WYROK SĄDU (ósma izba)
z dnia 22 marca 2013 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego FŁT‑1 – Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy FŁT – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009
W sprawie T‑571/10
Fabryka Łożysk Tocznych-Kraśnik S.A., z siedzibą w Kraśniku (Polska), reprezentowana przez J. Siekluckiego, adwokata,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez K. Zajfert, działającą w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
Impexmetal S.A., z siedzibą w Warszawie (Polska), reprezentowana przez K. Pyszków, adwokat,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 6 października 2010 r. (sprawa R 1387/2009‑1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Impexmetalem S.A. a Fabryką Łożysk Tocznych‑Kraśnik S.A.,
SĄD (ósma izba),
w składzie: L. Truchot (sprawozdawca), prezes, M.E. Martins Ribeiro i A. Popescu, sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 16 grudnia 2010 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 4 kwietnia 2011 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 24 marca 2011 r.,
uwzględniwszy, że w terminie miesiąca od dnia powiadomienia stron o zakończeniu procedury pisemnej nie wpłynął żaden wniosek o wyznaczenie rozprawy, i postanowiwszy, na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy i w zastosowaniu art. 135a regulaminu postępowania przed Sądem, orzec w przedmiocie skargi bez przeprowadzenia ustnego etapu postępowania,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 19 kwietnia 2006 r. skarżąca, Fabryka Łożysk Tocznych-Kraśnik S.A., dokonała w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest następujące oznaczenie graficzne:
3 Towary, dla których wystąpiono o rejestrację, należą między innymi do klasy 7 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi: „łożyska toczne i ich elementy (kulki, wałeczki łożyskowe); łożyska baryłkowe i łożyska wielkogabarytowe”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 7/2007 z dnia 19 lutego 2007 r.
5 W dniu 18 maja 2007 r. interwenient, Impexmetal S.A., wniósł na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów wskazanych w pkt 3 powyżej.
6 Sprzeciw został oparty między innymi na następującym graficznym wspólnotowym znaku towarowym, zarejestrowanym w dniu 14 lutego 2005 r. pod numerem 3 415 437:
7 Znak ten oznacza towary należące do klasy 7 i odpowiadające następującemu opisowi: „łożyska toczne (jak łożyska kulkowe, wałeczkowe, baryłkowe i igiełkowe)”.
8 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano podstawę z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009].
9 W dniu 24 września 2009 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw z uwagi na istnienie w przypadku wcześniejszego znaku towarowego i zgłoszonego znaku towarowego prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
10 W dniu 17 listopada 2009 r. skarżąca – działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 – wniosła do OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
11 Decyzją z dnia 6 października 2010 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Pierwsza Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie. Izba Odwoławcza, stwierdziwszy, że właściwy krąg odbiorców składa się z nabywców wyspecjalizowanych w dziedzinie łożysk tocznych i wielkogabarytowych oraz ich elementów, jak również że rozpatrywanym terytorium jest Unia Europejska, przystąpiła do porównania omawianych towarów i oznaczeń. Co się tyczy towarów oznaczonych kolidującymi ze sobą oznaczeniami, uznała ona, że są identyczne. Jeżeli chodzi o porównanie kolidujących ze sobą oznaczeń, Izba Odwoławcza wskazała na istnienie między nimi pewnego stopnia podobieństwa na płaszczyźnie wizualnej. Pod względem fonetycznym uznała ona, że podobieństwo było szczególnie widoczne. Następnie Izba Odwoławcza stwierdziła, że porównanie kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem konceptualnym nie było istotne, ponieważ żadne z nich nie posiada znaczenia semantycznego w językach używanych w Unii. Zauważyła również, że nie zostało dowiedzione, iż wcześniejszy znak towarowy był znany na rynku, a w konsekwencji uznała, iż miał on charakter przeciętnie odróżniający. Izba Odwoławcza oddaliła w dalszej kolejności argumenty skarżącej, zgodnie z którymi, po pierwsze, okoliczność, że element słowny zgłoszonego znaku towarowego stanowi część jej firmy, zmniejszała prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń, po drugie, interwenient oświadczył w przeszłości, że kolidujące ze sobą oznaczenia są całkowicie odmienne, i po trzecie, kolidujące ze sobą oznaczenia współistniały wcześniej w Polsce, przy czym nie powodowało to wprowadzenia konsumentów w błąd. Izba Odwoławcza wywiodła z powyższego, że w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i wcześniejszego znaku towarowego istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
Żądania stron
12 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu i z postępowaniem odwoławczym.
