Προσφυγή της 8ης Σεπτεμβρίου 2010 - Dornbacht κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-386/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Aloys F. Dornbracht GmbH & Co. KG (Iserlohn, Γερμανία) (εκπρόσωποι: H. Janssen, T. Kapp και M. Franz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που την αφορά,

επικουρικώς, να μειώσει προσηκόντως το ύψος του προστίμου που της επιβλήθηκε με την επίδικη απόφαση, και

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής C(2010) 4185 τελικό, της 23ης Ιουνίου 2010, στην υπόθεση COMP/39092 - εγκαταστάσεις λουτρών. Με την προσβαλλόμενη απόφαση επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα και σε άλλες επιχειρήσεις πρόστιμα εξαιτίας παραβάσεως του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, καθώς και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ. Κατά την Επιτροπή, η προσφεύγουσα συμμετείχε σε διαρκή συμφωνία ή σε εναρμονισμένη πρακτική στον τομέα των εγκαταστάσεων λουτρών στο Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες και την Αυστρία.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει οκτώ λόγους.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 2, του Κανονισμού (ΕΚ) 1/2003¹, καθώς η καθής δεν έλαβε υπόψη τη συνδρομή πλειόνων ελαφρυντικών περιστάσεων υπέρ της προσφεύγουσας.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι υφίσταται παράβαση του άρθρου 23, παράγραφος 3, του Κανονισμού 1/2003, καθότι ερμηνεύοντας το άρθρο 23, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού, ως ανώτατο όριο, η καθής καθιστά αδύνατη για την προσφεύγουσα την εκτίμηση της σοβαρότητας της προσαπτόμενης σε αυτήν παραβάσεως.

Περαιτέρω, προβάλλει η προσφεύγουσα ως τρίτο λόγο προσβολή της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, καθώς η καθής μέσω του καθορισμού κατ' αποκοπή ποσών, δεν έλαβε υπόψη την ατομική συμμετοχή της προσφεύγουσας στα γεγονότα.

Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής, κατά τον καθορισμό του ποσού του προστίμου, δεν συσχέτισε την παράβαση με τις παραβάσεις στο πλαίσιο άλλων υποθέσεων, των οποίων είχε επιληφθεί, και συνεπώς προσβάλλει την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

Η προσφεύγουσα βάλλει με τον πέμπτο λόγο κατά του δυσανάλογου ύψους του προστίμου, καθόσον η καθής δεν έλαβε υπόψη την περιορισμένη οικονομική ικανότητα της προσφεύγουσας.

Στο πλαίσιο του έκτου λόγου η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, επειδή η καθής υπολόγισε τα πρόστιμα βάσει των κατευθυντήριων γραμμών για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων του 2006², η προσβαλλόμενη απόφαση παραβαίνει την απαγόρευση της αναδρομικότητας.

Ως έβδομο λόγο, η προσφεύγουσα αμφισβητεί ότι το άρθρο 23, παράγραφος 3, του Κανονισμού 1/2003 δεν συνάδει με την αρχή της ειδικότητας.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ως όγδοο λόγο ότι ο καθορισμός του ύψους του προστίμου είναι παράνομος, επειδή το πρόστιμο καθορίστηκε βάσει κατευθυντήριων γραμμών που παρέχουν στην καθής ευρύτατη διακριτική ευχέρεια.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1 της 4.1.2003, σελίδες 1-25).

² - Κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 23 παράγραφος 2 σημείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1/2003 (ΕΕ C 210, σ. 2)