ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έβδομο τμήμα)
της 25ης Ιουνίου 2015 (*)
«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά του Ιράν, με σκοπό την παρεμπόδιση της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων — Δέσμευση κεφαλαίων — Πλάνη εκτιμήσεως — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας — Κατάχρηση εξουσίας — Δικαίωμα ιδιοκτησίας — Ίση μεταχείριση»
Στην υπόθεση T‑95/14,
Iranian Offshore Engineering & Construction Co., με έδρα την Τεχεράνη (Ιράν), εκπροσωπούμενη από τους J. Viñals Camallonga, L. Barriola Urruticoechea και J. Iriarte Ángel, δικηγόρους,
προσφεύγουσα,
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπούμενου από τους Á. de Elera-San Miguel Hurtado και V. Piessevaux,
καθού,
με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2013/661/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 306, σ. 18), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1154/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2013, σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 306, σ. 3), στο μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν την προσφεύγουσα,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έβδομο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. van der Woude (εισηγητή), πρόεδρο, I. Wiszniewska-Białecka και I. Ulloa Rubio, δικαστές,
γραμματέας: J. Palacio González, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 22ας Ιανουαρίου 2015,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση (1)
Ιστορικό της διαφοράς
1 Η προσφεύγουσα, Iranian Offshore Engineering & Construction Company, με έδρα την Τεχεράνη (Ιράν), δραστηριοποιείται στον τομέα του σχεδιασμού, της κατασκευής και της συναρμολογήσεως υποδομών, στη θάλασσα και στην ξηρά, όσον αφορά έργα τα οποία σχετίζονται με το πετρέλαιο ή με το φυσικό αέριο.
2 Στις 9 Ιουνίου 2010 το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε το ψήφισμα 1929 (2010) (στο εξής: ψήφισμα 1929) με το οποίο διευρύνθηκε το πεδίο εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων που επέβαλαν τα ψηφίσματα 1737 (2006), 1747 (2007) και 1803 (2008) του Συμβουλίου Ασφαλείας και θεσπίστηκαν πρόσθετα περιοριστικά μέτρα κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
3 Στις 17 Ιουνίου 2010 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογράμμισε την αυξανόμενη ανησυχία του για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και εξέφρασε ικανοποίηση για την έκδοση του ψηφίσματος 1929. Υπενθυμίζοντας τη δήλωσή του της 11ης Δεκεμβρίου 2009, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να θεσπίσει μέτρα για την εφαρμογή εκείνων που προβλέπονται στο ψήφισμα 1929, καθώς και συνοδευτικά μέτρα, με σκοπό να προωθηθεί, μέσω διαπραγματεύσεων, η διευθέτηση όλων των εκκρεμούντων ζητημάτων που αφορούν την ανάπτυξη νευραλγικών τεχνολογιών από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν προς ενίσχυση του πυρηνικού και του πυραυλικού της προγράμματος. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να επικεντρώνονται στον εμπορικό τομέα, στον χρηματοοικονομικό τομέα και στον τομέα των μεταφορών του Ιράν, στους βασικούς τομείς της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και σε νέες κατονομασίες προσώπων, αφορώσες κυρίως το Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς.
4 Στις 26 Ιουλίου 2010 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (EE L 195, σ. 39), της οποίας το παράρτημα II απαριθμεί τα πρόσωπα και τις οντότητες —πέραν των καθοριζομένων από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ή από την επιτροπή κυρώσεων η οποία συστάθηκε σύμφωνα με το ψήφισμα 1737 (2006), που παρατίθενται στο παράρτημα I— των οποίων δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία. Στην αιτιολογική της σκέψη 22 γίνεται μνεία του ψηφίσματος 1929 και αναφέρεται ότι το ψήφισμα αυτό επισημαίνει τη δυνητική σχέση μεταξύ των εσόδων που αντλεί το Ιράν από τον ενεργειακό του τομέα και της χρηματοδοτήσεως των δραστηριοτήτων του που συντελούν στη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
5 Στο πλαίσιο των κυρώσεων που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει στο Ιράν από ορισμένων ετών, η απόφαση 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011 (ΕΕ L 319, σ. 71), τροποποίησε την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, προσθέτοντας το όνομα νέων προσώπων και την επωνυμία νέων οντοτήτων στον κατάλογο των προσώπων που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα, ο οποίος εμφαίνεται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413.
