ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (τέταρτο τμήμα)
της 7ης Ιουλίου 2005 (*)
«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος που περιλαμβάνει το λεκτικό στοιχείο “Biker Miles”– Προγενέστερο λεκτικό σήμα MILES – Κίνδυνος συγχύσεως – Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94»
Στην υπόθεση T-385/03,
Miles Handelsgesellschaft International mbH, με έδρα το Norderstedt (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τους F. Dettmann και A. Deutsch, δικηγόρους,
προσφεύγουσα,
κατά
Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενου από τους T. Eichenberg και G. Schneider,
καθού,
έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου:
Biker Miles Motorrad Handels- und Vertriebsgesellschaft mbH, με έδρα το Βερολίνο (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον G. Malchartzeck, δικηγόρο,
με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 9ης Σεπτεμβρίου 2003 (υπόθεση R 174/2002‑2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Biker Miles Motorrad Handels- und Vertriebsgesellschaft mbH και Miles Handelsgesellschaft International mbH,
ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ (τέταρτο τμήμα),
συγκείμενο από τους H. Legal, πρόεδρο, P. Lindh και V. Vadapalas, δικαστές,
γραμματέας: B. Pastor, βοηθός γραμματέας,
έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 18 Νοεμβρίου 2003,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 26 Μαρτίου 2004,
έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως της παρεμβαίνουσας που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 18 Φεβρουαρίου 2004,
κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 19ης Ιανουαρίου 2005,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Ιστορικό της διαφοράς
1 Στις 7 Ιουλίου 1999, η παρεμβαίνουσα υπέβαλε αίτηση κοινοτικού σήματος στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε.
2 Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το εικονιστικό σημείο που παρατίθεται κατωτέρω:
3 Η καταχώριση ζητήθηκε για τα προϊόντα που εμπίπτουν στις κλάσεις 9, 12 και 25 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών για την καταχώριση σημάτων της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν, για την κλάση 25, στην εξής περιγραφή: «εξοπλισμός και ενδύματα για οδηγούς δικύκλων, συγκεκριμένα μπότες, υποδήματα, γάντια, κασκόλ, αδιάβροχα ενδύματα, ενδύματα προστασίας από κακές καιρικές συνθήκες, πουλόβερ, κάσκες θυέλλης, προστατευτικές ζώνες για τη μέση, δερμάτινα ενδύματα, ενδύματα από δερματίνη».
4 Η αίτηση αυτή δημοσιεύθηκε στο Δελτίο Κοινοτικών Σημάτων 38/2000, της 15ης Μαΐου 2000.
5 Στις 15 Αυγούστου 2000, η προσφεύγουσα άσκησε ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του αιτηθέντος σήματος για τα προϊόντα που εμπίπτουν στην κλάση 25, επικαλούμενη κίνδυνο συγχύσεως, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94. Η ανακοπή στηριζόταν στην ύπαρξη του λεκτικού κοινοτικού σήματος MILES, που καταχωρίστηκε στις 28 Ιουλίου 1998, για τα «ενδύματα, περιλαμβανομένων και [των] αθλητικών ενδυμάτων», που εμπίπτουν στην κλάση 25.
6 Με απόφαση της 7ης Φεβρουαρίου 2002, το τμήμα ανακοπών του ΓΕΕΑ δέχθηκε την ανακοπή, επειδή υπήρχε κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των εν λόγω σημάτων.
7 Στις 18 Φεβρουαρίου 2002, η παρεμβαίνουσα άσκησε προσφυγή ενώπιον του ΓΕΕΑ, βάσει των άρθρων 57 έως 62 του κανονισμού 40/94, κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών.
