WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)

z dnia 11 września 2008 r.

Sprawa F-135/07

Daniele Smadja

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie – Zaszeregowanie na stopień – Ponowne powołanie skarżącej na to samo stanowisko po stwierdzeniu nieważności jej pierwotnego powołania w wyroku Sądu Pierwszej Instancji – Zasada proporcjonalności – Zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań – Obowiązek staranności

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której D. Smadja żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalającej jej zaszeregowanie do grupy A*15, stopień 1, ze stażem na stopniu w dniu 1 listopada 2005 r., po jej nowym powołaniu w dniu 15 listopada 2005 r. na stanowisko dyrektora dyrekcji B ds. stosunków wielostronnych i praw człowieka dyrekcji generalnej ds. stosunków zewnętrznych, w następstwie unieważnienia jej pierwszego powołania na to samo stanowisko wyrokiem Sądu Pierwszej Instancji z dnia 29 września 2005 r. w sprawie T‑218/02 Napoli Buzzanca przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑267 i II‑1221.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalającej zaszeregowanie skarżącej do grupy A*15, stopień 1, ze stażem na stopniu w dniu 1 listopada 2005 r. Komisja pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Skarga – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Unieważnienie, ze względu na brak uzasadnienia, odrzucenia kandydatury i powołania wybranego kandydata – Ponowne powołanie wybranego kandydata po uzasadnieniu odrzucenia kandydatury

(art. 233 WE)

W sytuacji, gdy organ administracji wykonuje wyrok stwierdzający nieważność, zobowiązany jest do zastosowania się, z zachowaniem powagi rzeczy osądzonej, do zasad prawa wspólnotowego, w szczególności do zasad proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz do obowiązku staranności, który oznacza między innymi, że właściwy organ uwzględnia wszystkie czynniki mogące mieć wpływ na jego decyzję i że ma tym samym na uwadze nie tylko interes służby, lecz również interes danego urzędnika.

Tym samym, gdy w wyroku stwierdzono, ze względu na brak uzasadnienia, nieważność odrzucenia kandydatury i w konsekwencji powołania wybranego kandydata, nie formułując względem tej decyzji żadnego zarzutu pod kątem materialnej zgodności z prawem, i gdy administracja postanowiła, po ponownym przeprowadzeniu postępowania i uzasadnieniu nowej decyzji o odrzuceniu niewybranej kandydatury, ponownie powołać wybranego kandydata, lecz przyznając mu, z uwagi na zmianę regulaminu pracowniczego, która nastąpiła w międzyczasie, zaszeregowanie niższe od zaszeregowania przyznanego przy pierwszym powołaniu, do administracji należy poszukiwanie rozwiązania, pozwalającego – z zachowaniem powagi rzeczy osądzonej – na uniknięcie obniżenia zaszeregowania wybranego kandydata, które stanowiłoby niewspółmierną konsekwencję unieważnienia jego pierwotnego powołania, zważywszy na charakter nieprawidłowości, którą można przypisać administracji, i wobec której sąd zastosował sankcje, na interes służby, jak również na uzasadniony interes tego kandydata w tym, by jego zaszeregowanie nie zostało obniżone w związku z tą nieprawidłowością. Tym samym, administracja może, nie naruszając powagi rzeczy osądzonej oraz skutków wyroku stwierdzającego nieważność, poprzez przyznanie mocy wstecznej nowemu powołaniu od dnia pierwotnego powołania, zagwarantować wybranemu kandydatowi wyższe zaszeregowanie, które posiadał w dniu ogłoszenia wyroku. W braku przyjęcia takiego rozwiązania lub innego środka mogącego pogodzić interes służby z uzasadnionym interesem kandydata, administracja narusza zasadę proporcjonalności i obowiązek staranności.

(zob. pkt 35–37, 39, 40, 45–49)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 24/79 Oberthür przeciwko Komisji, 5 czerwca 1980 r., Rec. s. 1743, pkt 13; sprawa C‑242/90 P Komisja przeciwko Albani i in., 6 lipca 1993 r., Rec. s. I‑3839, pkt 13, 14; sprawa C‑298/93 P Klinke przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 29 czerwca 1994 r., Rec. s. I‑3009, pkt 38

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑133/89 Burban przeciwko Parlamentowi, 20 czerwca 1990 r., Rec. s. II‑245, pkt 27; sprawa T‑159/96 Wenk przeciwko Komisji, 12 maja 1998 r., RecFP s. I‑A‑193, II‑593, pkt 121; sprawy połączone T‑114/98 i T‑115/98 Rodríguez Pérez i in. przeciwko Komisji, 1 czerwca 1999 r., RecFP s. I‑A‑97, II‑529, pkt 32; sprawy połączone T‑357/00, T‑361/00, T‑363/00 i T‑364/00 Martínez Alarcón i in. przeciwko Komisji, 13 marca 2002 r., RecFP s. I‑A‑37, II‑161, pkt 97; sprawa T‑10/02 Girardot przeciwko Komisji, 31 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑109, II‑483, pkt 86; sprawa T‑218/02 Napoli Buzzanca przeciwko Komisji, 29 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑267, II‑1221

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F-21/06 Da Silva przeciwko Komisji, 28 czerwca 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 80