6 Ως εκ τούτου, με την απόφαση 2011/783, η επωνυμία της προσφεύγουσας καταχωρίσθηκε για πρώτη φορά στον κατάλογο που εμφαίνεται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413 για τους ακόλουθους λόγους:
«Εταιρία που δραστηριοποιείται στον ενεργειακό τομέα, με εμπλοκή στην κατασκευή της μονάδας εμπλουτισμού ουρανίου στο Qom/Fordow. Εναντίον της έχει επιβληθεί απαγόρευση εξαγωγών από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ισπανία».
7 Ομοίως, το Συμβούλιο εξέδωσε, την 1η Δεκεμβρίου 2011, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1245/2011 για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 319, σ. 11), ο οποίος τροποποιεί, σύμφωνα με την απόφαση 2011/783, το παράρτημα VIII του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 1), διά της καταχωρίσεως στο εν λόγω παράρτημα, μεταξύ άλλων, της επωνυμίας της προσφεύγουσας για τους ίδιους λόγους με αυτούς που παρατίθενται στην απόφαση 2011/783.
8 Η προσφεύγουσα έθεσε υπό αμφισβήτηση, στις 27 Φεβρουαρίου 2012, την καταχώριση της επωνυμίας της στους επίμαχους καταλόγους, ασκώντας προσφυγή ακυρώσεως στρεφόμενη κατά της αποφάσεως 2011/783 και του εκτελεστικού κανονισμού 1245/2011 στο μέτρο που οι πράξεις αυτές την αφορούσαν. Η προσφυγή αυτή πρωτοκολλήθηκε υπό τον αριθμό υποθέσεως T‑110/12.
9 Στις 23 Ιανουαρίου 2012 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2012/35/ΚΕΠΠΑ περί τροποποιήσεως της αποφάσεως 2010/413 (EE L 19, σ. 22). Στην αιτιολογική σκέψη 8 της αποφάσεως αυτής επαναλαμβάνεται, κατ’ ουσίαν, το περιεχόμενο της αιτιολογικής σκέψεως 22 της αποφάσεως 2010/413 (σκέψη 4 ανωτέρω). Επιπλέον, κατά την αιτιολογική σκέψη 13 της αποφάσεως 2012/35, οι περιορισμοί εισόδου και η δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων θα πρέπει να εφαρμοστούν και σε άλλα πρόσωπα και οντότητες που παρέχουν στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν ώστε αυτή να μπορεί να συνεχίζει πυρηνικές δραστηριότητες ικανές να συντελέσουν στη διάδοση και στην ανάπτυξη φορέων πυρηνικών όπλων, ιδίως δε σε πρόσωπα και οντότητες που παρέχουν οικονομική, υλικοτεχνική ή υλική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν.
10 Το άρθρο 1, παράγραφος 7, στοιχείο α΄, σημείο ii, της αποφάσεως 2012/35 προσέθεσε ένα σημείο στο άρθρο 20, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2010/413, που προβλέπει τη δέσμευση των κεφαλαίων τα οποία ανήκουν στα εξής πρόσωπα και οντότητες:
«γ) άλλων προσώπων και οντοτήτων μη υπαγομένων στο παράρτημα Ι τα οποία παρέχουν στήριξη στην κυβέρνηση του Ιράν και προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με αυτά, όπως κατονομάζονται στο παράρτημα ΙΙ.»
11 Κατά συνέπεια, το Συμβούλιο εξέδωσε, στις 23 Μαρτίου 2012, τον κανονισμό (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού 961/2010 (ΕΕ L 88, σ. 1). Για την εφαρμογή του άρθρου 1, παράγραφος 7, στοιχείο α΄, σημείο ii, της αποφάσεως 2012/35, το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 267/2012 προβλέπει τη δέσμευση των κεφαλαίων των προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΙΧ αυτού, τα οποία έχουν αναγνωρισθεί ότι:
«δ) αποτελούν άλλα πρόσωπα, οντότητες ή οργανισμούς που παρέχουν στήριξη, όπως υλική, υλικοτεχνική ή οικονομική, στην Κυβέρνηση του Ιράν, και πρόσωπα και οντότητες που συνδέονται με αυτά.»
