Προσφυγή της 2ας Ιανουαρίου 2007 - Ισπανία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-2/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: J. M. Rodríguez Cárcamo)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την απόφαση C(2006) 5102, της 20ής Οκτωβρίου 2006, περί μειώσεως της συνδρομής του Ταμείου Συνοχής στην ομάδα σχεδίων αριθ. 2001 ES16 C ΡΕ 050 (εξυγίανση της λεκάνης απορροής του Júcar - ομάδα 2)·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα .
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής C (2006) 5102, της 20ής Οκτωβρίου 2006, με την οποία μειώθηκε η συνδρομή του Ταμείου Συνοχής στην ομάδα σχεδίων αριθ. 2001 ES 16 C PE 050, που πραγματοποιούνται στην Ισπανία υπό την ονομασία "εξυγίανση της λεκάνης απορροής του Júcar 2001 - ομάδα 2".
Πρόκειται για μια ομάδα τριών συνολικά διαφορετικών σχεδίων για τα οποία χορηγήθηκε συνδρομή ύψους 11 266 701 ευρώ, η οποία μειώθηκε στα 1 900 281 ευρώ με την προσβαλλόμενη απόφαση.
Προς στήριξη των αιτημάτων του, το προσφεύγον κράτος επικαλείται εσφαλμένη και ασυνάρτητη ερμηνεία της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ
1, τόσο όσον αφορά το κριτήριο της πείρας (άρθρο 30, παράγραφοι 1 και 2) όσο και όσον αφορά τη χρησιμοποίηση του συστήματος των μέσων τιμών (άρθρο 30, παράγραφος 1).
Όσον αφορά την προσθήκη του κριτηρίου της πείρας μεταξύ των κριτηρίων αναθέσεως της συμβάσεως, το οποίο δεν προβλέπεται ρητώς από την ισχύουσα ρύθμιση, το Βασίλειο της Ισπανίας αναφέρει ότι η κοινοτική νομολογία δέχεται τη δυνατότητα αυτή και ότι η χρησιμοποίηση του κριτηρίου αυτού δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρή και κατάφωρη παράβαση του κοινοτικού δικαίου, αλλά, εν πάση περιπτώσει, συνιστά συγγνωστή νομική πλάνη δικαιολογούμενη από την ασάφεια της συγκεκριμένης διατάξεως.
Αφετέρου, το προσφεύγον κράτος δεν δέχεται ότι η προσφυγή στο σύστημα των μέσων τιμών, που χρησιμοποιήθηκε κατά την ανάλυση της πλέον συμφέρουσας από οικονομική άποψη προσφοράς για τα σχέδια που αποτελούν το αντικείμενο των συμβάσεων, παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως σε βάρος των υπερβολικά χαμηλών προσφορών σε σχέση προς τις ακριβότερες προσφορές.
Επικουρικώς, το προσφεύγον κράτος επικαλείται επίσης το παράνομο του άρθρου Η, παράγραφος 2, του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) 1164/94
2, λόγω παραβιάσεως των αρχών της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου, και, όσον αφορά συγκεκριμένα τη σύμβαση αριθ. 2000/GV/2005, το προσφεύγον κράτος επικαλείται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθώς και παράβαση του άρθρου 19 της προμνησθείσας οδηγίας 93/37.