Language of document : ECLI:EU:T:2012:403





Postanowienie Sądu (trzecia izba) z dnia 5 września 2012 r. – Farage przeciwko Parlamentowi i Buzkowi

(sprawa T‑564/11)

Prawo instytucjonalne – Decyzja przewodniczącego Parlamentu w sprawie nałożenia na posła europejskiego sankcji utraty prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres 10 dni – Decyzja komisji do spraw prawnych Parlamentu stwierdzająca niedopuszczalność wniosku posła o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego – Oczywisty brak właściwości Sądu – Oczywista niedopuszczalność

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Skarga skierowana przeciwko organowi instytucji właściwej do wydania zaskarżonej decyzji – Niedopuszczalność – Skarga, którą należy skierować przeciwko instytucji będącej organem wydającym akt (art. 263 TFUE) (por. pkt 18)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Charakter bezwzględnie wiążący – Badanie z urzędu przez sąd Unii – Skarga wniesiona z przekroczeniem terminu – Prekluzja (art. 263 akapit szósty TFUE) (por. pkt 20–23)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Decyzja w sprawie skorzystania z immunitetu wydana przez Parlament na skutek wniosku danego posła – Decyzja niewywołująca skutków wiążących w stosunku do sądów krajowych – Niedopuszczalność skargi (art. 263 TFUE) (por. pkt 27–28)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji przewodniczącego Parlamentu z dnia 2 marca 2010 r., nakładającej na skarżącego sankcję utraty prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres 10 dni, po drugie, decyzji Prezydium Parlamentu z dnia 24 marca 2010 r. utrzymującej w mocy ww. decyzję przewodniczącego Parlamentu, po trzecie, decyzji komisji do spraw prawnych Parlamentu stwierdzającej niedopuszczalność wniosku skarżącego o skorzystanie z immunitetu, po czwarte, niezidentyfikowanej decyzji Parlamentu

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Nigel Paul Farage pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Parlament Europejski.