Skarga wniesiona w dniu 28 października 2011 r. - Farage przeciwko Parlamentowi i Buzkowi

(Sprawa T-564/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nigel Paul Farage (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: P. Bennett, solicitor)

Strona pozwana: Parlament Europejski i Jerzy Buzek (Bruksela, Belgia)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, Jerzego Buzka, z dnia 2 marca 2010 r. o utracie przez skarżącego prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres 10 dni oraz decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 24 marca 2010 r. i Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 31 sierpnia 2011 r. stwierdzających niedopuszczalność wniosku skarżącego dotyczącego skorzystania z immunitetu parlamentarnego; i

posiłkowo, uznanie, że żadna z wyżej wymienionych decyzji nie jest ważna lub nie powinna zostać wydana.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 8 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz.U. 2010, C 84, s. 99), jako że wystąpienie w dniu 24 lutego 2010 r. zostało wygłoszone przez skarżącego w charakterze posła do Parlamentu Europejskiego. Jako takie rozpatrywane wystąpienie obejmowało uwagi o charakterze politycznym, a kwestią zasadniczej wagi jest to, aby poseł do Parlamentu Europejskiego mógł swobodnie zabierać głos.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia wolności słowa ze względu na niewzięcie we właściwy sposób pod uwagę art. 9 ust. 3 regulaminu Parlamentu Europejskiego (Dz.U. 2011, L 116, s. 1).

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do niezawisłego i bezstronnego sądu, określonego w art. 6 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, gdyż jakiekolwiek uczestnictwo Przewodniczącego Parlamentu w procesie decyzyjnym w niniejszej sprawie lub kogokolwiek innego, kto był obecny podczas sesji plenarnej w dniu 24 lutego 2010 r. i wyraził swój pogląd, stanowi przeszkodę dla udziału w takim procesie.

Zarzut czwarty dotyczący błędnej wykładni art. 152 ust. 1 i art. 153 regulaminu Parlamentu Europejskiego, gdyż sankcje przewidziane w tym drugim przepisie muszą być interpretowane w kontekście słów wprowadzających, odnoszących się zasadniczo do przypadków poważnego zakłócenia obrad lub prac "[...] z naruszeniem zasad określonych w art. 9 [...]".

____________