ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

(πρώτο τμήμα)

της 11ης Νοεμβρίου 2014

Υπόθεση F‑55/08 RENV

Carlo De Nicola

κατά

Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ)

«Υπαλληλική υπόθεση – Αναπομπή στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατόπιν αναιρέσεως – Προσωπικό της ΕΤΕπ – Αξιολόγηση – Παράνομος χαρακτήρας της αποφάσεως της επιτροπής ενστάσεων και προσφυγών – Κατάργηση της δίκης επί του αιτήματος αποζημιώσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με την οποία ο C. De Nicola ζήτησε, κατ’ ουσίαν, πρώτον, την ακύρωση της αποφάσεως της επιτροπής προσφυγών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) της 14ης Δεκεμβρίου 2007, δεύτερον, την ακύρωση της αποφάσεως της 13ης Ιουλίου 2007 περί μη προαγωγής του, τρίτον, την ακύρωση της εκθέσεως αξιολογήσεώς του για το έτος 2006 και, τέταρτον, να υποχρεωθεί η ΕΤΕπ να του καταβάλει αποζημίωση λόγω της ηθικής παρενοχλήσεως που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση:      H απόφαση της επιτροπής ενστάσεων και προσφυγών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων της 14ης Δεκεμβρίου 2007 ακυρώνεται. Παρέλκει η απόφανση επί του αιτήματος ακυρώσεως της αποφάσεως της 13ης Ιουλίου 2007 περί μη προαγωγής του προσφεύγοντος-ενάγοντος, επί του αιτήματος ακυρώσεως της εκθέσεως αξιολογήσεως για το έτος 2006 και επί του αιτήματος αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας και ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης τις οποίες ισχυρίζεται ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω ηθικής παρενοχλήσεως. Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του C. De Nicola στις υποθέσεις F‑55/08, T‑37/10 P και F‑55/08 RENV.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Βαθμολογία – Έκθεση αξιολογήσεως – Προσβολή ενώπιον της επιτροπής ενστάσεων και προσφυγών της Τράπεζας – Περιεχόμενο του ελέγχου της επιτροπής προσφυγών

(Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 22)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Αγωγή αποζημιώσεως – Αποζημιωτικά αιτήματα στηριζόμενα στα ίδια πραγματικά περιστατικά και υποβαλλόμενα στο πλαίσιο δύο διαφορετικών προσφυγών – αγωγών – Προτίμηση – Αρχή της ορθής απονομής της δικαιοσύνης – Κατάργηση της δίκης

1.      Η επιτροπή προσφυγών την οποία έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για θέματα αξιολογήσεως των μελών του προσωπικού οφείλει να ασκεί πλήρη έλεγχο στην έκθεση αξιολογήσεως που υποβάλλεται στην κρίση της και όχι έλεγχο περιοριζόμενο στην ύπαρξη πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως. Συγκεκριμένα, η δυνατότητα που διαθέτει η επιτροπή προσφυγών να ακυρώνει κάθε κρίση που περιέχεται στο έντυπο αξιολογήσεως, ήτοι στην έκθεση εκτιμήσεως, συνεπάγεται ότι η εν λόγω επιτροπή είναι αρμόδια να επανεξετάζει το βάσιμο εκάστης των κρίσεων αυτών προτού την ακυρώσει. Το περιεχόμενο της αρμοδιότητας αυτής υπερβαίνει συνεπώς σαφώς εκείνο της εξουσίας που συνίσταται απλώς στον έλεγχο της νομιμότητας και στην ακύρωση του διατακτικού μιας πράξεως, στον βαθμό που περικλείει τη δυνατότητα ακυρώσεως ακόμη και των λόγων που δικαιολογούν την υιοθέτηση του διατακτικού της, ανεξάρτητα από τη σημασία που έχουν στην όλη οικονομία της αιτιολογίας της εν λόγω πράξεως. Αυτή η εξουσία συνολικού ελέγχου που διαθέτει η επιτροπή προσφυγών επιβεβαιώνεται από την αρμοδιότητα που της αναγνωρίζεται ρητώς να τροποποιεί την ατομική βαθμολογία και τη βαθμολογία που προκύπτει από τη συνολική αξιολόγηση της αποδόσεως του ενισταμένου. Συγκεκριμένα, τροποποίηση της βαθμολογίας του ενδιαφερομένου συνεπάγεται ότι η επιτροπή αυτή ελέγχει λεπτομερώς το σύνολο των εκτιμήσεων των προσόντων που περιέχονται στην προσβαλλόμενη έκθεση όσον αφορά την ύπαρξη ενδεχόμενης πλάνης εκτιμήσεως, σχετικά με πραγματικά ή νομικά ζητήματα, και ότι δύναται, ενδεχομένως, να υποκαταστήσει τον βαθμολογητή για να προβεί σε νέα εκτίμηση των προσόντων αυτών.

(βλ. σκέψεις 32 και 33)

2.      Όταν τα στοιχεία και οι πραγματικοί και νομικοί ισχυρισμοί που αφορούν τα ίδια πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζονται δύο αποζημιωτικά αιτήματα που προέβαλε ο ίδιος προσφεύγων-ενάγων στο πλαίσιο δύο διαφορετικών προσφυγών-αγωγών που στρέφονται κατά του αυτού καθού-εναγομένου είναι πιο εμπεριστατωμένοι και τεκμηριωμένοι στο πλαίσιο μίας από αυτές τις προσφυγές-αγωγές, και μάλιστα εκ μέρους αμφοτέρων των διαδίκων, τότε ο δικαστής της Ένωσης είναι σε θέση να διαπιστώσει και να εκτιμήσει καλύτερα τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζεται το αποζημιωτικό αίτημα στο πλαίσιο της εν λόγω υποθέσεως. Κατά συνέπεια, είναι σε θέση να διασφαλίσει καλύτερα στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης και την παροχή αποτελεσματικής ένδικης προστασίας στο πλαίσιο της εν λόγω υποθέσεως. Παρέλκει, επομένως, η έκδοση αποφάσεως επί του αποζημιωτικού αιτήματος στο πλαίσιο της άλλης υποθέσεως.

(βλ. σκέψεις 60, 62 και 63)