Αγωγή της 23ης Ιουνίου 2011 - Régie Networks και NRJ Global κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-340/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Ενάγουσες: Régie Networks (Λυών, Γαλλία) και NRJ Global (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: B. Geneste και C. Vannini, δικηγόροι)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των εναγουσών

Οι ενάγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι στοιχειοθετείται ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω:

-    της ελλείψεως νομιμότητας της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 10ης Νοεμβρίου 1997 σχετικά με την κρατική ενίσχυση N 679/97 και

-    της αδράνειας της Επιτροπής μετά τη διαπίστωση της εν λόγω ελλείψεως νομιμότητας με το έγγραφο που απευθύνθηκε στις γαλλικές αρχές στις 8 Μαΐου 2003·

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αποκαταστήσει ολόκληρη τη ζημία που οι ενάγουσες υπέστησαν από τις υπαίτιες πράξεις που αφορά η αγωγή, ζημία που εκτείνεται:

-    στο ποσό του φόρου που καταβλήθηκε για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 1998 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2000,

-    στη δικηγορική αμοιβή σχετικά με τη δίκη που κινήθηκε για να επιστραφεί ο φόρος που καταβλήθηκε για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2001 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2002 και

-    στη δικηγορική αμοιβή σχετικά με την παρούσα δίκη·

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής τους, οι ενάγουσες διατυπώνουν δύο ισχυρισμούς.

Με τον πρώτο ισχυρισμό προβάλλουν ότι συντρέχει πταίσμα λόγω της ελλείψεως νομιμότητας της αποφάσεως της Επιτροπής της 10ης Νοεμβρίου 1997. Η Επιτροπή, όταν, το 1997, εξέτασε το σύστημα ενισχύσεων υπέρ της ραδιοφωνικής εκφράσεως, το κήρυξε σύμφωνο με τους κανόνες της Συνθήκης χωρίς όμως να εξετάσει τον τρόπο χρηματοδοτήσεως του συστήματος αυτού, ενώ όφειλε να το πράξει σύμφωνα με πάγια νομολογία του Δικαστηρίου στον τομέα αυτόν, εφόσον η χρηματοδότηση αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του εν λόγω συστήματος. Η απόφαση που εκδόθηκε με αυτόν τον τρόπο από την Επιτροπή στερείται νομιμότητας και αποτελεί πταίσμα ικανό να στοιχειοθετήσει εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τον δεύτερο ισχυρισμό προβάλλουν παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως απορρέουσα από την παράλειψη της Επιτροπής, το 2003, να άρει τις ζημιογόνες συνέπειες της αποφάσεώς της του 1997. Η Επιτροπή διαπίστωσε την έλλειψη νομιμότητας της από 10 Νοεμβρίου 1997 αποφάσεώς της το αργότερο στις 8 Μαΐου 2003, ημερομηνία κατά την οποία απηύθυνε στις γαλλικές αρχές έγγραφο με το οποίο εξέθεσε ότι αντίκειται στη Συνθήκη ο τρόπος χρηματοδοτήσεως του συστήματος ενισχύσεων υπέρ της ραδιοφωνικής εκφράσεως, όπως αυτός είχε εγκριθεί με την απόφαση της 10ης Νοεμβρίου 1997. Παρά ταύτα, η Επιτροπή δεν έλαβε κανένα μέτρο για να άρει τις ζημιογόνες συνέπειες της διαπιστωθείσας ελλείψεως νομιμότητας. Ακριβώς με βάση αυτό, οι ενάγουσες θεωρούν ότι η παράλειψη της Επιτροπής να άρει τις ζημιογόνες συνέπειες της στερούμενης νομιμότητας αποφάσεως, που εξέδωσε το 1997, συνιστά παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, γενικής αρχής του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και επομένως δύναται να στοιχειοθετήσει ευθύνη της Ένωσης.

.

____________