Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή της Cargill B.V. κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 14 Απριλίου 2004
(Υπόθεση T-142/04)
(Γλώσσα της διαδικασίας: η ολλανδική)
Η εταιρία Cargill B.V., με έδρα τη Χάγη (Κάτω Χώρες), εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους H. J. Bronkhorst και J. F. van Nouhuys, άσκησε στις 14 Απριλίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
1) να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 5ης Ιανουαρίου 2004 που απευθύνθηκε στην προσφεύγουσα·
2) να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:
Η προσφεύγουσα προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής με την οποία ορίστηκε ότι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση δεν δικαιολογείται διαγραφή των εισαγωγικών δασμών. Η απόφαση αυτή ελήφθη μετά την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-156/00, Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατά Επιτροπής, με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση C/2000/485 τελικό της Επιτροπής
1.
Η προσφεύγουσα εισήγαγε αραβόσιτο στην ΕΚ υπό το καθεστώς της τελειοποιήσεως προς επανεξαγωγή. Ο αραβόσιτος έπρεπε να μεταποιηθεί σε γλυκόζη που επρόκειτο να επανεξαχθεί. Η προσφεύγουσα διέθετε προς τούτο τις αναγκαίες άδειες για συμψηφισμό στο ισοδύναμο. Στην προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή εκθέτει ότι η εξαχθείσα γλυκόζη δεν παρασκευαζόταν μόνον από αραβόσιτο, αλλά και από σίτο προερχόμενο από την κοινοτική αγορά. Οι ολλανδικές αρχές εισέπραξαν τους εισαγωγικούς δασμούς που οφείλονταν σχετικά. Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή απέρριψε την αίτηση διαγραφής της οφειλής αυτής.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πρώτα προσβολή του δικαιώματος άμυνας. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα προβάλλει προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως και του δικαιώματος προσβάσεως στον φάκελο.
Η προσφεύγουσα προβάλλει στη συνέχεια παράβαση του άρθρου 13 του κανονισμού 1430/79 περί της επιστροφής ως αχρεωστήτως εισπραχθέντων ή της διαγραφής χρέους εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών
2, του άρθρου 239 του κανονισμού 2913/92 περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα
3 και των άρθρων 905 έως 909 του κανονισμού 2454/934 για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92
4. Επίσης, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 253 ΕΚ.
Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή κακώς έκρινε ότι πρόκειται για σαφή αμέλεια της προσφεύγουσας να τηρήσει τους όρους της άδειάς της για τελειοποίηση προς επανεξαγωγή. Κατά την προσφεύγουσα, η προς εξαγωγή γλυκόζη που παρασκευαζόταν από σίτο και αραβόσιτο είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με τη γλυκόζη που παρασκευάζεται μόνον από αραβόσιτο. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι αμφότερα τα προϊόντα υπάγονται στον ίδιο κωδικό της Συνδυασμένης Ονοματολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, η μοναδική αιτίαση που μπορεί να της προσαφθεί είναι ότι εξήγαγε μέρος της γλυκόζης μετά την εξάμηνη προθεσμία που προέβλεπε η άδεια.
Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.
____________1 - Απόφαση του Δικαστηρίου της 13ης Μαρτίου 2003 (Συλλογή 2003, σ. Ι-2527).2 - Κανονισμός (ΕΟΚ) του Συμβουλίου, της 2ας Ιουλίου 1979 (ΕΕ ειδ. έκδ. 11/015, σ. 162).3 - Κανονισμός (ΕΟΚ) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992 (ΕΕ L 302, σ. 1).4 - Κανονισμός (ΕΟΚ) της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993 (ΕΕ L 253, σ. 1).