Αναίρεση που άσκησε στις 20 Αυγούστου 2013 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 26 Ιουνίου 2013 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις F-135/11, F-51/12 και F-110/12, BU κατά EMA

(Υπόθεση T-444/13 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) (εκπρόσωποι: T. Jabłoński και N. Rampal Olmedo, επικουρούμενοι από τους D. Waelbroeck και A. Duron, δικηγόρους)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: BU (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στις υποθέσεις F-135/11, F-51/12 και F-110/12 στο μέτρο που ακυρώνει την απόφαση του EMA περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως του αναιρεσιβλήτου και καταδικάζει τον EMA στα δικαστικά έξοδα του BU στις υποθέσεις F-135/11 και F-51/12,

να δεχτεί τα πρωτοδίκως υποβληθέντα αιτήματα του αναιρεσείοντος, δηλαδή να απορρίψει την προσφυγή ως αβάσιμη στο σύνολό της,

να καταδικάσει τον αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης και στα δικαστικά έξοδα της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από την εκ μέρους του ΔΔΔ παράβαση της απαγορεύσεως εκδόσεως αποφάσεως ultra vires, στο μέτρο που έκρινε ότι ήταν αρμόδιο να διακριβώσει, εάν οι λόγοι, τους οποίους προέβαλε η διοίκηση για να αρνηθεί την ανανέωση συμβάσεως, μπορούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα κριτήρια και τις βασικές προϋποθέσεις που προβλέπει ο νομοθέτης στον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδιώκοντας να διασφαλίσει υπέρ των συμβασιούχων τη δυνατότητα να τυγχάνουν, με την πάροδο του χρόνου, συνεχούς απασχολήσεως (σχετικά με τις σκέψεις 57 έως 62 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). Ο EMA υποστηρίζει ότι η αρμοδιότητα που επικαλείται το ΔΔΔ στερείται κάθε νομικής βάσεως.Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την εκ μέρους του ΔΔΔ πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 8, πρώτο εδάφιο, του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον το ΔΔΔ έκρινε ότι η αρμόδια αρχή όφειλε να εξετάσει εάν υπάρχει, για τον έκτακτο υπάλληλο του οποίου η σύμβαση εργασίας λήγει, θέση εργασίας στην οποία μπορεί να προσληφθεί ή να συνεχίσει να προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες.Ο τρίτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το ΔΔΔ παραμόρφωσε την έννοια του συμφέροντος της υπηρεσίας, στο μέτρο που από την ερμηνεία του εν λόγω δικαστηρίου συνάγεται το τεκμήριο ότι ο ενδιαφερόμενος διατηρεί τη θέση του, εκτός εάν η αρμόδια αρχή μπορεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει, για τον έκτακτο υπάλληλο του οποίου η σύμβαση εργασίας λήγει, καμία άλλη θέση εργασίας στην οποία μπορεί να προσληφθεί ή να συνεχίσει να προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες.Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο σχετικά με την καταδίκη του EMA στα δικαστικά έξοδα στην υπόθεση F-51/12, η οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.