8 Με απόφαση της 9ης Σεπτεμβρίου 2003 (υπόθεση R 174/2002‑2), κοινοποιηθείσα στην προσφεύγουσα στις 18 Σεπτεμβρίου 2003 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το δεύτερο τμήμα προσφυγών του Γραφείου δέχθηκε την προσφυγή. Το τμήμα δέχθηκε, κατ’ ουσίαν, ότι τα επίμαχα προϊόντα ήσαν όμοια, έστω και αν αυτά που αφορούσε η αίτηση σήματος ήσαν ειδικά ενδύματα τα οποία διατίθενται στο εμπόριο μέσω ειδικών διαύλων διανομής σε σαφώς καθορισμένη ομάδα καταναλωτών. Οι ενδιαφερόμενοι καταναλωτές προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στη λειτουργικότητα αυτών των ειδικών ενδυμάτων καθώς και στην ασφάλεια που παρέχουν και, κατά συνέπεια, επιδεικνύουν αυξημένο επίπεδο προσοχής. Όσον αφορά την ομοιότητα των αντιτιθέμενων σημείων, το τμήμα προσφυγών έλαβε υπόψη τη γραφική απεικόνιση του αιτηθέντος σήματος και το λεκτικό του στοιχείο «biker» για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα δύο σημεία διακρίνονταν σε οπτικό, φωνητικό και εννοιολογικό επίπεδο. Επομένως, παρά την ομοιότητα των προϊόντων για τα οποία γίνεται λόγος, δεν μπορούσε, κατά το τμήμα προσφυγών, να συναχθεί η ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως.
Αιτήματα των διαδίκων
9 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
– να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·
– να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.
10 Το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα ζητούν από το Πρωτοδικείο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Επί του παραδεκτού των αιτημάτων του ΓΕΕΑ
11 Προκαταρκτικά, επιβάλλεται η παρατήρηση ότι το ΓΕΕΑ ισχυρίστηκε, με το υπόμνημά του αντικρούσεως και κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη αντικρούοντας την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως στην προκειμένη περίπτωση. Το ΓΕΕΑ παρατηρεί ωστόσο ότι, κατόπιν της αποφάσεως του Πρωτοδικείου της 12ης Δεκεμβρίου 2002, T‑110/01, Vedial κατά ΓΕΕΑ – France Distribution (HUBERT) Συλλογή 2002, σ. II‑5275, σκέψεις 16 έως 25), υποχρεούται να υποβάλει αίτημα αποβλέπον στην απόρριψη της προσφυγής. Κατά συνέπεια, μολονότι ζητεί την απόρριψη της προσφυγής, το ΓΕΕΑ δεν αμφισβητεί το βάσιμο του μόνου λόγου ακυρώσεως που προέβαλε η προσφεύγουσα.
12 Συναφώς, επιβάλλεται η υπόμνηση ότι, βάσει των συνδυασμένων διατάξεων του άρθρου 46, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, και του άρθρου 135, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, το υπόμνημα αντικρούσεως που υποβάλει ο καθού πρέπει, ειδικότερα, να περιλαμβάνει τα προβαλλόμενα πραγματικά και νομικά επιχειρήματα. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση το ΓΕΕΑ δεν προέβαλε κανένα λόγο προς στήριξη του αιτήματός του που αποβλέπει στην απόρριψη της προσφυγής.
13 Υπό τις περιστάσεις αυτές, το αίτημα που υπέβαλε το ΓΕΕΑ είναι απαράδεκτο. Πάντως, δεδομένου ότι η παρεμβαίνουσα ζήτησε την απόρριψη της προσφυγής, επιβάλλεται να εξεταστεί η παρούσα διαφορά σύμφωνα με το άρθρο 134, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου.
Επί της ουσίας
Επιχειρήματα των διαδίκων
14 Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλείται έναν μόνο λόγο ακυρώσεως, αντλούμενο από την παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.
15 Προβάλλει, πρώτον, ότι το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι ο βαθμός προσοχής του ενδιαφερόμενου κοινού είναι υψηλός. Εφόσον τα ενδύματα για μοτοσυκλετιστές μπορούν επίσης να αγοραστούν από άλλα άτομα πλην των μοτοσυκλετιστών, το ενδιαφερόμενο κοινό αποτελείται από τον μέσο καταναλωτή, που είναι συνήθως πληροφορημένος και προσεκτικός. Αφού τα οικεία προϊόντα εμπίπτουν στη συνήθη κατανάλωση, ο μέσος καταναλωτής τα προσλαμβάνει με ένα συνήθη βαθμό προσοχής. Εξάλλου, ακόμη και αν υποτεθεί ότι το ενδιαφερόμενο κοινό αποτελείται μόνον από μοτοσυκλετιστές, αυτή η ομάδα καταναλωτών δεν είναι περισσότερο προσεκτική από τους μέσους καταναλωτές όταν αγοράζει τα εν λόγω ενδύματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για την οδήγηση μοτοσυκλέτας όσο και για περίπατο τον χειμώνα.