13 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
14 Interwenient wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
15 Skarżąca podnosi jeden tylko zarzut, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
16 Zgodnie z tym artykułem w wyniku sprzeciwu wniesionego przez właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeśli z powodu jego identyczności z wcześniejszym znakiem towarowym lub podobieństwa do niego oraz z powodu identyczności lub podobieństwa towarów lub usług oznaczonych tymi dwoma znakami towarowymi istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym. Ponadto na podstawie art. 8 ust. 2 lit. a) ppkt i) rozporządzenia nr 207/2009 przez „wcześniejsze znaki towarowe” należy rozumieć wspólnotowe znaki towarowe, w odniesieniu do których data zgłoszenia jest wcześniejsza od daty zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.
17 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, jeśli odbiorcy mogliby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa lub ewentualnie z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo. W myśl tego orzecznictwa prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd należy oceniać całościowo zgodnie ze sposobem postrzegania rozpatrywanych oznaczeń oraz towarów lub usług przez właściwy krąg odbiorców i z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku, w szczególności wzajemnej zależności między podobieństwem oznaczeń a podobieństwem oznaczonych towarów lub usług [zob. wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie T‑162/01 Laboratorios RTB przeciwko OHIM – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Rec. s. II‑2821, pkt 30–33 i przytoczone tam orzecznictwo].
W przedmiocie właściwego kręgu odbiorców
18 Zgodnie z orzecznictwem przy dokonywaniu całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy wziąć pod uwagę przeciętnego konsumenta danej kategorii towarów, który jest właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny i rozsądny. Należy także uwzględnić okoliczność, że poziom uwagi przeciętnego konsumenta może ulegać zmianom w zależności od tego, o jaką kategorię towarów lub usług chodzi [zob. wyrok Sądu z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie T‑256/04 Mundipharma przeciwko OHIM – Altana Pharma (RESPICUR), Zb.Orz. s. II‑449, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
19 Z zaskarżonej decyzji, która w tym względzie nie została zakwestionowana i winna zostać potwierdzona, wynika, że terytorium właściwym do dokonania oceny ewentualnego prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń jest obszar Unii, a właściwy krąg odbiorców składa się z wyspecjalizowanych nabywców z sektorów mechanicznego i budowlanego, prowadzących działalność przemysłową i handlową.
20 Jak zauważył OHIM, Izba Odwoławcza nie określiła w sposób wyraźny poziomu uwagi właściwego w niniejszej sprawie kręgu odbiorców. Niemniej, co wynika z pkt 5 zaskarżonej decyzji, uznała ona, podobnie jak Wydział Sprzeciwów, że rozpatrywane towary są nabywane przez specjalistów, i nie zakwestionowała dokonanej przez ten wydział oceny, zgodnie z którą ci ostatni wykazywali poziom uwagi wyższy od przeciętnego. Należy podtrzymać tę ocenę.
W przedmiocie porównania towarów i oznaczeń
21 Co się tyczy porównania towarów oznaczonych kolidującymi ze sobą oznaczeniami, należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przy ocenie podobieństwa danych towarów należy mieć na uwadze wszystkie istotne czynniki, które charakteryzują ich wzajemny stosunek [zob. wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie T‑443/05 El Corte Inglés przeciwko OHIM – Bolaños Sabri (PiraÑAM diseño original Juan Bolaños), Zb.Orz. s. II‑2579, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo].
22 W niniejszej sprawie należy uznać za prawidłowe dokonane przez Izbę Odwoławczą stwierdzenie, niezakwestionowane przez strony, że towary oznaczone kolidującymi ze sobą oznaczeniami są identyczne.