12 Στις 15 Οκτωβρίου 2012 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ περί τροποποιήσεως της αποφάσεως 2010/413 (EE L 282, σ. 58). Κατά την αιτιολογική σκέψη 16 της εν λόγω αποφάσεως, θα πρέπει να συμπεριληφθούν τα ονόματα και άλλων προσώπων καθώς και οι επωνυμίες και άλλων οντοτήτων στον κατάλογο των υποκείμενων σε περιοριστικά μέτρα προσώπων και οντοτήτων, ο οποίος περιλαμβάνεται στο παράρτημα ΙΙ της αποφάσεως 2010/413, ιδίως οντοτήτων που ανήκουν στο ιρανικό Δημόσιο και οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δεδομένου ότι αποτελούν ουσιαστική πηγή εισοδήματος για την Κυβέρνηση του Ιράν.
13 Το άρθρο 1, παράγραφος 8, στοιχείο α΄, της αποφάσεως 2012/635 τροποποίησε το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413, που προβλέπει, ως εκ τούτου, ότι στο εξής αντικείμενο των περιοριστικών μέτρων αποτελούν:
«γ) άλλα πρόσωπα και οντότητες που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι τα οποία παρέχουν στήριξη στην κυβέρνηση του Ιράν και [οι] οντότητες που ανήκουν ή ελέγχονται από αυτά ή πρόσωπα και οντότητες που συνδέονται με αυτά, όπως απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ.»
14 Στις 21 Δεκεμβρίου 2012 το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΕ) 1263/2012, για την τροποποίηση του κανονισμού 267/2012 (ΕΕ L 356, σ. 34). Το άρθρο 1, παράγραφος 11, του κανονισμού 1263/2012 τροποποίησε το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 267/2012, που προβλέπει, ως εκ τούτου, τη δέσμευση των κεφαλαίων των προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα IX αυτού, τα οποία έχουν αναγνωρισθεί ότι:
«δ) αποτελούν άλλα πρόσωπα, οντότητες ή οργανισμούς που παρέχουν στήριξη, όπως υλική, υλικοτεχνική ή οικονομική ενίσχυση, στην κυβέρνηση του Ιράν, και οντότητες που ανήκουν ή ελέγχονται από αυτά, ή πρόσωπα και οντότητες που συνδέονται με αυτά».
15 Με την από 6 Σεπτεμβρίου 2013 απόφαση του, Iranian Offshore Engineering & Construction κατά Συμβουλίου (T‑110/12, Συλλογή, EU:T:2013:411, στο εξής: απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Σεπτεμβρίου 2013), το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση 2011/783 του Συμβουλίου και τον κανονισμό 1245/11 του Συμβουλίου καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούσαν την προσφεύγουσα.
16 Στις 10 Οκτωβρίου 2013 το Συμβούλιο απηύθυνε επιστολή στην προσφεύγουσα με την οποία την ενημέρωσε ότι έχει λάβει υπόψη του την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Σεπτεμβρίου 2013, σκέψη 15 ανωτέρω (EU:2013:411), και ότι εκτιμούσε ότι η προσφεύγουσα πληρούσε τις αναγκαίες προϋποθέσεις προκειμένου αυτή να αποτελεί το αντικείμενο των επίμαχων περιοριστικών μέτρων κατά το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413 και κατά το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 267/2012, που αφορούν τα πρόσωπα ή τις οντότητες που παρέχουν στήριξη, ιδίως οικονομική και υλικοτεχνική, στην Κυβέρνηση του Ιράν, λόγω των δραστηριοτήτων της προσφεύγουσας στον ενεργειακό τομέα, και ιδίως λόγω του σημαντικού ρόλου που διαδραμάτισε η προσφεύγουσα για την ανάπτυξη του κοιτάσματος του Νότιου Pars.
