocowy, które byłyby doskonałe z uwagi na ich pochodzenie, ponieważ produkty te muszą przejść różne procesy filtracji, oczyszczania, uzdatniania mikrobiologicznego oraz gazyfikacji lub fermentacji zanim zostaną przelane do butelek. Przy ocenie, czy występuje bezwzględna podstawa odmowy rejestracji, o której mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, nie jest istotne to, czy znak towarowy ma znaczenie techniczne.
36 Wreszcie Sąd jest zdania, że koncepcyjna zawartość zgłoszonego znaku towarowego stanowi dostatecznie bezpośrednie i konkretne odniesienie do właściwości towarów wymienionych w zgłoszeniu, to jest napojów alkoholowych i bezalkoholowych należących do klas 32 i 33.
37 W istocie slogan odwołuje się wyraźnie do czystości i doskonałości substancji podstawowych napojów, a w szczególności do użytej wody, a przecież czystość i doskonałość substancji podstawowych ma szczególne znaczenie w przypadku towarów z klas 32 i 33. Jeśli chodzi o wody mineralne, doskonałe pochodzenie użytej wody źródlanej ma decydujące znaczenie dla jakości napoju, zarówno pod względem smaku, jak i walorów zdrowotnych. W przypadku soków owocowych, piwa i innych napojów alkoholowych pochodzenie substancji podstawowych także jest czynnikiem o dużym znaczeniu dla jakości tych produktów.
38 Dlatego też Sąd uważa, że użyte słowa, zarówno pojedynczo, jak i łącznie, odnoszą się bezpośrednio i wyraźnie do właściwości omawianych towarów i że w związku z tym skarżąca niesłusznie twierdzi, iż oznaczenie wywołuje co najwyżej bardzo ogólne pozytywne skojarzenia.
39 Należy dodać, że można rozsądnie przyjąć, iż czystość i doskonałość pochodzenia podstawowych substancji wchodzących w skład napojów są właściwościami branymi pod uwagę przez zainteresowanego konsumenta przy dokonywaniu wyboru.
40 Dlatego z punktu widzenia zainteresowanego kręgu odbiorców istnieje dostatecznie bezpośredni i konkretny związek między omawianym połączeniem słownym a towarami z klas 32 i 33.
41 W związku z tym należy stwierdzić, że skarżąca nie przedstawiła żadnego argumentu, który uzasadniałby stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, w której Izba Odwoławcza odmówiła rejestracji zgłoszonego znaku towarowego z uwagi na jego opisowy charakter.
42 Wynika z tego, że zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, podlega oddaleniu.
43 W związku z tym nie ma potrzeby analizowania zarzutu dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem dla odmowy rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego wystarczy, by znalazły zastosowanie bezwzględne podstawy odmowy rejestracji wymienione w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 [wyrok Trybunału z dnia 19 września 2002 r. w sprawie C‑104/00 P DKV przeciwko OHIM, Rec. str. I‑7561, pkt 29; wyroki Sądu: z dnia 26 października 2000 r. w sprawie T‑360/99 Community Concepts przeciwko OHIM (Investorworld), Rec. str. II‑3545, pkt 26, z dnia 31 stycznia 2001 r. w sprawie T‑331/99 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko OHIM (Giroform), Rec. str. II‑433, pkt 30, z dnia 20 listopada 2002 r. w sprawach połączonych T‑79/01 i T‑86/01 Bosch przeciwko OHIM (Kit Pro i Kit Super Pro), Rec. str. II‑4881, pkt 36, i ww. wyrok Sądu w sprawie LIMO, pkt 49].
44 Ponadto z orzecznictwa wynika, że słowny znak towarowy, który stanowi opis właściwości towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94, jest tym samym bezwzględnie pozbawiony charakteru odróżniającego względem tych towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia [wyroki Sądu: z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawach połączonych od T‑367/02 do T‑369/02 Wieland‑Werke przeciwko OHIM (SnTEM, SnPUR, SnMIX), Zb.Orz. str. II‑47, pkt 46, oraz z dnia 10 października 2006 r. w sprawie T‑302/03 PTV przeciwko OHIM (map&guide), dotychczas niepublikowany w Zbiorze, pkt 33 i 34; zob. per analogiam wyrok Trybunału z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie C‑265/00 Campina Melkunie, Rec. str. I‑1699, pkt 19].
45 W konsekwencji skarga podlega oddaleniu.
W przedmiocie kosztów
46 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu Sądu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, zgodnie z żądaniem OHIM należy ją obciążyć poniesionymi przez ten urząd kosztami.
Z powyższych względów
SĄD (pierwsza izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) RheinfelsQuellen H. Hövelmann GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 6 listopada 2007 r.