16 Δεύτερον, όσον αφορά την οπτική και φωνητική σύγκριση των επίδικων σημείων, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το αιτηθέν σήμα κυριαρχείται από το λεκτικό στοιχείο «miles», κοινό στα δύο σημεία. Αντίθετα προς ό,τι διαπίστωσε το τμήμα προσφυγών, τα άλλα στοιχεία του αιτηθέντος σήματος δεν συμβάλλουν, λαμβανόμενα μεμονωμένα ή συνδυαζόμενα μεταξύ τους, στη συνολική εντύπωση που δημιουργεί το σήμα αυτό. Τα εικονιστικά στοιχεία του αιτηθέντος σήματος είναι αμελητέα κατά τη σύγκριση των επίδικων σημείων λόγω του καθαρά διακοσμητικού ή περιγραφικού χαρακτήρα τους, αφού δείχνουν ότι τα ενδύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την οδική κυκλοφορία. Το λεκτικό στοιχείο «biker» είναι επίσης αμελητέο, λόγω του περιγραφικού του χαρακτήρα σε σχέση με τα προϊόντα για μοτοσυκλετιστές.
17 Συγκεκριμένα, στο μέτρο που η λέξη αυτή συσχετίζεται με τους μοτοσυκλετιστές, ο μέσος καταναλωτής προσλαμβάνει τα διατιθέμενα στο εμπόριο ενδύματα με το σήμα Biker Miles ως ανήκοντα σε μια γκάμα ενδυμάτων που κατασκευάζει η προσφεύγουσα, προοριζόμενα ειδικότερα για τους μοτοσυκλετιστές. Κατ’ αναλογία, η προσθήκη όρων, όπως «πλαζ» ή «σκι», δεν θεωρείται ότι δείχνει την προέλευση των ενδυμάτων, αλλά αποκλειστικά ότι προσδιορίζει χωριστές κατηγορίες ενδυμάτων, δηλαδή ενδύματα για την πλαζ ή το σκι, προερχόμενα από την ίδια επιχείρηση.
18 Όσον αφορά την εννοιολογική σύγκριση των αντιτιθέμενων σημείων, η προσφεύγουσα επικρίνει το τμήμα προσφυγών καθόσον αυτό έκρινε ότι το αιτηθέν σήμα διακρινόταν από το προγενέστερο σήμα επειδή έκανε νύξη στους μοτοσυκλετιστές. Η νύξη αυτή αποτελούσε παραπομπή στον ενδιαφερόμενο καταναλωτή και, έτσι, με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να συμβάλλει στην εντύπωση που δημιουργεί το αιτηθέν σήμα. Συναφώς, η προσφεύγουσα επικαλείται την απόφαση του Πρωτοδικείου της 23ης Οκτωβρίου 2002, T‑104/01, Oberhauser κατά ΓΕΕΑ – Petit Liberto (Fifties) (Συλλογή 2001, σ. II‑4359, σκέψεις 45 επ.), για να καταδείξει ότι τα περιγραφικά στοιχεία είναι αμελητέα κατά την εκτίμηση της εντυπώσεως που δημιουργεί το σήμα.
19 Έτσι, κατά την προσφεύγουσα, τα αντιτιθέμενα σημεία, χαρακτηριζόμενα από ένα κοινό κυρίαρχο στοιχείο, είναι παρόμοια σε οπτικό, φωνητικό και εννοιολογικό επίπεδο. Λαμβάνοντας υπόψη την ταυτότητα των οικείων προϊόντων και την ομοιότητα των σημείων για τα οποία υπάρχει διαμάχη, το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως κρίνοντας ότι δεν υπήρχε κανένα κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των αντιτιθέμενων σημάτων.