17 Στις 14 Οκτωβρίου 2013 η προσφεύγουσα ζήτησε από το Συμβούλιο να της παρασχεθεί πρόσβαση στον φάκελο που περιέχει τις αποδείξεις βάσει των οποίων το εν λόγω θεσμικό όργανο είχε αποφασίσει να προβεί εκ νέου σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους καταλόγους των προσώπων και των οντοτήτων, στα οποία επρόκειτο να επιβληθούν κυρώσεις (στο εξής: επίμαχοι κατάλογοι).
18 Στις 31 Οκτωβρίου 2013 η προσφεύγουσα υπέβαλε τις παρατηρήσεις της και υποστήριξε ότι δεν υφίσταντο νομικά ή πραγματικά στοιχεία που να δικαιολογούν την καταχώριση της επωνυμίας της στους επίμαχους καταλόγους για τους λόγους που προέβαλε το Συμβούλιο.
19 Στις 15 Νοεμβρίου 2013 το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2013/661/ΚΕΠΠΑ για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413 (EE L 306, σ. 18). Με την απόφαση αυτή, η επωνυμία της προσφεύγουσας καταχωρίσθηκε στον κατάλογο που εμφαίνεται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413.
20 Την ίδια ημέρα το Συμβούλιο εξέδωσε τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1154/2013 σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού 267/2012 (ΕΕ L 306, σ. 3), ο οποίος προσέθεσε την επωνυμία της προσφεύγουσας στο παράρτημα II του κανονισμού 267/12.
21 Στην απόφαση 2013/661 και στον κανονισμό 1154/2013 (στο εξής: προσβαλλόμενες πράξεις), η καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους αιτιολογείται ως εξής:
«Σημαντική οντότητα στον τομέα της ενέργειας, η οποία αποφέρει αξιοσημείωτα έσοδα στην Κυβέρνηση του Ιράν. Η IOEC παρέχει οικονομική και υλικοτεχνική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν».
22 Στις 18 Νοεμβρίου 2013 το Συμβούλιο απηύθυνε επιστολή στην προσφεύγουσα, με την οποία υποστήριξε ότι εκτιμούσε ότι είχε λόγους να προβεί εκ νέου σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους.
Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
23 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 7 Φεβρουαρίου 2014, η προσφεύγουσα άσκησε την υπό κρίση προσφυγή.
24 Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις, στο μέτρο που αυτές την αφορούν·
– να απαλείψει την επωνυμία της από τα αντίστοιχα παραρτήματα των εν λόγω πράξεων·
– να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
25 Το Συμβούλιο ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
26 Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει, κατ’ ουσίαν, τους ακόλουθους τρεις λόγους ακυρώσεως. Πρώτον, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν είναι αιτιολογημένες, καταγγέλλοντας, ως εκ τούτου, την ύπαρξη παραβάσεως του άρθρου 296 ΣΛΕΕ και παραβιάσεως της αρχής της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Δεύτερον, η προσφεύγουσα προσάπτει στο Συμβούλιο ότι υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως και ότι ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας καθώς και ότι παρέβη τους εφαρμοστέους κανόνες δικαίου και ότι παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, ως εκ του ότι προέβη σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους χωρίς καμία πραγματική βάση και χωρίς να έχει προσκομίσει κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Τρίτον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι το Συμβούλιο, προβαίνοντας για δεύτερη φορά στην εν λόγω καταχώριση, προσέβαλε το δικαίωμά της ιδιοκτησίας και παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας.
27 Πριν εξετασθούν οι διάφοροι αυτοί λόγοι ακυρώσεως, πρέπει να παρατηρηθεί ότι, με το δεύτερο αίτημά της, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να απαλείψει την επωνυμία της από τα παραρτήματα των προσβαλλομένων πράξεων. Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι, κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, οι αρμοδιότητες του Γενικού Δικαστηρίου περιορίζονται στον έλεγχο της νομιμότητας των πράξεων που θεσπίζουν τα θεσμικά όργανα, και ότι απόκειται, κατά το άρθρο 266 ΣΛΕΕ, στο θεσμικό όργανο, του οποίου η πράξη εκηρύχθη άκυρη, να λάβει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου. Υπό το πρίσμα των διατάξεων αυτών, που δεν παρέχουν τη δυνατότητα στο Γενικό Δικαστήριο να προβαίνει στην ανάκληση μιας πράξεως, το δεύτερο αίτημα πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι είναι απλώς διευκρινιστικό του πρώτου αιτήματος.
Επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως, σχετικά με την αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων
[παραλειπόμενα]
Επί του δευτέρου λόγου ακυρώσεως, σχετικά με το βάσιμο του αιτιολογικού των προσβαλλομένων πράξεων
40 Η προσφεύγουσα αμφισβητεί το βάσιμο του αιτιολογικού των προσβαλλομένων πράξεων, προβάλλοντας τρία επιχειρήματα. Πρώτον, διατείνεται ότι δεν είναι επιχείρηση του ενεργειακού τομέα, αλλά επιχείρηση σχεδιασμού και συναρμολογήσεως, ειδικευμένη στην κατασκευή και συντήρηση σταθερών και κινητών θαλάσσιων εγκαταστάσεων. Δεύτερον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι είναι επιχείρηση που ιδιωτικοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από το 2010. Κατά την προσφεύγουσα, η εκ μέρους της οικονομική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν περιορίζεται, όπως συμβαίνει και όσον αφορά κάθε άλλη επιχείρηση, στην καταβολή των φόρων που της αναλογούν και του μεριδίου των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως που της αναλογεί. Συναφώς, η προσφεύγουσα αποσαφηνίζει ότι η νομοθεσία της Ένωσης δεν παρέχει τη δυνατότητα να επιβάλλονται κυρώσεις σε μια επιχείρηση λόγω απλώς και μόνον του γεγονότος ότι η εν λόγω επιχείρηση εκπληρώνει τις προβλεπόμενες από τον νόμο υποχρεώσεις της. Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να παρέχει τη δυνατότητα να επιβεβαιωθεί ότι αυτή παρέχει υλικοτεχνική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν.
41 Όσον αφορά το πρώτο επιχείρημα, είναι ακριβές ότι η προσφεύγουσα δεν πωλεί ούτε εμπορεύεται ενεργειακά προϊόντα, όπως πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Πάντως, γεγονός παραμένει ότι οι σχετικές με τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη συντήρηση δραστηριότητές της είναι απαραίτητες για την εκμετάλλευση των πόρων αυτών. Συγκεκριμένα, τόσο από την ιστοσελίδα της προσφεύγουσας στο Διαδίκτυο, της οποίας αποσπάσματα παρατίθενται σε παράρτημα του δικογράφου της προσφυγής, όσο και από το καταστατικό της προσφεύγουσας, και ιδίως από το άρθρο 2 του εν λόγω καταστατικού, προκύπτει ότι ο τομέας ειδίκευσης της προσφεύγουσας αφορά την εξόρυξη και τη διοχέτευση πετρελαίου και φυσικού αερίου, ιδίως μέσω της κατασκευής πλωτών εξεδρών καθώς και αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαιαγωγών. Στα ως άνω αποσπάσματα αυτά όχι μόνον αναφέρεται ότι η προσφεύγουσα είναι ο πρώτος Ιρανός γενικός αντισυμβαλλόμενος για την παραγωγή και την εγκατάσταση υποδομών στη θάλασσα για την ιρανική βιομηχανία φυσικού αερίου και πετρελαίου και ότι η προσφεύγουσα παρέχει, επίσης, τις εν λόγω υπηρεσίες, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά, σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και παρατίθενται πλείονα παραδείγματα έργων, όπως η ανάπτυξη του κοιτάσματος του Νότιου Pars.
42 Επομένως, πρέπει να απορριφθεί το πρώτο επιχείρημα κατά το οποίο η προσφεύγουσα δεν αποτελεί «σημαντική οντότητα στον τομέα της ενέργειας», όπως προβάλλει το Συμβούλιο στην αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων.
43 Όσον αφορά το δεύτερο επιχείρημα περί οικονομικής στηρίξεως στην Κυβέρνηση του Ιράν, κατ’ αρχάς, πρέπει να υπομνηστεί ότι το κριτήριο αυτό δεν αφορά κάθε μορφή στηρίξεως στην Κυβέρνηση του Ιράν, αλλά μόνον τις μορφές στηρίξεως οι οποίες, λόγω της ποσοτικής ή της ποιοτικής σημασίας τους, συμβάλλουν στη συνέχιση των δραστηριοτήτων του Ιράν που συντελούν στη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
44 Μια τέτοια στήριξη μπορεί να προκύπτει, μεταξύ άλλων, από την ύπαρξη κεφαλαιακών δεσμών μεταξύ μιας επιχειρήσεως και του ιρανικού Δημοσίου, κατά τρόπον ώστε το προαναφερθέν Δημόσιο να επωφελείται, εν τέλει, από τα μερίσματα και από τις υπεραξίες που προκύπτουν από τη δραστηριότητα την οποία ασκεί η εν λόγω επιχείρηση.
45 Εν συνεχεία, από τη νομολογία προκύπτει ότι στην αρμόδια αρχή της Ένωσης εναπόκειται, σε περίπτωση αμφισβητήσεως, να αποδείξει το βάσιμο των λόγων που ελήφθησαν υπόψη κατά του οικείου προσώπου, και όχι στο πρόσωπο αυτό να προσκομίσει την αντίθετη απόδειξη του αβασίμου των λόγων αυτών (απόφαση της 18ης Ιουλίου 2013, Επιτροπή κ.λπ. κατά Kadi, C‑584/10 P, C‑593/10 P και C‑595/10 P, Συλλογή, EU:C:2013:518, σκέψη 121).
46 Τέλος, πρέπει να υπομνηστεί ότι η νομιμότητα των προσβαλλομένων πράξεων μπορεί να εξετασθεί λαμβανομένων υπόψη αποκλειστικώς των πραγματικών και νομικών στοιχείων βάσει των οποίων εκδόθηκαν και όχι βάσει των στοιχείων των οποίων έλαβε γνώση το Συμβούλιο κατόπιν της εκδόσεως των πράξεων αυτών, τούτο δε ακόμη και σε περίπτωση κατά την οποία το όργανο θα εκτιμούσε ότι η έκδοση των εν λόγω πράξεων θα μπορούσε να στηριχθεί λυσιτελώς στα στοιχεία αυτά. Πράγματι, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορεί να δεχθεί την πρόταση του Συμβουλίου περί αντικαταστάσεως, κατ’ ουσίαν, της αιτιολογίας των πράξεων αυτών (βλ., σχετικώς, απόφαση της 26ης Οκτωβρίου 2012, Oil Turbo Compressor κατά Συμβουλίου, T‑63/12, Συλλογή, EU:T:2012:579, σκέψη 29).
47 Εν προκειμένω, το Συμβούλιο δέχεται ότι το ιρανικό Δημόσιο δεν ήταν, πλέον, ο μοναδικός μέτοχος της προσφεύγουσας όταν το εν λόγω θεσμικό όργανο προέβη σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους. Ωστόσο, το Συμβούλιο προβάλλει ότι η προσφεύγουσα προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ακριβή σύνθεση του συνόλου των μετόχων της μόνον κατά το στάδιο του υπομνήματος απαντήσεως. Πάντως, κατά το Συμβούλιο, από τα εν λόγω όψιμα πληροφοριακά στοιχεία προκύπτει ότι το 51 % των μετοχών της προσφεύγουσας ανήκει στην Oil Pension Fund Investment Company, που αποτελεί, επίσης, οντότητα της οποίας η επωνυμία είναι καταχωρισμένη στους επίμαχους καταλόγους λόγω της οικονομικής στηρίξεως που αυτή παρέχει στην Κυβέρνηση του Ιράν. Επομένως, το Συμβούλιο εκτιμά ότι η προσφεύγουσα ελέγχεται από μια παρακρατική οντότητα ελεγχόμενη, εν τέλει, από την Κυβέρνηση του Ιράν, πράγμα που αμφισβητεί η προσφεύγουσα.