23 Co się tyczy porównania oznaczeń, należy przypomnieć, że całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w zakresie, w jakim dotyczy ona wizualnego, fonetycznego lub konceptualnego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń, należy oprzeć na wywieranym przez nie całościowym wrażeniu, ze szczególnym uwzględnieniem ich elementów odróżniających i dominujących. Sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnych konsumentów danych towarów lub usług odgrywa w całościowej ocenie wspomnianego prawdopodobieństwa decydującą rolę. Przeciętny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych detali (zob. wyrok Trybunału z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie C‑334/05 P OHIM przeciwko Shaker, Zb.Orz. s. I‑4529, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).
24 Zgodnie z orzecznictwem dwa znaki towarowe są do siebie podobne z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców, jeśli występuje między nimi przynajmniej częściowa zbieżność pod względem co najmniej jednego z istotnych aspektów [wyrok Sądu z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T‑6/01 Matratzen Concord przeciwko OHIM – Hukla Germany (MATRATZEN), Rec. s. II‑4335].
25 Ocena podobieństwa dwóch znaków towarowych nie może ograniczać się do wzięcia pod uwagę tylko jednego z elementów tworzących złożony znak towarowy i porównania go z innym znakiem towarowym. Przeciwnie, porównania należy dokonać poprzez analizę danych znaków towarowych postrzeganych każdy jako całość, co nie oznacza, że całościowe wrażenie pozostawione przez złożony znak towarowy w pamięci właściwego kręgu odbiorców nie może w niektórych przypadkach zostać zdominowane przez jeden lub kilka z jego składników (zob. ww. wyrok w sprawie OHIM przeciwko Shaker, pkt 41 i przytoczone tam orzecznictwo). Jedynie wówczas, gdy wszystkie pozostałe składniki znaku towarowego są bez znaczenia, ocena podobieństwa może zostać dokonana wyłącznie na podstawie składnika dominującego (ww. wyrok w sprawie OHIM przeciwko Shaker, pkt 42; wyrok Trybunału z dnia 20 września 2007 r. w sprawie C‑193/06 P Nestlé przeciwko OHIM, niepublikowany w Zbiorze, pkt 42). Mogłoby tak być w szczególności, gdyby dany składnik sam był w stanie zdominować wizerunek tego znaku zachowany przez właściwy krąg odbiorców w pamięci, w związku z czym wszystkie pozostałe składniki tego znaku towarowego stałyby się bez znaczenia w wywieranym przez niego całościowym wrażeniu (ww. wyrok w sprawie Nestlé przeciwko OHIM, pkt 43).
26 W niniejszej sprawie należy sprawdzić, czy Izba Odwoławcza nie popełniła błędu przy dokonywaniu oceny podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń.
27 Sporządzony przez Izbę Odwoławczą opis tych oznaczeń nie został zakwestionowany przez strony. W pkt 22 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przedstawiła wcześniejszy znak towarowy jako składający się z elementu słownego „fłt” zapisanego pogrubionymi drukowanymi literami w kolorze czerwonym, których kontury zostały podkreślone cienką białą linią. W pkt 23 tej decyzji opisała ona zgłoszony znak towarowy jako składający się z przedstawienia okrągłego przedmiotu, który mógł zostać uznany za rzut boczny łożyska kulkowego, z przedstawienia skaczącego jelenia widzianego z profilu i z elementu słownego „fłt‑1”. Dodała ona, że w przypadku łożyska kulkowego, które znajduje się na tylnym planie, jedynie kontury są czarne, podczas gdy element słowny i jeleń, z wyjątkiem kopyt, są w całości czarne, co czyni je szczególnie widocznymi.
28 Strony nie podważyły także zawartego w pkt 25 i 34 zaskarżonej decyzji stwierdzenia, z którym należy się zgodzić, że kolidujące ze sobą oznaczenia wykazują wysoki stopień podobieństwa fonetycznego ze względu na to, iż mają wspólne litery „f”, „ł” i „t”, umieszczone w tym samym porządku, oraz że różnią się one jedynie obecnością w zgłoszonym znaku towarowym cyfry 1. Należy także podtrzymać stwierdzenie – również niezakwestionowane – zawarte w pkt 26 zaskarżonej decyzji, zgodnie z którym porównanie kolidujących ze sobą oznaczeń na płaszczyźnie konceptualnej nie ma wpływu na badanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, ponieważ żadne ze wspomnianych oznaczeń nie posiada znaczenia semantycznego w językach używanych w Unii.