20 Η παρεμβαίνουσα ισχυρίζεται ότι το τμήμα προσφυγών ορθώς κατέληξε στην ύπαρξη υψηλού βαθμού προσοχής του ενδιαφερόμενου κοινού, αν ληφθεί υπόψη η λειτουργικότητα των ενδυμάτων των μοτοσυκλετιστών, που συνδέεται με τον προστατευτικό χαρακτήρα τους σε περίπτωση ατυχήματος. Υποστηρίζει επίσης το συμπέρασμα του τμήματος προσφυγών όσον αφορά την ομοιότητα των αντιτιθέμενων σημείων.
21 Αντιθέτως, η παρεμβαίνουσα θεωρεί ως ανακριβές το συμπέρασμα που δέχθηκαν οι δύο βαθμοί δικαιοδοσίας του ΓΕΕΑ ως προς την ομοιότητα μεταξύ των οικείων προϊόντων. Προβάλλει ότι τα ενδύματα για μοτοσυκλετιστές διακρίνονται, λόγω της λειτουργικότητάς τους, των υλικών από τα οποία αποτελούνται, της επεξεργασίας τους και του σχήματός τους, από τα αθλητικά ενδύματα γενικά και ακόμη περισσότερο από τα άλλα ενδύματα που εμπορεύεται η προσφεύγουσα. Έτσι, τα προϊόντα για τα οποία γίνεται λόγος ελάχιστα ομοιάζουν.
22 Η παρεμβαίνουσα καταλήγει ότι, εφόσον τα προϊόντα για τα οποία γίνεται λόγος δεν ταυτίζονται και τα σημεία για τα οποία υπάρχει διαμάχη δεν είναι παρεμφερή, κάθε κίνδυνος συγχύσεως αποκλείεται στην προκειμένη περίπτωση.
Εκτίμηση του Πρωτοδικείου
23 Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση δεν γίνεται δεκτό αν, λόγω του ταυτοσήμου του ή της ομοιότητας με το προγενέστερο σήμα και του ταυτοσήμου ή της ομοιότητας των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζουν τα δύο σήματα, υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως του κοινού της εδαφικής περιοχής στην οποία απολαύει προστασίας το προγενέστερο σήμα.
24 Κατά πάγια νομολογία, συνιστά κίνδυνο συγχύσεως το ότι το κοινό μπορεί να πιστέψει ότι τα σχετικά προϊόντα ή οι υπηρεσίες προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή, ενδεχομένως, από συνδεόμενες μεταξύ τους οικονομικώς επιχειρήσεις.
25 Κατά την ίδια αυτή νομολογία, ο κίνδυνος συγχύσεως πρέπει να εκτιμάται σφαιρικά, σε σχέση με την πρόσληψη εκ μέρους του ενδιαφερόμενου καταναλωτή και λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση, ειδικότερα την αλληλεξάρτηση μεταξύ της ομοιότητας των σημείων και εκείνης των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζουν [βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2003, T‑162/01, Laboratorios RTB κατά ΓΕΕΑ – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Συλλογή 2003, σ. II‑2821, σκέψεις 30 έως 33, και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία].
26 Στην προκειμένη περίπτωση, αφού το προγενέστερο σήμα είναι κοινοτικό σήμα, το ενδιαφερόμενο κοινό, για τους σκοπούς εκτιμήσεως του κινδύνου συγχύσεως, αποτελείται από τον μέσο καταναλωτή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
27 Ως προς τον βαθμό προσοχής του ενδιαφερόμενου καταναλωτή, κατά τη νομολογία, το επίπεδο της προσοχής του μέσου καταναλωτή είναι δυνατόν να μεταβάλλεται αναλόγως της κατηγορίας των αντίστοιχων προϊόντων ή των υπηρεσιών (απόφαση του Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 1999, C‑342/97, Lloyd Schuhfabrik Meyer, Συλλογή 1999, σ. I‑3819, σκέψη 26).
