Sprawy połączone od T‑426/10 do T‑429/10 i od T‑438/12 do T‑441/12

(publikacja fragmentów)

Moreda-Riviere Trefilerías, SA i in.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek stali sprężającej – Ustalanie cen, podział rynku i wymiana szczególnie chronionych informacji handlowych – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE – Jednostka gospodarcza – Bezpośrednie uczestnictwo w naruszeniu – Odpowiedzialność pochodna spółek dominujących – Następstwo prawne przedsiębiorstw – Złożone naruszenie – Jednolite i ciągłe naruszenie – Wytyczne z 2006 r. w sprawie metody ustalania grzywien – Zasady legalności kar i niedziałania prawa karnego wstecz – Okoliczności łagodzące – Zdolność płatnicza – Prawo do obrony – Obowiązek uzasadnienia – Wniosek o przeprowadzenie ponownej oceny – Brak zmiany okoliczności faktycznych – Pismo w sprawie odrzucenia – Niedopuszczalność

Streszczenie – wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 2 czerwca 2016 r.

Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Decyzja dyrektora generalnego ds. konkurencji Komisji rozstrzygająca w przedmiocie wniosku o przeprowadzenie ponownej oceny zdolności płatniczej przedsiębiorstw, na które nałożono grzywnę za naruszenie reguł konkurencji – Wystąpienie z tym wnioskiem po wydaniu decyzji przez Komisję – Brak nowych istotnych okoliczności faktycznych – Niedopuszczalność

(art. 107 ust. 263 TFUE; komunikat Komisji 2006/C 210/02)

W przypadku wniosku, z którym wystąpiły przedsiębiorstwa, na które nałożona została grzywna za naruszenie reguł konkurencji, mającym na celu obniżenie kwoty grzywny w następstwie uwzględnienia ich zdolności płatniczej w rozumieniu pkt 35 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003, choć twierdzenie Komisji – zgodnie z którym jedynie pogorszenie się sytuacji finansowej mogłoby uzasadniać przedstawienie przez przedsiębiorstwo nowego wniosku o przeprowadzenie oceny jego zdolności płatniczej – jest bezzasadne, to jednak w sytuacji gdy jedyna zmiana, jaka zaszła w porównaniu do okoliczności faktycznych analizowanych przez tę instytucję w momencie badania zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, polega na poprawie jego sytuacji finansowej, skierowany do Komisji wniosek o ponowne przeanalizowanie zajętego uprzednio stanowiska jest niedopuszczalny. W takiej sytuacji odrzucenie przez Komisję tego wniosku nie stanowi więc aktu zaskarżalnego.

Jeżeli zatem administracji przedstawiony zostaje wniosek o ponowne przeanalizowanie wydanej uprzednio decyzji, to należy wprowadzić rozróżnienie pomiędzy kwestią przeanalizowania sytuacji prawnej i faktycznej, w której znajduje się wnioskodawca, a kwestią ponownego przeanalizowania wcześniejszej decyzji. Dopiero jeśli po przeprowadzeniu analizy sytuacji, w jakiej znajduje się wnioskodawca, administracja stwierdzi, że doszło do istotnej zmiany jego sytuacji prawnej lub też faktycznej, ma ona obowiązek ponownego rozpatrzenia własnej decyzji. Jeśli natomiast nie doszło do istotnej zmiany okoliczności faktycznych lub prawnych, administracja nie ma obowiązku ponownego rozpatrywania swych decyzji, a zajęcie przez nią stanowiska, w ramach którego oddala ona przedstawiony tych w okolicznościach wniosek o ponowne rozpatrzenie, nie ma charakteru decyzji, pomimo tego, że skierowana przeciw niemu skarga może zostać odrzucona jako niedopuszczalna – właśnie dlatego, że została ona wniesiona przeciw aktowi niezaskarżalnemu. Niemniej jednak dokonana przez administrację ocena, zgodnie z którą wnioskodawca nie przedstawił żadnej nowej okoliczności faktycznej i nie wykazał tego, że doszło do istotnej zmiany jego sytuacji faktycznej i prawnej, może zostać poddana kontroli sądu Unii.

(por. pkt 556, 557)