Προσφυγή της 28 Οκτωβρίου 2011 - Farage κατά Κοινοβουλίου και Buzek

(Υπόθεση T-564/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Nigel Paul Farage (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: P. Bennett, Solicitor)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Jerzy Buzek (Βρυξέλλες, Βέλγιο)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Jerzy Buzek, της 2ας Μαρτίου 2010, με την οποία επιβάλλεται στον προσφεύγοντα έκπτωση από το δικαίωμα αποζημίωσης διαμονής δέκα ημερών, καθώς και την απόφαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 24ης Μαρτίου 2010 και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 31ης Αυγούστου 2011, με την οποία κηρύσσεται απαράδεκτη η αίτηση του προσφεύγοντος για την παροχή βουλευτικής ασυλίας· και

επικουρικώς, να διαπιστωθεί ότι οι ανωτέρω αποφάσεις είναι άκυρες ή δεν έπρεπε να έχουν εκδοθεί.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8 του πρωτοκόλλου (αριθ. 7) περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2010, C 84, σ. 99), διότι η ομιλία του προσφεύγοντος της 24ης Φεβρουαρίου 2010 έγινε υπό την ιδιότητά του ως μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ως εκ τούτου, η εν λόγω ομιλία αφορούσε πολιτικά θέματα και η ελευθερία του λόγου ενός μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι πρωταρχικής σημασίας.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της ελευθερίας του λόγου, καθώς δεν ελήφθη υπόψη ο κανόνας 9, παράγραφος 3, του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΕ 2011, L 116, σ. 1)

Ο τρίτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος του δικάζεσθαι από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, διότι η συμμετοχή του Προέδρου του Κοινοβουλίου στη απόφαση που ελήφθη στην υπό κρίση υπόθεση, ή οποιουδήποτε άλλου ο οποίος ήταν παρών κατά τη σύνοδο της ολομέλειας της 24ης Φεβρουαρίου 2010 και είχε διαμορφώσει άποψη, τον αποκλείει από τη συμμετοχή στην εν λόγω διαδικασία.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από τη μη ορθή ερμηνεία του άρθρου 152, παράγραφος 1, και του κανόνα 153 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς οι κυρώσεις που προβλέπονται στη δεύτερη αυτή διάταξη πρέπει να ερμηνεύονται στο πλαίσιο της εισαγωγικής φράσης της, η οποία αναφέρεται κυρίως σε σοβαρές περιπτώσεις διατάραξης της τάξης "...κατά παράβαση των αρχών του άρθρου 9...".

____________