28 Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επιβάλλεται η παρατήρηση ότι η παρεμβαίνουσα περιόρισε την αίτησή της περί καταχωρίσεως, μεταξύ των προϊόντων που εμπίπτουν στην κλάση 25, σε συγκεκριμένο εξοπλισμό και συγκεκριμένα ενδύματα (βλ. σκέψη 3 ανωτέρω). Ωστόσο, από την απαρίθμησή τους δεν προκύπτει ότι τα διεκδικούμενα στην κλάση 25 προϊόντα έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα, όπως είναι ο τεχνολογικός ή ο υψηλός προστατευτικός χαρακτήρας.
29 Κατά συνέπεια, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το τμήμα προσφυγών κακώς κατέληξε στο ότι ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής αφιερώνει στα αντίστοιχα προϊόντα υψηλό βαθμό προσοχής.
30 Επιβάλλεται εν συνεχεία να παρατηρηθεί ότι η παρεμβαίνουσα αμφισβητεί το συμπέρασμα του τμήματος προσφυγών ως προς την ομοιότητα των οικείων προϊόντων.
31 Κατά πάγια νομολογία, για την εκτίμηση της ομοιότητας μεταξύ των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών, επιβάλλεται να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι ασκούντες επιρροή παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη μεταξύ τους σχέση. Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται, ειδικότερα, η φύση τους, ο προορισμός τους, η χρήση τους, καθώς και ο ανταγωνιστικός ή συμπληρωματικός χαρακτήρας τους [βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 15ης Ιανουαρίου 2003, T‑99/01, Mystery Drinks κατά ΓΕΕΑ – Karlsberg Brauerei (MYSTERY), Συλλογή 2003, σ. II‑43, σκέψη 39, και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία].
32 Εξάλλου, όταν τα προϊόντα τα οποία αφορά το προγενέστερο σήμα περιλαμβάνουν τα προϊόντα στα οποία αναφέρεται η αίτηση σήματος, θεωρείται ότι υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων αυτών (προπαρατεθείσες αποφάσεις Fifties, σκέψεις 32 και 33, και HUBERT, σκέψεις 43 και 44).
33 Στην προκειμένη περίπτωση, όπως ορθώς υπέμνησε το τμήμα προσφυγών (σκέψη 17 της προσβαλλομένης αποφάσεως), δεδομένου ότι το προγενέστερο σήμα δεν υπέκειτο στην υποχρέωση χρήσεως κατά την έννοια του άρθρου 43, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94, η σύγκριση των οικείων προϊόντων πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά στην περιγραφή τους, όπως αυτή προκύπτει από την καταχώριση.
34 Έτσι, ο ισχυρισμός της παρεμβαίνουσας ότι τα οικεία προϊόντα δεν ταυτίζονται πρέπει να νοηθεί υπό την έννοια ότι τα «ενδύματα, περιλαμβανομένων και [των] αθλητικών ενδυμάτων» που εμπίπτουν στην κλάση 25 του Διακανονισμού της Νίκαιας, τα οποία αφορά το προγενέστερο σήμα, δεν περιελάμβαναν τον εξοπλισμό και τα ενδύματα για μοτοσυκλετιστές που εμπίπτουν στην ίδια κλάση, που διεκδικούνται με την αίτηση καταχωρίσεως.
35 Βεβαίως, μολονότι όλα τα ενδύματα έχουν, γενικώς, κοινές λειτουργίες, ορισμένες κατηγορίες ενδυμάτων μπορούν να προορίζονται για ειδική λειτουργία, όπως είναι η προστασία του σώματος κατά την άσκηση επικίνδυνης δραστηριότητας. Στο μέτρο που η ειδική λειτουργία των ενδυμάτων αυτών επιβεβαιώνεται από τα λοιπά χαρακτηριστικά τους, που συνδέονται με τη φύση των ενδυμάτων, τον προορισμό τους και τη χρήση τους, είναι κατανοητό ότι αυτά αποτελούν κατηγορία προϊόντων χωριστή από τα ενδύματα γενικά.
36 Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να συναχθεί από την περιγραφή των προϊόντων στην αίτηση καταχωρίσεως ότι τα ενδύματα στα οποία αναφέρεται η αίτηση έχουν, εκτός από τη λειτουργία τους, χαρακτηριστικά ικανά να τα διακρίνουν από τα ενδύματα γενικά.
37 Επομένως, επιβάλλεται να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση του τμήματος προσφυγών, ότι τα εν λόγω προϊόντα είναι όμοια. Πράγματι, τα διεκδικούμενα προϊόντα στην κλάση 25 περιλαμβάνονται στην κατηγορία των προϊόντων που αφορά το προγενέστερο σήμα.
38 Όσον αφορά τη σύγκριση των αντιτιθέμενων σημείων, η συνολική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως πρέπει να στηρίζεται στη συνολική εντύπωση που προκαλούν τα σημεία, λαμβάνοντας ειδικότερα υπόψη τα διακριτικά και κυρίαρχα στοιχεία τους (απόφαση του Δικαστηρίου της 11ης Νοεμβρίου 1997, C-251/95, SABEL, Συλλογή 1997, σ. I‑6191, σκέψη 23).
39 Εξάλλου, ένα σύνθετο σήμα μπορεί να θεωρηθεί παρόμοιο με άλλο σήμα, το οποίο είναι πανομοιότυπο ή παρόμοιο προς ένα από τα στοιχεία που αποτελούν το σύνθετο σήμα, μόνον αν το στοιχείο αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που προκαλεί στο σύνθετο σήμα. Τούτο συμβαίνει οσάκις το συνθετικό στοιχείο και μόνον αυτό μπορεί να κυριαρχεί στην εικόνα του σήματος αυτού, την οποία διατηρεί στη μνήμη του το ενδιαφερόμενο κοινό και, επομένως, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που αποτελούν το σήμα είναι αμελητέα στο πλαίσιο της συνολικής εντυπώσεως που προκαλεί το εν λόγω σήμα [απόφαση του Πρωτοδικείου της 23ης Οκτωβρίου 2002, T‑6/01, Matratzen Concord κατά ΓΕΕΑ – Hukla Germany (MATRATZEN), Συλλογή 2002, σ. II‑4335, σκέψη 33].
40 Η προσέγγιση αυτή δεν σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνον ένα από τα στοιχεία που αποτελούν το σύνθετο σήμα και να συγκρίνεται με ένα άλλο σήμα. Εντούτοις, τούτο δεν αποκλείει ότι στη συνολική εντύπωση που προκαλεί ένα σύνθετο σήμα στη μνήμη του ενδιαφερομένου κοινού μπορεί, υπό ορισμένες συνθήκες, να κυριαρχεί ένα ή περισσότερα από τα στοιχεία που το αποτελούν. Κατά την εκτίμηση του κυρίαρχου χαρακτήρα ενός ή περισσοτέρων συγκεκριμένων στοιχείων που αποτελούν ένα σύνθετο σήμα, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, οι εγγενείς ιδιότητες εκάστου των συνθετικών στοιχείων σε σύγκριση με τις εγγενείς ιδιότητες των άλλων στοιχείων (προπαρατεθείσα απόφαση MATRATZEN, σκέψεις 34 και 35).
41 Στην προκειμένη περίπτωση, το αιτηθέν σήμα αποτελείται από δύο λέξεις γραμμένες με μαύρα στοιχεία, «biker» και «miles», καθώς και εικονιστικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων η εικόνα ενός δρόμου σε κύκλο.
42 Όσον αφορά, πρώτον, τα εικονιστικά στοιχεία του αιτηθέντος σήματος, επιβάλλεται η παρατήρηση, όπως ορθώς ανέφερε το τμήμα προσφυγών, στη σκέψη 20 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι αυτά δεν καταλαμβάνουν, από οπτική έποψη, ισότιμη θέση με εκείνη των λεκτικών στοιχείων. Επιπροσθέτως, η εικόνα του δρόμου σε κύκλο, εκτός του ότι πολύ λίγο διακρίνει τα προϊόντα που προορίζονται για την οδική κυκλοφορία, δεν συνιστά στοιχείο διαφοροποιήσεως σε σχέση με την ιδέα που ανακαλεί στη μνήμη ο όρος «miles», ο οποίος είναι κατανοητός, τουλάχιστον από το αγγλόφωνο τμήμα του ενδιαφερομένου κοινού, ως μέτρο αποστάσεως.
43 Δεύτερον, όσον αφορά τα λεκτικά στοιχεία, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, ορθώς και χωρίς να αντικρούεται από την παρεμβαίνουσα, ότι η λέξη «biker» είναι περιγραφική σε σχέση με τα προϊόντα για μοτοσυκλετιστές, ενώ η λέξη «miles» δεν έχει περιγραφικό χαρακτήρα.
44 Επιβάλλεται να παρατηρηθεί, συναφώς, ότι, γενικώς, το κοινό δεν θα θεωρήσει ένα περιγραφικό στοιχείο, που αποτελεί τμήμα ενός σύνθετου σήματος, ως το διακριτικό και κυρίαρχο στοιχείο της συνολικής εντυπώσεως που προκαλείται απ’ αυτό [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 3ης Ιουλίου 2003, T‑129/01, José Alejandro κατά ΓΕΕΑ – Anheuser-Busch (BUDMEN), Συλλογή 2003, σ. II‑2251, σκέψη 53, και της 6ης Οκτωβρίου 2004, T‑117/03 έως T‑119/03 και T‑171/03, New Look κατά ΓΕΕΑ – Naulover (NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE και NLCollection), που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 34].
45 Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση, το λεκτικό στοιχείο «miles», πανομοιότυπο προς το προγενέστερο σήμα, πρέπει να θεωρηθεί ως το κυρίαρχο στοιχείο του αιτηθέντος σήματος.
46 Επομένως, κακώς το τμήμα προσφυγών κατέληξε, στη σκέψη 21 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι τα λοιπά στοιχεία του αιτηθέντος σήματος, δηλαδή η γραφική απεικόνιση και το λεκτικό στοιχείο «biker», είναι σημαντικά για τη συνολική εντύπωση που δημιουργεί το σήμα.
47 Είναι αληθές ότι, υπό ορισμένες περιστάσεις, το σύνολο των λεκτικών στοιχείων ενός σύνθετου σήματος πρέπει να εκτιμάται χωριστά από έκαστο των στοιχείων του λαμβανομένων μεμονωμένα, ειδικότερα όταν το σύνολο αυτό δημιουργεί μια λογική ενότητα που έχει διαφορετική σημειολογική αξία από εκείνες των στοιχείων που το αποτελούν (βλ., υπό το πνεύμα αυτό, την προπαρατεθείσα απόφαση HUBERT, σκέψεις 57 έως 59). Αυτό συμβαίνει επίσης όταν ένα από τα συνθετικά του σύνθετου σήματος, εκτός του ότι δεν έχει περιγραφική αξία για τα αντίστοιχα προϊόντα, έχει σημαντική σημειολογική αξία που προστίθεται σε εκείνη άλλου συνθετικού στοιχείου, κοινού στα αντιπαρατιθέμενα σημεία, για να σχηματίσουν ένα σύνολο εννοιολογικά διαφορετικό [βλ., υπό το πνεύμα αυτό, προπαρατεθείσα απόφαση GIORGIO BEVERLY HILLS, σκέψη 49, και απόφαση του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2003, T‑156/01, Laboratorios RTB κατά ΓΕΕΑ – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO AIRE), Συλλογή 2003, σ. II‑2789, σκέψη 80].
48 Όμως, τούτο δεν συμβαίνει εν προκειμένω. Αφενός, οι ιδέες που ανακαλεί στη μνήμη η λέξη «miles» και ο συνδυασμός των λέξεων «biker miles» εμφανίζουν μεγάλη ομοιότητα, στο μέτρο που η προσθήκη του όρου «biker» δεν αλλοιώνει την έννοια του όρου «miles» ούτε δημιουργεί με αυτόν ενότητα σημειολογικά χωριστή από τα συνθετικά του στοιχεία. Αφετέρου, στην αλληλουχία των προϊόντων που προορίζονται για μοτοσυκλετιστές, η αναφορά στους τελευταίους έχει περιγραφικό περιεχόμενο και δεν είναι ικανό να διαφοροποιήσει την έννοια που περιγράφει το σημείο. Κατά συνέπεια, το λεκτικό σημείο «biker», έστω και αν προσθέτει μια κάποια απόχρωση, δεν έχει σημαντική αξία σε εννοιολογικό επίπεδο.