29 Skarżąca kwestionuje natomiast wskazane przez Izbę Odwoławczą w pkt 24 zaskarżonej decyzji istnienie między kolidującymi ze sobą oznaczeniami pewnego stopnia podobieństwa na płaszczyźnie wizualnej.
30 Skarżąca utrzymuje, że elementy graficzne zgłoszonego znaku towarowego, którymi są przedstawienie jelenia i łożyska kulkowego, w sposób dominujący kształtują całościowe wrażenie wywierane przez ten znak i silnie odróżniają go od wcześniejszego znaku towarowego. Twierdzi ona, że jeleń stanowi element fantazyjny względem rozpatrywanych towarów i, podobnie jak łożysko kulkowe, zajmuje przeważającą powierzchnię w przedstawieniu zgłoszonego graficznego znaku towarowego. Dodaje ona, że kolorystyka wykorzystana w kolidujących ze sobą oznaczeniach jest wyraźnie odmienna, zważywszy, że zgłoszony znak towarowy jest czarno‑biały, a wcześniejszy znak towarowy – czerwono‑biały. Wynika z tego jej zdaniem, że zgłoszony znak towarowy będzie wywierał u właściwego kręgu odbiorców całościowe wrażenie całkowicie odmienne od tego wywieranego przez wcześniejszy znak towarowy.
31 Należy stwierdzić, podobnie jak to uczyniła Izba Odwoławcza w pkt 24 zaskarżonej decyzji, że kolidujące ze sobą oznaczenia mają wspólne jedynie majuskuły „F”, „Ł” i „T” i nie wykazują żadnych innych punktów zbieżnych. Ponadto, co słusznie podnosi skarżąca, zgłoszony znak towarowy zawiera dwa elementy graficzne, których pozbawiony jest wcześniejszy znak towarowy, a mianowicie przedstawienie jelenia i łożyska kulkowego, przy czym ich rozmiary są większe niż rozmiary elementu słownego „fłt‑1”. Kolidujące ze sobą oznaczenia różnią się poza tym kolorem, ponieważ zgłoszony znak towarowy jest czarno‑biały, a wcześniejszy znak towarowy – czerwono‑biały.
32 Jednakże wbrew temu, co utrzymuje skarżąca, nie można uznać, że te elementy graficzne wpływają na całościowe wrażenie wywierane przez zgłoszony znak towarowy w sposób dominujący w rozumieniu orzecznictwa przypomnianego w pkt 25 powyżej do tego stopnia, że możliwe jest przeprowadzenie oceny podobieństwa na płaszczyźnie wizualnej między kolidującymi ze sobą oznaczeniami wyłącznie na podstawie tych elementów.
33 Przeciwnie, należy stwierdzić, że element słowny zgłoszonego znaku towarowego ma swój niezaprzeczalny udział w całościowym wrażeniu wywieranym przez ten znak.
34 W istocie, chociaż – jak podnosi skarżąca – w przypadku gdy znak składa się z elementów słownych i graficznych, całościowe wrażenie wywierane przez ten znak nie zawsze musi być zdominowane przez elementy słowne, jednak – jak słusznie twierdzi OHIM – są one co do zasady bardziej odróżniające niż elementy graficzne, ponieważ przeciętny konsument łatwiej będzie się odnosił do danego towaru, raczej przytaczając nazwę niż opisując element graficzny znaku [zob. wyroki Sądu: z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie T‑412/08 Trubion Pharmaceuticals przeciwko OHIM – Merck (TRUBION), niepublikowany w Zbiorze, pkt 45 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 18 września 2012 r. w sprawie T‑460/11 Scandic Distilleries przeciwko OHIM – Bürgerbräu, Röhm & Söhne (BÜRGER), niepublikowany w Zbiorze, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo].
