Αναίρεση που άσκησε στις 22 Αυγούστου 2013 ο Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Ιουνίου 2013 στην υπόθεση F-143/11, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-447/13 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (εκπρόσωπος: G. Cipresa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να εξαφανίσει στο σύνολό της και άνευ εξαιρέσεως την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 18ης Ιουνίου 2013, με την οποία απορρίφθηκε ως προδήλως απαράδεκτη προσφυγή για την ακύρωση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αναιρεσείοντος της 16ης Αυγούστου 2013, καθώς και η καταβολή ποσού 3 316,31 ευρώ έναντι μέρους των δικαστικών εξόδων στα οποία είχε ο ίδιος υποβληθεί στο πλαίσιο της υποθέσεως επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 15ης Φεβρουαρίου 2011, Marcuccio κατά Επιτροπής (F-81/09).

Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει τους εξής λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παντελή έλλειψη αιτιολογήσεως της αναιρεσιβαλλόμενης διατάξεως, καθώς και από παραμόρφωση και αλλοίωση των πραγματικών περιστατικών.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από ανακριβή, εσφαλμένη και μη εύλογη ερμηνεία και εφαρμογή:

της έννοιας της αιτήσεως του άρθρου 90 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΚΥΚ)·

του άρθρου 91 του ΚΥΚ, καθώς και από αναιτιολόγητη και παράλογη παραγνώριση της σχετικής νομολογίας·

της έννοιας της υποχρεώσεως των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λαμβάνουν τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση αποφάσεως εκδιδόμενης από τα δικαιοδοτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παντελή έλλειψη εξετάσεως της υποθέσεως και από παντελή έλλειψη αιτιολογίας, καθώς και από παράλειψη αποφάνσεως επί αιτήματος του νυν αναιρεσείοντος.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 14 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και από συνακόλουθη και προφανή παραβίαση της αρχής του προκαθοριζόμενου από τον νόμο φυσικού δικαστή σύμφωνα, μεταξύ άλλων, με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.