Postanowienie Sądu (dziewiąta izba) z dnia 10 lipca 2014 r. – H przeciwko Radzie i in.

(sprawa T‑271/10)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga o odszkodowanie – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Ekspert krajowy oddelegowany do Misji Policyjnej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie – Decyzja o przeniesieniu – Brak właściwości Sądu – Niedopuszczalność

1.                     Postępowanie sądowe – Obowiązek otwarcia przez Sąd procedury ustnej przed rozpoznaniem zarzutu niedopuszczalności – Brak (regulamin postępowania przed Sądem, art. 114) (por. pkt 25, 28)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Skarga na akty wydawane przez szefa Misji Policyjnej Unii Europejskiej w ramach delegowania ekspertów krajowych do tej misji – Akty dotyczące wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii – Wyłączenie (art. 24 ust. 1 akapit drugi TUE i art. 40 TUE; art. 275 akapit drugi TFUE; decyzja Rady 2009/906/ WPZiB) (por. pkt 34, 35)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Status strony pozwanej – Misja Policyjnej Unii Europejskiej – Akty wydawane przez szefa misji w ramach delegowania ekspertów krajowych – Możliwość przypisania organom krajowym – Niedopuszczalność skargi – Właściwość sądów krajowych (art. 263 akapit pierwszy TFUE; decyzja Rady 2009/906/WPZiB, art. 5 ust. 4, art. 6 ust. 2, 5, art. 8 ust. 2) (por. pkt 44–52)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności z jednej strony decyzji z dnia 7 kwietnia 2010 r. podpisanej przez szefa personelu EUPM, na mocy której skarżąca została przeniesiona na stanowisko „Criminal Justice Adviser – Prosecutor” w biurze regionalnym w Banja Luce (Bośnia i Hercegowina), oraz z drugiej strony, w razie potrzeby, decyzji z dnia 30 kwietnia 2010 r. podpisanej przez szefa misji, o którym mowa w art. 6 decyzji Rady 2009/906/WPZiB z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie Misji Policyjnej Unii Europejskiej (EUPM) w Bośni i Hercegowinie (BiH) (Dz.U. L 322, s. 22), potwierdzającej decyzję z dnia 7 kwietnia 2010 r., a po drugie, żądanie odszkodowawcze

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2) H pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską.