ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 10ης Οκτωβρίου 2014

Υπόθεση T‑444/13 P

Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA)

κατά

BU

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι – Σύμβαση ορισμένου χρόνου – Απόφαση περί μη ανανεώσεως – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Άρθρο 8, πρώτο εδάφιο, του ΚΛΠ – Καθήκον μέριμνας»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 26ης Ιουνίου 2013, BU κατά EMA (F‑135/11, F‑51/12 και F‑110/12, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2013:93).

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα έξοδα στα οποία υπεβλήθη ο BU στο πλαίσιο της κατ’ αναίρεση δίκης.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι – Πρόσληψη – Ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου – Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, άρθρο 8)

Η ανανέωση συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου απόκειται στην ευχέρεια της αρμόδιας αρχής, καθώς τα θεσμικά όργανα απολαύουν ευρείας εξουσίας εκτιμήσεως ως προς την οργάνωση των υπηρεσιών τους, σε συνάρτηση με τις αποστολές που τους ανατίθενται, και ως προς την υπηρεσιακή τοποθέτηση, στο πλαίσιο της εκπληρώσεως των εν λόγω αποστολών, του προσωπικού που έχουν στη διάθεσή τους, υπό τον όρον ότι η τοποθέτηση αυτή υπηρετεί το συμφέρον της υπηρεσίας.

Οσάκις αποφαίνεται επί της καταστάσεως μέλους του λοιπού προσωπικού, η αρμόδια αρχή υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη το σύνολο των στοιχείων που δύνανται να ασκούν καθοριστική επιρροή στην απόφασή της, ήτοι όχι μόνον το συμφέρον της υπηρεσίας, αλλά ομοίως, μεταξύ άλλων, το συμφέρον του οικείου μέλους του λοιπού προσωπικού. Τούτο προκύπτει, συγκεκριμένα, από το καθήκον μέριμνας της Διοικήσεως, το οποίο εκφράζει την ισορροπία των αμοιβαίων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που ο ΚΥΚ και, κατ’ αναλογίαν, το Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού [ΚΛΠ] έχουν καθιερώσει στις σχέσεις μεταξύ της δημόσιας αρχής και του προσωπικού της.

Εν πάση δε περιπτώσει, λαμβανομένης υπόψη της ευρείας εξουσίας εκτιμήσεως της οποίας απολαύουν στο πλαίσιο αυτό τα θεσμικά όργανα, ο δικαστικός έλεγχος περιορίζεται στην εξακρίβωση της απουσίας πρόδηλης πλάνης ή καταχρήσεως εξουσίας.

(βλ. σκέψη 28)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 29ης Ιουνίου 1994, Klinke κατά Δικαστηρίου, C‑298/93 P, Συλλογή, EU:C:1994:273, σκέψη 38

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 18ης Απριλίου 1996, Κυρπίτσης κατά ΕΟΚΕ, T‑13/95, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:T:1996:50, σκέψη 52· της 15ης Οκτωβρίου 2008, Ποταμιάνος κατά Επιτροπής, T‑160/04, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:T:2008:438, σκέψη 30, και της 8ης Σεπτεμβρίου 2009, ETF κατά Landgren, T‑404/06 P, Συλλογή, EU:T:2009:313, σκέψη 162 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία