Υπόθεση T-50/09

Ifemy’s Holding GmbH

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία ανακοπής – Αίτηση καταχωρίσεως του εικονιστικού κοινοτικού σήματος Dada & Co. kids – Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα DADA – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Δεν υπάρχει σοβαρή χρήση του προγενέστερου σήματος – Άρθρο 43, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 42, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009]»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Κοινοτικό σήμα – Παρατηρήσεις τρίτων και ανακοπή – Εξέταση της ανακοπής – Απόδειξη της χρήσεως του προγενέστερου σήματος – Ταχθείσα από το ΓΕΕΑ προθεσμία – Αποκλειστική προθεσμία

(Κανονισμός 2868/95 της Επιτροπής, άρθρο 1, κανόνας 22 § 2)

2.      Κοινοτικό σήμα – Παρατηρήσεις τρίτων και ανακοπή – Εξέταση της ανακοπής – Απόδειξη της χρήσεως του προγενέστερου σήματος – Ταχθείσα από το ΓΕΕΑ προθεσμία – Χρόνος προσκομίσεως των αποδεικτικών στοιχείων

(Κανονισμός 2868/95 της Επιτροπής, άρθρο 1, κανόνας 22 § 2)

3.      Κοινοτικό σήμα – Διαδικασίες ενώπιον των οργάνων του ΓΕΕΑ – Διαβίβαση των κοινοποιήσεων στο ΓΕΕΑ – Διαβίβαση με τηλεομοιοτυπία – Ελλιπής ή δυσανάγνωστη κοινοποίηση

(Κανονισμός 2868/95 της Επιτροπής, άρθρο 1, κανόνας 80 § 2)

1.      Από τη γραμματική διατύπωση του κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, περί της εφαρμογής του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, προκύπτει ότι η προθεσμία την οποία προβλέπει είναι αποκλειστική, όπερ αποκλείει τη δυνατότητα του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) να λαμβάνει υπόψη του εκπροθέσμως προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία.

Όπως και οι προθεσμίες για την υποβολή διοικητικής ενστάσεως και ασκήσεως προσφυγής, η προθεσμία αυτή είναι δημοσίας τάξεως και δεν μπορεί να αφεθεί στη διάθεση των διαδίκων και του δικαστή, στον οποίο απόκειται να εξακριβώσει, ακόμα και αυτεπαγγέλτως, την τήρησή της. Η προθεσμία αυτή ανταποκρίνεται στην απαίτηση κατοχυρώσεως της ασφάλειας δικαίου και στην ανάγκη αποτροπής κάθε διακρίσεως ή αυθαίρετης μεταχειρίσεως κατά την απονομή της δικαιοσύνης.

(βλ. σκέψεις 63-64)

2.      Ο κανόνας 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, περί της εφαρμογής του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι τα αποδεικτικά στοιχεία δεν «προσκομίζονται» όταν αποστέλλονται στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), αλλά όταν περιέρχονται σε αυτό.

Συγκεκριμένα, πρώτον, η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται, κατά γράμμα, με τη χρήση των δύο ρημάτων «αποδείξει» και «προσκομίσει» [τα αποδεικτικά στοιχεία στο ΓΕΕΑ], στη γραμματική διατύπωση του κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95. Συγκεκριμένα, τα ρήματα αυτά αποδίδουν αμφότερα την έννοια της μεταβιβάσεως ή διαβιβάσεως των αποδεικτικών στοιχείων στον τόπο εγκαταστάσεως του ΓΕΕΑ, τονίζοντας έτσι το αποτέλεσμα της πράξεως παρά την προέλευσή της.

Δεύτερον, μολονότι ούτε ο κανονισμός 40/94, για το κοινοτικό σήμα, ούτε ο κανονισμός 2868/95, περί της εφαρμογής του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, περιλαμβάνουν αντίστοιχη διάταξη με το άρθρο 43, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο μόνον η ημερομηνία της καταθέσεως στη Γραμματεία λαμβάνεται υπόψη όσον αφορά τις δικονομικές προθεσμίες, η ερμηνεία αυτή συνάδει με τη γενική οικονομία των δύο αυτών κανονισμών, πλείονες ειδικές διατάξεις των οποίων προβλέπουν ότι, ως προς τις δικονομικές προθεσμίες, η ημερομηνία που αποδίδεται σε μια πράξη είναι η ημερομηνία παραλαβής της και όχι αποστολής της. Τούτο ισχύει, παραδείγματος χάρη, για τον κανόνα 70, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, σύμφωνα με τον οποίο, σε περίπτωση κοινοποιήσεως διαδικαστικής πράξεως η οποία κινεί προθεσμία, η «παραλαβή» του κοινοποιηθέντος εγγράφου κινεί την προθεσμία. Το ίδιο ισχύει για τον κανόνα 72 του κανονισμού 2868/95, σύμφωνα με τον οποίο, αν μια προθεσμία λήγει ημέρα κατά την οποία δεν μπορούν να «κατατεθούν» έγγραφα στο ΓΕΕΑ, η προθεσμία παρατείνεται μέχρι την πρώτη ημέρα κατά την οποία μπορούν να «κατατεθούν» έγγραφα, και τον κανόνα 80, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, σύμφωνα με τον οποίο η ημερομηνία «παραλαβής» της νέας διαβιβάσεως ή του πρωτοτύπου ενός εγγράφου θεωρείται ότι είναι η ημερομηνία «παραλαβής» της αρχικής κοινοποιήσεως, όταν η κοινοποίηση αυτή αποδεικνύεται πλημμελής.

