Προσφυγή της 1ης Δεκεμβρίου 2023 – Huhtamaki Holding κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-1145/23)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Huhtamaki Holding Sàrl (Senningerberg, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: M. Struys, F. Pili και H. de Cazotte, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία προκύπτει από έλλειψη απάντησης εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 1 , και από την οποία συνάγεται απόρριψη της επιβεβαιωτικής αίτησης που υπέβαλε η προσφεύγουσα, στις 31 Αυγούστου 2023, για πρόσβαση σε έγγραφα δυνάμει του κανονισμού 1049/2001 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση)·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλονται παραβίαση από την Επιτροπή των απαιτήσεων αιτιολογήσεως που προβλέπονται στο άρθρο 296 ΣΛΕΕ και προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοίκησης της προσφεύγουσας, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, σε περίπτωση που η Επιτροπή υποστηρίξει ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης περιέχεται στην από 11 Αυγούστου 2023 απάντησή της βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 1049/2001:
η προσβαλλόμενη απόφαση εξακολουθεί να συνεπάγεται παραβίαση των απαιτήσεων αιτιολογήσεως (πρώτο σκέλος του δεύτερου λόγου ακυρώσεως)· και
η προσβαλλόμενη απόφαση εδράζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία του κανονισμού 1049/2001, ήτοι η αιτιολογία της Επιτροπής είναι εσφαλμένη επί της ουσίας (δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου ακυρώσεως).
____________
1 Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001, L 145, σ. 43).