35 A zatem Izba Odwoławcza prawidłowo stwierdziła w pkt 34 zaskarżonej decyzji, że element słowny „fłt‑1” zgłoszonego znaku towarowego będzie częściej używany do nazywania tego znaku niż elementy graficzne – z tego powodu, że jedynie ten element może zostać wymówiony.
36 Należy dodać, że – co podnoszą OHIM i interwenient – majuskuła „Ł”, z powodu swego niezwykłego dla konsumentów nieznających języka polskiego charakteru, sprawi, że takie osoby zwrócą uwagę na element słowny kolidujących ze sobą oznaczeń.
37 Stąd też Izba Odwoławcza prawidłowo z jednej strony uwzględniła element słowny zgłoszonego znaku towarowego przy porównaniu oznaczeń, a z drugiej strony, stwierdziwszy, że oznaczenia te mają wspólne majuskuły „F”, „Ł” i „T”, umieszczone w tej samej kolejności, przyjęła istnienie pewnego stopnia podobieństwa na płaszczyźnie wizualnej.
38 Z powyższego wynika, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, oceniając podobieństwo kolidujących ze sobą oznaczeń.
W przedmiocie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd
39 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd uwzględnia pewną współzależność branych pod uwagę czynników, a w szczególności podobieństwa znaków towarowych i podobieństwa oznaczanych nimi towarów lub usług. Stąd też niski stopień podobieństwa pomiędzy oznaczonymi towarami lub usługami może być zrównoważony wysokim stopniem podobieństwa między samymi znakami i odwrotnie [wyrok Trybunału z dnia 29 września 1998 r. w sprawie C‑39/97 Canon, Rec. s. I‑5507, pkt 17; wyrok Sądu z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawach połączonych T‑81/03, T‑82/03 i T‑103/03 Mast‑Jägermeister przeciwko OHIM – Licorera Zacapaneca (VENADO w ramie i in.), Zb.Orz. s. II‑5409, pkt 74].
40 Ponadto, jak wynika z motywu siódmego rozporządzenia nr 40/94 (obecnie motyw 8 rozporządzenia nr 207/2009), ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd zależy od wielu czynników, a w szczególności od tego, czy odbiorcy rozpoznają dany znak towarowy na rynku. Wobec tego, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest tym większe, im bardziej odróżniający jest znak towarowy, znaki o charakterze wysoce odróżniającym cieszą się – samoistnie albo z powodu ich znajomości wśród odbiorców – szerszą ochroną niż znaki, których charakter jest mniej odróżniający (zob. analogicznie wyrok Trybunału z dnia 11 listopada 1997 r. w sprawie C‑251/95 SABEL, Rec. s. I‑6191, pkt 24; ww. w pkt 39 wyrok w sprawie Canon, pkt 18; wyrok Trybunału z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie C‑342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, Rec. s. I‑3819, pkt 20).
41 Jak zostało orzeczone w pkt 22, 28 i 37 powyżej, Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła, że towary oznaczone kolidującymi ze sobą oznaczeniami są identyczne, a same te oznaczenia wykazują na płaszczyźnie wizualnej pewien stopień podobieństwa, są bardzo podobne pod względem fonetycznym, a ich porównanie konceptualne nie ma wpływu na istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
42 Należy stwierdzić, że równie prawidłowo Izba Odwoławcza wywiodła z tych ustaleń, iż w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, mimo że – jak orzeczono w pkt 20 powyżej – właściwy krąg odbiorców wykazuje wyższy od przeciętnego poziom uwagi.