Τρίτον, ανάλογη λύση υιοθετήθηκε, στον τομέα επιλύσεως ένδικων διαφορών της ευρωπαϊκής δημόσιας διοικήσεως, με πάγια νομολογία, η οποία ερμήνευσε το άρθρο 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων υπό την έννοια ότι η διοικητική ένσταση δεν «υποβάλλεται» όταν αποστέλλεται στο κοινοτικό όργανο, αλλά όταν «περιέρχεται» στο όργανο αυτό.

Τέταρτον, η ερμηνεία αυτή πληροί καλύτερα την απαίτηση ασφάλειας δικαίου. Συγκεκριμένα, διασφαλίζει σαφή καθορισμό και αυστηρή τήρηση των χρονικών σημείων ενάρξεως και τέλους της προθεσμίας του κανόνα 22, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95.

Πέμπτον, η ερμηνεία αυτή καλύπτει επίσης την ανάγκη αποφυγής κάθε δυσμενούς διακρίσεως ή κάθε αυθαίρετης μεταχειρίσεως κατά την απονομή της δικαιοσύνης, καθόσον επιτρέπει τις ίδιες λεπτομέρειες εφαρμογής υπολογισμού των προθεσμιών για όλους τους διαδίκους, ανεξαρτήτως του τόπου κατοικίας τους ή της ιθαγενείας τους.

(βλ. σκέψεις 65-70)

3.      Το αντικείμενο του κανόνα 80, παράγραφος 2, του κανονισμού 2868/95, περί της εφαρμογής του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, είναι να χορηγείται η δυνατότητα στους αποστολείς κοινοποιήσεων με τηλεομοιοτυπία στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) να διαβιβάζουν εκ νέου τα έγγραφά τους ή να προσκομίζουν τα πρωτότυπα στο ΓΕΕΑ μετά την εκπνοή της προθεσμίας ασκήσεως ανακοπής, όταν παρουσιάζεται μία από τις καταστάσεις για τις οποίες γίνεται λόγος στον κανόνα αυτόν, ώστε να μπορούν να αποκαθιστούν τις απορρέουσες από τις καταστάσεις αυτές παρατυπίες.

Η διάταξη αυτή αποσκοπεί, επομένως, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ένα αντικειμενικό γεγονός, που αφορά ιδιαίτερες ή ασυνήθεις τεχνικής φύσεως περιστάσεις, ανεξάρτητες της βουλήσεως του εν λόγω διαδίκου, τον εμποδίζει να κοινοποιήσει ικανοποιητικώς τα έγγραφα με τηλεομοιοτυπία.

Αντιθέτως, η διάταξη αυτή δεν αφορά τις περιπτώσεις όπου η ελλιπής ή δυσανάγνωστη τηλεομοιοτυπία προκύπτει μόνον από τη βούληση του αποστολέα, ο οποίος επιλέγει ηθελημένα να μην αποστείλει πλήρη και ευανάγνωστη κοινοποίηση, μολονότι έχει τη δυνατότητα από τεχνικής απόψεως.

Επομένως, η διάταξη αυτή καθιερώνει ταυτότητα αρχής μεταξύ των εγγράφων των οποίων η κοινοποίηση με τηλεομοιοτυπία ήταν ελλιπής ή δυσανάγνωστη και των εγγράφων τα οποία διαβιβάζονται μεταγενέστερα ως πρωτότυπα ή με τηλεομοιοτυπία, κατόπιν προσκλήσεως του ΓΕΕΑ, και, επομένως, απαγορεύει κάθε διόρθωση, τροποποίηση ή συμπλήρωση νέων στοιχείων με την ευκαιρία αυτή. Κάθε άλλη ερμηνεία θα έδινε στους διαδίκους σε διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ τη δυνατότητα να καταστρατηγούν τις προθεσμίες που τους τάσσονται, όπερ, προδήλως, δεν αποτελεί τον επιδιωκόμενο με τον εν λόγω κανόνα σκοπό.

(βλ. σκέψεις 43-46)