Sprawa T‑50/09

Ifemy’s Holding GmbH

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Dada & Co. kids – Wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy DADA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego – Artykuł 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Termin wyznaczony przez Urząd – Charakter zawity

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 22 ust. 2)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Termin wyznaczony przez Urząd – Chwila przedstawienia dowodu

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 22 ust. 2)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowania przed instancjami Urzędu – Przekazywanie powiadomień Urzędowi – Przekazywanie faksem – Powiadomienie niekompletne lub nieczytelne

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 80 ust. 2)

1.      Z samego brzmienia zasady 22 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że przewidziany przez nią termin ma charakter zawity, który wyklucza uwzględnienie przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wszelkich dowodów przedstawionych po jego upływie.

Podobnie jak terminy na wniesienie zażalenia i odwołania lub skargi, termin ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący i nie może być pozostawiony do dyspozycji stron i sądu, do którego należy zbadanie, nawet z urzędu, czy został dotrzymany. Termin ten odpowiada wymogowi pewności prawa i konieczności zapobieżenia wszelkiej dyskryminacji lub wszelkiemu arbitralnemu traktowaniu w ramach wymiaru sprawiedliwości.

(por. pkt 63, 64)

2.      Zasada 22 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego powinna być interpretowana w ten sposób, że dowód zostaje „przedstawiony” nie wtedy, gdy został wysłany do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), ale wtedy, gdy dotarł on do niego.

Po pierwsze, wykładnię taką w sensie dosłownym potwierdza bowiem użycie dwóch czasowników „dostarczyć” i „przedstawić” dowód Urzędowi w treści zasady 22 rozporządzenia nr 2868/95. Te czasowniki, zarówno jeden, jak i drugi, wyrażają koncepcję przemieszczenia lub przekazania dowodu do miejsca, w którym Urząd ma siedzibę, przy czym nacisk położony jest raczej na wynik czynności niż na jej początek.

Po drugie, chociaż ani rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, ani rozporządzenie nr 2868/95 nie zawierają przepisu odpowiadającego art. 43 § 3 regulaminu postępowania, zgodnie z którym przy obliczaniu terminów procesowych uwzględnia się wyłącznie datę wpływu danego pisma do sekretariatu Sądu, wykładania taka jest zgodna z ogólną systematyką tych dwóch rozporządzeń, których liczne poszczególne przepisy przewidują, że przy obliczaniu terminów proceduralnych datą nadaną aktowi jest data jego otrzymania, a nie data jego wysłania. Jest tak na przykład w przypadku zasady 70 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95, zgodnie z którą w razie zawiadomienia o czynności procesowej, od której biegnie termin, odpowiednim zdarzeniem jest „otrzymanie” doręczonego dokumentu. Podobnie jest w przypadku zasady 72 rozporządzenia nr 2868/95, zgodnie z którą jeżeli termin upływa w dniu, w którym Urząd, „nie przyjmuje” dokumentów, termin przedłuża się do pierwszego dnia, w którym Urząd „przyjmuje” dokumenty, oraz zasady 80 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95, zgodnie z którą data „doręczenia” nowego przekazu lub oryginału dokumentu uważana jest za datę „otrzymania” pierwotnego powiadomienia, w razie gdy powiadomienie to było obarczone brakami.

Po trzecie, w dziedzinie sporów dotyczących wspólnotowej służby publicznej zostało wypracowane analogiczne rozwiązanie w utrwalonym orzecznictwie, w którym dokonano wykładni art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich w ten sposób, iż zażalenie zostaje „wniesione” nie wtedy, gdy zostaje wysłane do instytucji, ale gdy „dotrze” do tej instytucji.

Po czwarte, wykładnia ta jest najbardziej w stanie spełnić wymogi dotyczące pewności prawa. Gwarantuje ona bowiem określenie w jasny sposób oraz ścisłe poszanowanie początku i końca biegu terminu, o którym mowa w zasadzie 22 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95.

Po piąte, wykładnia ta spełnia także wymóg konieczności zapobieżenia wszelkiej dyskryminacji lub wszelkiemu arbitralnemu traktowaniu w ramach wymiaru sprawiedliwości, jako że umożliwia ona identyczny sposób obliczania terminów dla wszystkich stron bez względu na ich miejsce zamieszkania lub przynależność państwową.

(por. pkt 65-70)

3.      Przedmiotem zasady 80 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego jest danie możliwości nadawcom powiadomień przesyłanych do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) faksem ponownego przekazania dokumentów lub dostarczenia oryginałów Urzędowi po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu w razie wystąpienia jednej z sytuacji, o których mowa we wspomnianej zasadzie, tak aby mogli oni naprawić uchybienia wynikające z tych sytuacji.

Wspomniany przepis dotyczy zatem przypadków, w których element obiektywny związany ze szczególnymi lub nietypowymi okolicznościami o charakterze technicznym, niezależnymi od woli danej strony, uniemożliwia jej przekazanie dokumentów faksem w zadowalający sposób.

Nie dotyczy on natomiast przypadków, w których niekompletność lub nieczytelność powiadomienia dokonanego faksem wynika wyłącznie z woli nadawcy, który umyślnie postanawia nie przesyłać kompletnego i czytelnego powiadomienia, nawet gdyby był to technicznie w stanie to zrobić.

Wynika z tego, że przepis ten zakłada zasadniczą tożsamość dokumentów, których przesłanie faksem odbyło się w sposób niekompletny lub nieczytelny, i dokumentów później przekazanych w oryginale lub faksem na wezwanie Urzędu oraz stoi na przeszkodzie wszelkim poprawkom, zmianom lub dodaniu nowych elementów przy tej okazji. Każda inna interpretacja umożliwiałaby stronom postępowania przed Urzędem obejście wyznaczonych im terminów, co oczywiście nie jest celem zamierzonym przez omawianą zasadę.

(por. pkt 43-46)