43 Wniosku tego nie mogą podważyć argumenty wysunięte przez skarżącą.
44 Skarżąca podnosi, po pierwsze, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń jest wykluczone z tego względu, że element słowny „fłt” stanowi od bardzo długiego czasu część jej firmy jako oznaczenie utworzone z pierwszych liter nazwy „Fabryka Łożysk Tocznych‑Kraśnik” i jest w związku z tym jej „historycznie uzasadnionym oznaczeniem”. Dodaje ona, że właściwy krąg odbiorców, ze względu na wysoki poziom uwagi w zakresie rozpatrywanych towarów, zna producentów tych towarów i w rezultacie wie, że skarżąca produkuje łożyska toczne od bardzo długiego czasu, natomiast interwenient nigdy ich nie produkował. W efekcie zdaniem skarżącej właściwy krąg odbiorców będzie kojarzył element „fłt” ze skarżącą, a nie z interwenientem. Skarżąca przypomina również, że przedstawiła w postępowaniu przed Wydziałem Sprzeciwów dowody wskazujące na to, iż właściwy krąg odbiorców rozpoznaje element słowny „fłt” jako znak towarowy, i zarzuca Izbie Odwoławczej, że pominęła te dowody w swym badaniu.
45 Twierdząc tak, skarżąca utrzymuje, że element słowny „fłt” ma charakter wysoce odróżniający z powodu jego znajomości wśród odbiorców w rozumieniu orzecznictwa przypomnianego w pkt 40 powyżej.
46 Otóż należy zauważyć, że element słowny „fłt” jest już chroniony w ramach wcześniejszego znaku towarowego, w którym stanowi element dominujący. Inne elementy tego znaku, a mianowicie czcionka i kolor, którym zapisane są litery, z powodu ich zwykłego charakteru jedynie marginalnie przyczyniają się do całościowego wrażenia wywieranego przez wcześniejszy znak towarowy.
47 Wynika stąd, że powoływanie się przez skarżącą na wysoce odróżniający charakter elementu słownego „fłt” oznacza, iż przyznaje ona także wcześniejszemu znakowi towarowemu wysoce odróżniający charakter.
48 Tymczasem, jak wynika z orzecznictwa przypomnianego w pkt 40 powyżej, znaki towarowe, które mają wysoce odróżniający charakter z powodu ich znajomości wśród odbiorców, korzystają z szerszej ochrony niż znaki, których charakter jest mniej odróżniający.
49 W związku z powyższym, gdyby uwzględnić argument skarżącej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza popełniła błąd, stwierdzając, że element „fłt” ma charakter przeciętnie odróżniający, podczas gdy w rzeczywistości ma on charakter wysoce odróżniający, prowadziłoby to do rozszerzenia ochrony przyznanej wcześniejszemu znakowi towarowemu i w konsekwencji do zwiększenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń.
50 W rezultacie należy stwierdzić, że skarżąca nie ma interesu w powoływaniu się na taki błąd (zob. analogicznie wyrok Trybunału z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie C‑277/01 P Parlament przeciwko Samper, Rec. s. I‑3019, pkt 28; postanowienie prezesa trzeciej izby Sądu z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie T‑95/02 Hohenbichler przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑301, II‑1431, pkt 62 i przytoczone tam orzecznictwo).
51 Z tego samego względu skarżąca nie ma także interesu w zarzucaniu Izbie Odwoławczej, że ta nie orzekła w przedmiocie dowodów mających wykazać znajomość elementu słownego „fłt” wśród właściwego kręgu odbiorców i w rezultacie – wysoce odróżniający charakter tego elementu.
52 W każdym razie, zakładając nawet, że skarżąca ma interes we wskazaniu błędów przypomnianych w pkt 50 i 51 powyżej, należy zauważyć, podobnie jak to uczyniła Izba Odwoławcza w pkt 29 zaskarżonej decyzji, że nie zostało wykazane, iż stopień znajomości wcześniejszego znaku towarowego przez odbiorców mógł nadać wspomnianemu znakowi charakter wysoce odróżniający.
53 Ponadto należy stwierdzić, że twierdzenie skarżącej, zgodnie z którym właściwy krąg odbiorców będzie kojarzył element słowny „fłt” ze skarżącą, a nie z interwenientem, nie zostało poparte żadnym dowodem i opiera się wyłącznie na przywoływanej znajomości przez tych odbiorców historii skarżącej i towarów, które ona wytwarza. A zatem twierdzenie to zostało prawidłowo odrzucone przez Izbę Odwoławczą.
