Υπόθεση T-137/08

BCS SpA

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

«Κοινοτικό σήμα – Διαδικασία κήρυξης ακυρότητας – Κοινοτικό σήμα που συνίσταται στον συνδυασμό πράσινου και κίτρινου χρώματος – Απόλυτος λόγος απαραδέκτου – Διακριτικός χαρακτήρας αποκτηθείς με τη χρήση – Άρθρα 7, παράγραφος 3, και 51, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρα 7, παράγραφος 3, και 52, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009] – Σχετικός λόγος απαραδέκτου – Προγενέστερο μη καταχωρισθέν εθνικό σήμα που συνίσταται στον συνδυασμό πράσινου και κίτρινου χρώματος – Άρθρα 8, παράγραφος 4, και 52, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 [νυν άρθρα 8, παράγραφος 4, και 53, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 207/2009] – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Άρθρο 73 του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 75 του κανονισμού 207/2009)»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα που στερούνται διακριτικού χαρακτήρα – Εξαίρεση – Απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα με τη χρήση

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 §§ 1, στοιχείο β΄, και 3)

2.      Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα που στερούνται διακριτικού χαρακτήρα – Εξαίρεση – Απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα με τη χρήση – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 3)

3.      Κοινοτικό σήμα – Παραίτηση, έκπτωση και ακυρότητα – Λόγοι απόλυτης ακυρότητας – Καταχώριση αντίθετη προς το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 – Εξαίρεση – Απόκτηση διακριτικού χαρακτήρα με τη χρήση

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρα 7 §§ 1, στοιχείο β΄, και 3, και 51 §§ 1, στοιχείο α΄, και 2)

4.      Κοινοτικό σήμα – Δικονομικές διατάξεις – Αιτιολόγηση των αποφάσεων – Σκοπός

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 73)

1.      Μολονότι ένα κοινοτικό σήμα, έναντι του οποίου ισχύει, σε ολόκληρη την Κοινότητα, ο απόλυτος λόγος απαραδέκτου του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, πρέπει να έχει αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα με τη χρήση για να μπορεί να καταχωρισθεί, δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 3, του ιδίου κανονισμού, επίσης σε ολόκληρη την Κοινότητα, δεν απαιτείται η προσκόμιση των ίδιων ακριβώς αποδεικτικών στοιχείων ως προς κάθε κράτος μέλος.

Συνεπώς, η έλλειψη δημοσκόπησης που να έχει ως αντικείμενο την αξιολόγηση του τρόπου κατά τον οποίο το οικείο κοινό στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιλαμβάνεται το επίμαχο σήμα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αποδειχθεί ότι ένα σημείο απέκτησε διακριτικό χαρακτήρα με τη χρήση, καθόσον μπορεί να προσκομιστούν συναφώς άλλα στοιχεία με το ίδιο αποτέλεσμα. Πράγματι, η διενέργεια δημοσκόπησης δεν είναι απολύτως αναγκαία για να διαπιστωθεί ότι σημείο έχει αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα με τη χρήση.

(βλ. σκέψεις 39-41)

2.      Όταν η οικεία αγορά αφορά προϊόντα που είναι αγαθά παραγωγής τα οποία αγοράζονται έναντι υψηλής τιμής και αφού ο καταναλωτής έχει ενημερωθεί εκτενώς σχετικά με το εύρος της προσφοράς, συγκρίνοντας και επιθεωρώντας τις διάφορες ανταγωνιστικές μάρκες, δεν είναι αναγκαίο να φθάσει το σήμα να κατέχει σημαντικό μερίδιο της αγοράς αυτής προκειμένου να διαπιστωθεί ότι έχει εντυπωθεί στη μνήμη των ενδιαφερόμενων καταναλωτών. Αρκεί συναφώς να αποδειχθεί ότι το επίμαχο σήμα είχε σταθερή και μακρόχρονη παρουσία στην αγορά.

(βλ. σκέψεις 43-44)

3.      Η αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σημείου, το οποίο συνίσταται στον συνδυασμό πράσινου και κίτρινου χρώματος, ως κοινοτικού σήματος για «Μηχανήματα κατεργασίας ρυμουλκούμενα, ελκούμενα ή μηχανοκίνητα προοριζόμενα για τη γεωργία ή τη δασοκομία» και «Μηχανοκίνητα μηχανήματα κατεργασίας προοριζόμενα για τη γεωργία ή τη δασοκομία και ιδίως ελκυστήρες, μικροελκυστήρες, μηχανοκίνητες καλλιεργητικές μηχανές και ρυμουλκούμενα οχήματα» που εμπίπτουν, αντιστοίχως, στις κλάσεις 7 και 12 του Διακανονισμού της Νίκαιας δεν έπρεπε να απορριφθεί με το αιτιολογικό ότι συνέτρεχε ο απόλυτος λόγος απαραδέκτου του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, στο μέτρο που αποδείχθηκε επαρκώς κατά νόμον ότι το σήμα αυτό είχε αποκτήσει, κατά τον χρόνο καταθέσεως της αίτησης καταχωρίσεως, διακριτικό χαρακτήρα διά της χρήσεώς του, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού.

(βλ. σκέψη 62)

4.      Από την αιτιολογία, την οποία επιβάλλεται, βάσει του άρθρου 73 του κανονισμού 40/94, να περιέχει η πράξη, πρέπει να προκύπτει κατά τρόπο σαφή και μη διφορούμενο η συλλογιστική του οργάνου που την εξέδωσε. Η υποχρέωση αυτή έχει διττό σκοπό, ήτοι να παρέχεται η δυνατότητα στους μεν ενδιαφερομένους να γνωρίζουν τους λόγους που δικαιολογούν τη λήψη του μέτρου προκειμένου να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, στον δε κοινοτικό δικαστή να ασκεί τον έλεγχο της νομιμότητας της αποφάσεως.

Τυχόν αντίφαση στην αιτιολογία απόφασης συνιστά παράβαση της απορρέουσας από το άρθρο 253 ΕΚ υποχρεώσεως, δυνάμενη να θίξει το κύρος της σχετικής πράξεως, αν αποδειχθεί ότι, λόγω της αντίφασης αυτής, ο αποδέκτης της πράξης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, εν όλω ή εν μέρει, την πραγματική αιτιολογία της απόφασης και ότι, ως εκ τούτου, το διατακτικό της πράξης στερείται, εν όλω ή εν μέρει, νομικού ερείσματος.

(βλ. σκέψεις 67-68)