49 Τέλος, όσον αφορά τη συνολική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως, επιβάλλεται η υπόμνηση ότι συμβαίνει συχνά στον τομέα της ενδύσεως, το ίδιο σήμα να εμφανίζεται υπό διάφορες μορφές αναλόγως του τύπου των προϊόντων που προσδιορίζει και ότι η ίδια επιχείρηση να χρησιμοποιεί παράγωγα σήματα για να διακρίνει τις διάφορες γραμμές παραγωγής. Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι κατανοητό ότι ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής θεωρεί τα προϊόντα που περιγράφονται με τα αντιτιθέμενα σημεία ως ανήκοντα, ασφαλώς, σε δύο χωριστές σειρές προϊόντων, πάντως όμως προέρχονται από την ίδια επιχείρηση (προπαρατεθείσες αποφάσεις Fifties, σκέψη 49· BUDMEN, σκέψη 57, και NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE και NLCollection, σκέψη 51).
50 Στην προκειμένη περίπτωση, το τμήμα προσφυγών σιωπηρά αντέκρουσε το επιχείρημα αυτό, εκτιμώντας ότι ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής, ο οποίος κατέχει ήδη μια μοτοσυκλέτα του σήματος Biker Miles ή ο οποίος μπορούσε να συναντήσει το σήμα αυτό όταν θα σχεδίαζε την αγορά μιας μοτοσυκλέτας, δεν θα θελήσει ίσως να αγοράσει τα γάντια του σήματος MILES, αλλά μάλλον εκείνα του σήματος Biker Miles που ταιριάζουν με τη μοτοσυκλέτα του και τον λοιπό εξοπλισμό του.
51 Η συλλογιστική αυτή δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Συγκεκριμένα, εφόσον τα αντιτιθέμενα σημεία, τα οποία μοιράζονται το κυρίαρχο στοιχείο, αφορούν όμοια προϊόντα, δηλαδή τα ενδύματα, ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής μπορεί να τα αντιληφθεί ως αντιστοιχούντα σε δύο χωριστές σειρές ενδυμάτων της ίδιας επιχείρησης.
52 Υπό το φως των προεκτεθέντων, επιβάλλεται να θεωρηθεί ότι το τμήμα προσφυγών κακώς έκρινε ότι ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής διέθετε υψηλό βαθμό προσοχής και, από την άποψη του τελευταίου, τα αντιτιθέμενα σημεία δεν ήσαν όμοια στο μέτρο που το κοινό λεκτικό τους στοιχείο «miles» δεν συνιστούσε το κυρίαρχο στοιχείο.
53 Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός, την ομοιότητα μεταξύ των οικείων προϊόντων και, αφετέρου, την ομοιότητα μεταξύ των αντιτιθέμενων σημείων, επιβάλλεται να συναχθεί ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 κρίνοντας ότι δεν υπήρχε κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των αντιτιθέμενων σημάτων.
54 Κατά συνέπεια, επιβάλλεται να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
Επί των δικαστικών εξόδων
55 Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπήρχε σχετικό αίτημα. Δεδομένου ότι το καθού ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, σύμφωνα με το αίτημά της. Επειδή η προσφεύγουσα δεν ζήτησε να καταδικαστεί η παρεμβαίνουσα στα έξοδα, επιβάλλεται η παρεμβαίνουσα να φέρει τα έξοδά της.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ (τέταρτο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 9ης Σεπτεμβρίου 2003 (υπόθεση R 174/2002‑2).
2) Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.
3) Η παρεμβαίνουσα φέρει τα έξοδά της.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 7 Ιουλίου 2005.