54 Skarżąca utrzymuje, po drugie, że kolidujące ze sobą oznaczenia pokojowo współistniały na rynku, nie powodując wprowadzenia w błąd konsumentów.
55 Warto przypomnieć, że wprawdzie zgodnie z orzecznictwem nie sposób wykluczyć, iż w pewnych przypadkach współistnienie na rynku wcześniejszych znaków towarowych mogłoby zmniejszyć stwierdzone przez instancje OHIM prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do dwóch kolidujących ze sobą znaków, niemniej tego rodzaju ewentualność może zostać uwzględniona jedynie, o ile przynajmniej w toku postępowania przed OHIM w przedmiocie względnych podstaw odmowy rejestracji zgłaszający wspólnotowy znak towarowy odpowiednio wykazał, iż przywołana koegzystencja opiera się na braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd właściwego kręgu odbiorców co do wcześniejszego znaku towarowego, na który się powołuje, i znaku interwenienta, który uzasadnia sprzeciw, i z zastrzeżeniem, że ów wcześniejszy znak, na który się powołuje, i znaki występujące w sporze są identyczne [zob. analogicznie wyroki Sądu: z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie T‑31/03 Grupo Sada przeciwko OHIM – Sadia (GRUPO SADA), Zb.Orz. s. II‑1667, pkt 86; z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie T‑101/06 Castell del Remei przeciwko OHIM – Bodegas Roda (CASTELL DEL REMEI ODA), niepublikowany w Zbiorze, pkt 76].
56 Z powyższego wynika, że w celu wykazania zasadności swego twierdzenia skarżąca musi przedstawić dowód na to, że po pierwsze, na rynku współistnieją już znaki towarowe, które są identyczne z kolidującymi ze sobą oznaczeniami, i po drugie, że w przypadku tych znaków nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
57 Skarżąca utrzymuje, że używa identycznego ze zgłoszonym znaku towarowego zarejestrowanego w Polsce i że w sposób trwały współpracuje z interwenientem na rynku łożysk tocznych. Produkowane przez skarżącą łożyska toczne są bowiem sprzedawane poza obszarem Polski za pośrednictwem interwenienta. Także interwenient oświadczył, że skarżąca jest w zakresie łożysk tocznych jego głównym dostawcą. Skarżąca dodaje, że spółka zależna interwenienta oświadczyła w piśmie z dnia 12 września 2005 r., prawdopodobnie za zgodą samego interwenienta, że kolidujące ze sobą oznaczenia są zupełnie niepodobne, w związku z czym można wykluczyć w ich przypadku wszelkie prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
58 Pozostaje bezsporne, że znak, na który powołuje się skarżąca, został zarejestrowany w Polsce i jest identyczny ze zgłoszonym znakiem towarowym.
59 OHIM kwestionuje, że znak ten pokojowo współistniał na rynku wraz z wcześniejszym znakiem towarowym i że koegzystencja ta opiera się na braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd co do tych znaków.
60 Należy stwierdzić, że nawet gdyby krajowy znak towarowy, na który powołuje się skarżąca, i wcześniejszy znak towarowy współistniały pokojowo na rynku, Izba Odwoławcza prawidłowo stwierdziła, iż nie zostało wykazane, że koegzystencja ta opierała się na braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd co do tych znaków. W istocie pismo, o którym mowa w pkt 57 powyżej i na którym oparła się skarżąca celem dowiedzenia braku takiego prawdopodobieństwa, wyraża jedynie opinię jego autora. W braku innych dowodów nie może być ono wystarczające do wykazania braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku tych znaków.
61 Wobec tego, że przywołane przez skarżącą argumenty mające na celu dowiedzenie braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń podlegają oddaleniu, należy oddalić jedyny zarzut skargi i co za tym idzie – skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
62 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
63 Wobec tego, że skarżąca przegrała sprawę, należy – zgodnie z żądaniem OHIM i interwenienta – obciążyć ją kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (ósma izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Fabryka Łożysk Tocznych-Kraśnik S.A. zostaje obciążona kosztami postępowania.
Truchot | Martins Ribeiro | Popescu |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 22 marca 2013 r.
Podpisy