Προσφυγή της 21ης Ιουλίου 2011 - Makhlouf κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-383/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Eyad Makhlouf (Δαμασκός, Συρία) (εκπρόσωποι: P. Grollet και G. Karouni, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2011/302/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή της αποφάσεως 2011/273/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, κατά το μέρος που τον αφορά λόγω της προσβολής θεμελιωδών δικαιωμάτων·

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα κατ' εφαρμογήν των άρθρων 87 και 91 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων διατυπώνει επτά λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος για δίκαιη δίκη. Ο προσφεύγων διατείνεται ότι τα δικαιώματά του άμυνας προσβλήθηκαν επειδή οι επίμαχες κυρώσεις τού επιβλήθηκαν χωρίς προηγουμένως να έχει ακουστεί, χωρίς να του έχει παρασχεθεί η δυνατότητα να αμυνθεί και χωρίς να έχει λάβει γνώση των στοιχείων βάσει των οποίων ελήφθησαν τα μέτρα αυτά.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως που προβλέπεται από το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Ο προσφεύγων προσάπτει στο Συμβούλιο ότι έλαβε περιοριστικά μέτρα εις βάρος του χωρίς να του έχει γνωστοποιήσει τους σχετικούς λόγους, προκειμένου να του παράσχει τη δυνατότητα να προβάλει τους αμυντικούς του ισχυρισμούς. Προσάπτει στο καθού ότι περιορίστηκε σε μια γενικόλογη και στερεότυπη διατύπωση, χωρίς να αναφέρει με συγκεκριμένο τρόπο τα πραγματικά και νομικά στοιχεία από τα οποία εξαρτάται η σύννομη δικαιολόγηση της αποφάσεώς του αλλά και τις σκέψεις που το οδήγησαν να λάβει την απόφαση αυτή.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει αιτιάσεις σχετικά με τη βασιμότητα της αιτιολογίας. Ο προσφεύγων προσάπτει στο Συμβούλιο ότι στηρίχθηκε σε προδήλως εσφαλμένη αιτιολογία, και ότι έλαβε μέτρα επί δικαίων και αδίκων, οπότε η αιτιολογία δεν μπορεί να θεωρηθεί προσήκουσα κατά νόμον.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παραβίαση της εγγυήσεως σχετικά με το δικαίωμα πραγματικής δικαστικής προστασίας. Ο προσφεύγων διατείνεται όχι μόνον ότι δεν μπόρεσε να προβάλει λυσιτελώς την άποψή του ενώπιον του Συμβουλίου, αλλά και ότι, ελλείψει οποιασδήποτε αναφοράς, στην προσβαλλόμενη απόφαση, των συγκεκριμένων και ειδικών λόγων που τη δικαιολογούν, δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει την προσφυγή του ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παραβίαση της γενικής αρχής της αναλογικότητας.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας, εφόσον τα περιοριστικά μέτρα, και ακριβέστερα το μέτρο δεσμεύσεως των κεφαλαίων, συνιστούν δυσανάλογη προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος του προσφεύγοντος να διαθέτει ελεύθερα τα περιουσιακά του στοιχεία

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλει προσβολή του δικαιώματος ιδιωτικής ζωής, εφόσον τα μέτρα δεσμεύσεως των κεφαλαίων και περιορισμού της ελευθερίας κυκλοφορίας συνιστούν επίσης δυσανάλογη προσβολή του θεμελιώδους αυτού δικαιώματος του προσφεύγοντος.

____________