Αναίρεση που άσκησε στις 8 Μαΐου 2013 ο Peter Schönberger κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 7 Μαρτίου 2013 στην υπόθεση T-186/11, Peter Schönberger κατά Κοινοβουλίου.
(Υπόθεση C-261/13 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Peter Schönberger (εκπρόσωπος: O. Mader, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2013, T-186/11, Schönberger κατά Κοινοβουλίου (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή),
να κάνει δεκτή την προσφυγή που είχε ασκήσει ο αναιρεσείων πρωτοδίκως και να ακυρώσει την οποία επέδωσε το καθού πρωτοδίκως στον αναιρεσείοντα με έγγραφο της 25ης Ιανουαρίου 2011, κατά το μέτρο που η εξέταση της υπ’ αριθ. 1188/2010 αναφοράς περατώθηκε, χωρίς επιτροπή αναφορών να εξετάσει το περιεχόμενό της,
να καταδικάσει το καθού πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Κατά τον αναιρεσείοντα, το Γενικό Δικαστήριο, κατά την εξέταση των πραγματικών περιστατικών, δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι η πρόεδρος της επιτροπής αναφορών τού γνωστοποίησε, χωρίς να αιτιολογήσει τη θέση της, ότι η αναφορά του, μολονότι παραδεκτή, δεν μπορεί να εξεταστεί επί της ουσίας. Εν συνεχεία, το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά, δεχόμενο ότι η αναφορά εξετάστηκε.
Το Γενικό Δικαστήριο παρερμήνευσε το πεδίο εφαρμογής του δικαιώματος, δεχόμενο εσφαλμένως ότι δύναται να ελέγξει μόνον το παραδεκτό της αναφοράς. Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το δικαίωμα αναφοράς περιλαμβάνει και την επί της ουσίας εξέταση των αναφορών που κρίνονται παραδεκτές, καθώς και την έκδοση αποφάσεως επί της ουσίας (δικαίωμα στην εξέταση της αναφοράς).
Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε λογικό σφάλμα, διότι έκρινε ότι η παράλειψη εξετάσεως μιας παραδεκτής αναφοράς δεν παράγει έννομα αποτελέσματα, σε αντίθεση με την παράλειψη εξετάσεως απαράδεκτης αναφοράς.
Κατά τον αναιρεσείοντα, το Γενικό Δικαστήριο αντιφάσκει προς τη νομολογία του, όπως αυτή απορρέει από την απόφαση Tegebauer 1 . Συγκεκριμένα, με την απόφαση αυτή, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η παράλειψη εξετάσεως του περιεχομένου της αναφοράς συνιστά προσβολή του δικαιώματος αναφοράς.
Ωστόσο, κατά τον αναιρεσείοντα, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, παραλείποντας να αιτιολογήσει την απόφασή του. Προς αιτιολόγηση της παραλείψεως εξετάσεως της αναφοράς, το Γενικό Δικαστήριο υποκατέστησε την αιτιολογία της αποφάσεως του Κοινοβουλίου με τη δική του.
Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι δεν του παρασχέθηκε η δυνατότητα να εκθέσει κατά τρόπο αντικειμενικό την περίπτωσή του ενώπιον της επιτροπής αναφορών.
____________1 Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2011, T-308/07, Tegebauer κατά Κοινοβουλίου (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).