48 Υπό το πρίσμα της παρατιθέμενης στη σκέψη 46 ανωτέρω νομολογίας, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η επιχειρηματολογία του Συμβουλίου δεν μπορεί να γίνει δεκτή.
49 Συγκεκριμένα, από τη μεταβαλλόμενη επιχειρηματολογία του Συμβουλίου προκύπτει ότι το εν λόγω θεσμικό όργανο δεν είχε σαφή αντίληψη περί της συνθέσεως του συνόλου των μετόχων της προσφεύγουσας κατά το χρονικό σημείο εκδόσεως των προσβαλλομένων πράξεων και ότι το εν λόγω θεσμικό όργανο ζητεί, κατ’ ουσίαν, από το Γενικό Δικαστήριο να προβεί σε αντικατάσταση της αρχικής αιτιολογίας των προσβαλλομένων πράξεων με αυτήν που εκτίθεται λεπτομερώς στο υπόμνημά του ανταπαντήσεως.
50 Επομένως, το Συμβούλιο δεν τεκμηρίωσε επαρκώς κατά νόμο τον λόγο κατά τον οποίο η προσφεύγουσα προσπορίζει στην Κυβέρνηση του Ιράν ουσιώδη έσοδα.
51 Ωστόσο, στο μέτρο που η αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων στηρίζεται όχι μόνον επί του λόγου που αντλείται από οικονομική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν, αλλά και επί του λόγου σχετικά με την υλικοτεχνική στήριξη, πρέπει, επιπροσθέτως, να εξετασθεί και ο τελευταίος αυτός λόγος. Συγκεκριμένα, όσον αφορά τον έλεγχο της νομιμότητας μιας αποφάσεως περί επιβολής περιοριστικών μέτρων, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι, λαμβανομένης υπόψη της προληπτικής φύσεώς τους, αν ο δικαστής της Ένωσης κρίνει ότι, τουλάχιστον, ο ένας από τους προβαλλομένους λόγους είναι αρκούντως ακριβής και συγκεκριμένος, ότι είναι τεκμηριωμένος και ότι συνιστά αυτός καθαυτόν επαρκές έρεισμα για να στηρίξει την απόφαση αυτή, το γεγονός ότι άλλοι μεταξύ των λόγων αυτών δεν συνιστούν τέτοιο έρεισμα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως (απόφαση της 28ης Νοεμβρίου 2013, Συμβούλιο κατά Manufacturing Support & Procurement Kala Naft, C‑348/12 P, Συλλογή, EU:C:2013:776, σκέψη 72).
52 Όσον αφορά το τρίτο επιχείρημα, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι δεν αποτελεί επιχείρηση εφοδιασμού και υποδομών, οπότε δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι παρέχει υλικοτεχνική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν.
53 Συναφώς, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η προσφεύγουσα, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο ορισμός του όρου «υλικοτεχνική» στο άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413 και στο άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 267/2012, δεν περιορίζει την έννοιά του σε δραστηριότητες μεταφοράς εμπορευμάτων ή προσώπων. Συγκεκριμένα, ο όρος αυτός γίνεται συνήθως αντιληπτός υπό την έννοια ότι εμπερικλείει κάθε δραστηριότητα που σχετίζεται με την οργάνωση και την υλοποίηση μιας περίπλοκης πράξεως ή μιας περίπλοκης διαδικασίας. Ως εκ τούτου, η υλικοτεχνική υποστήριξη είναι μια έννοια με ευρύ περιεχόμενο, που μπορεί να περιλαμβάνει διάφορα είδη πράξεων, όπως είναι η προμήθεια πρώτων υλών, η διαχείριση υλικών, η παράδοση προϊόντων ή, ακόμη, η διακίνηση εμπορευμάτων. Κατά συνέπεια, πρέπει να θεωρείται ως υλικοτεχνική υποστήριξη, κατά την έννοια των προαναφερθεισών διατάξεων, κάθε δραστηριότητα η οποία, έστω και αν δεν έχει, αυτή καθαυτήν, καμία άμεση ή έμμεση σχέση με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, είναι εντούτοις ικανή, λόγω της ποσοτικής και της ποιοτικής σημασίας της, να ευνοήσει την εν λόγω διάδοση, παρέχοντας στην Κυβέρνηση του Ιράν τη δυνατότητα να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες υλικοτεχνικής φύσεως, όπως εν προκειμένω στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, από τον οποίο η εν λόγω κυβέρνηση αποκομίζει ουσιώδη έσοδα.
