Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2013 r. – Orange przeciwko Komisji
(Sprawa T-402/13)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Orange (Paryż, Francja) (przedstawiciele: J.-P. Gunther i A. Giraud, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 25 czerwca 2013 r. i z dnia 27 czerwca 2013 r., skierowanych do France Télécom i do Orange, jak również do wszystkich spółek kontrolowanych przez nie bezpośrednio lub pośrednio, nakazujących im poddanie się kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady nr 1/20031 . Wspomniane decyzje zostały wydane w ramach postępowania na podstawie art. 102 TFUE i art. 54 porozumienia EOG dotyczącego sektora świadczenia usług zapewnienia łączności z Internetem (sprawa AT.40090)
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasad konieczności i proporcjonalności, ponieważ Komisja zarządziła kontrole w zakresie praktyk bardzo podobnych do praktyk wskazanych w decyzji francuskiego organu ochrony konkurencji wydanej zaledwie dziewięć miesięcy wcześniej, mimo że ów francuski organ ochrony konkurencji nie uznał zachowania Orange za antykonkurencyjne. Skarżąca podnosi, że podczas kontroli Komisja nie szukała nowych informacji w stosunku do tych informacji, którymi już dysponowała, co powinna była uczynić zgodnie z orzecznictwem w tej dziedzinie.
Zarzut drugi dotyczący arbitralnego charakteru zaskarżonych decyzji, ponieważ Komisja nie dysponowała na tyle poważnymi i szczegółowymi informacjami, aby zastosować środek równie interwencyjny jak kontrola.
____________1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).