54 Πάντως, όπως έχει ήδη παρατηρηθεί ανωτέρω, οι σχετικές με τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη συντήρηση δραστηριότητες της προσφεύγουσας, η οποία παρουσιάζεται ως ο πρώτος Ιρανός αντισυμβαλλόμενος στον τομέα της κατασκευής και εγκαταστάσεως υποδομών στη θάλασσα, είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία της βιομηχανίας φυσικού αερίου και πετρελαίου του Ιράν. Χωρίς τις εγκαταστάσεις γεωτρήσεως, εξορύξεως και διοχετεύσεως, ιδίως δε χωρίς τους αγωγούς φυσικού αερίου και τους πετρελαιαγωγούς, η βιομηχανία αυτή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Οι εγκαταστάσεις και τα έργα της προσφεύγουσας, λόγω της ποσοτικής και της ποιοτικής σημασίας τους, είναι επομένως αναγκαία προς ικανοποίηση των αναγκών του τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στο Ιράν, τον οποίο ελέγχει η Κυβέρνηση του Ιράν μέσω διαφόρων κρατικών επιχειρήσεων. Μια τέτοια υλικοτεχνική στήριξη, την οποία παρέχει η προσφεύγουσα στην εν λόγω κυβέρνηση, πληροί επομένως το κριτήριο που προβλέπεται από το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413 και από το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 267/2012 εφόσον, κατά την αιτιολογική σκέψη 22 της αποφάσεως 2010/413 και κατά την αιτιολογική σκέψη 8 της αποφάσεως 2012/35, το Ιράν αντλεί από τον ενεργειακό του τομέα ουσιώδη έσοδα που του παρέχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί τις δραστηριότητές του που συντελούν στη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
55 Επομένως, το Συμβούλιο δεν υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως, προβαίνοντας σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους για τον λόγο ότι αυτή παρέχει υλικοτεχνική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν.
56 Κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθούν, επίσης, τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας ότι το Συμβούλιο ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας και παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Συγκεκριμένα, τα επιχειρήματα αυτά στηρίζονται, κατ’ ουσίαν, στην περίσταση ότι ουδείς λόγος δικαιολογούσε τη δέσμευση των κεφαλαίων της προσφεύγουσας. Πάντως, όπως συνήχθη στη σκέψη 55 ανωτέρω, το Συμβούλιο, προβαίνοντας σε καταχώριση της επωνυμίας της προσφεύγουσας στους επίμαχους καταλόγους για τον λόγο ότι αυτή παρέχει υλικοτεχνική στήριξη στην Κυβέρνηση του Ιράν, εφάρμοσε ορθώς το κριτήριο της καταχωρίσεως που προβλέπεται από το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της αποφάσεως 2010/413, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2012/635 (βλ. σκέψη 13 ανωτέρω), και από το άρθρο 23, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 267/2012 (βλ. σκέψη 14 ανωτέρω).
57 Συνεπώς, ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Επί του τρίτου λόγου ακυρώσεως, σχετικά με το δικαίωμα ιδιοκτησίας και την αρχή της αναλογικότητας
[παραλειπόμενα]
67 Κατά συνέπεια, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.
Επί των δικαστικών εξόδων
68 Το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου ορίζει ότι ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα ηττήθηκε ως προς το σύνολο των αιτημάτων της, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με τα αιτήματα του Συμβουλίου.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έβδομο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Η Iranian Offshore Engineering & Construction Co. φέρει, εκτός των δικών της δικαστικών εξόδων, και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 25 Ιουνίου 2015.
(υπογραφές)