Υπόθεση T-310/00
MCI, Inc.
κατά
Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
«Ανταγωνισμός — Έλεγχος των πράξεων συγκεντρώσεως — Προσφυγή ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Αρμοδιότητα της Επιτροπής»
Περίληψη της αποφάσεως
1. Προσφυγή ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Απόφαση της Επιτροπής με την οποία κηρύσσεται πράξη συγκεντρώσεως ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά — Εγκατάλειψη της πράξεως εκ μέρους των εμπλεκομένων περιελθούσα σε γνώση της Επιτροπής πριν από την έκδοση της αποφάσεως — Δεν ασκεί επιρροή
(Άρθρο 230, εδ. 4, ΕΚ)
2. Ανταγωνισμός — Συγκεντρώσεις — Αρμοδιότητα της Επιτροπής — Έκδοση αποφάσεως περί κηρύξεως πράξεως συγκεντρώσεως ως ασυμβίβαστης με την κοινή αγορά σε περίπτωση εγκαταλείψεως της πράξεως από τους εμπλεκομένους — Αποκλείεται
(Κανονισμός 4064/89 του Συμβουλίου, άρθρα 4 και 8)
3. Κοινοτικό δίκαιο — Αρχές — Προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης — Εμπιστοσύνη δυνάμενη να γεννηθεί από απλή διοικητική πρακτική — Προϋποθέσεις
1. Η ασκούμενη από φυσικό ή νομικό πρόσωπο προσφυγή είναι παραδεκτή μόνο στον βαθμό που ο προσφεύγων έχει συμφέρον από την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξεως. Ένα τέτοιο συμφέρον προϋποθέτει ότι η ακύρωση της πράξεως είναι ικανή αφ’ εαυτής να επαχθεί έννομες συνέπειες ή, κατ’ άλλη διατύπωση, ότι η προσφυγή είναι ικανή, ως εκ του αποτελέσματός της, να ωφελήσει τον διάδικο που την άσκησε.
Επιχείρηση μετέχουσα σε σχεδιαζόμενη και κοινοποιηθείσα πράξη, η οποία ενημέρωσε την Επιτροπή, ακριβώς πριν από την εκ μέρους της έκδοση αποφάσεως, σχετικά με την εγκατάλειψη της πράξεως, προκειμένου να αποφευχθεί η έκδοσή της, διατηρεί έννομο συμφέρον προς ακύρωση της αποφάσεως με την οποία η Επιτροπή, αρνούμενη να λάβει υπόψη της τη σχετική παραίτηση, κηρύσσει την επίδικη πράξη ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.
Ενόσω υφίσταται η επίδικη απόφαση, η οποία απολαύει του τεκμηρίου νομιμότητας μέχρις ότου ακυρωθεί από τον κοινοτικό δικαστή, η επιχείρηση τελεί σε αδυναμία λόγω νομικού κωλύματος να συγχωνευθεί με την άλλη εμπλεκόμενη στην κοινοποιηθείσα πράξη επιχείρηση, τουλάχιστον υπό τη σύνθεση και τις προϋποθέσεις που διαλαμβάνει η κοινοποίηση, σε περίπτωση που θα είχε εκ νέου την πρόθεση να το πράξει στο μέλλον.
Το γεγονός ότι η επιχείρηση δεν έχει κατ’ ανάγκη την πρόθεση αυτή ή ότι δεν πρόκειται να την καταστήσει πράξη συνιστά συναφώς αμιγώς υποκειμενικό γεγονός που δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά την εκτίμηση του εννόμου συμφέροντός της προς ακύρωση πράξεως, η οποία παράγει αναμφιβόλως υποχρεωτικά έννομα αποτελέσματα ικανά να θίξουν τα συμφέροντά της, τροποποιώντας σημαντικά την έννομη κατάστασή της.
(βλ. σκέψεις 44, 52, 53-57)
2. Η Επιτροπή υπερβαίνει τα δυνάμει του κανονισμού 4064/89, σχετικά με τον έλεγχο των πράξεων συγκεντρώσεως μεταξύ επιχειρήσεων, όρια της αρμοδιότητάς της, εκδίδοντας απόφαση με την οποία κηρύσσεται κοινοποιηθείσα πράξη συγκεντρώσεως ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά, ενώ τα κοινοποιούντα μέρη είχαν ανακαλέσει επισήμως την κοινοποίησή τους και ενημερώσει την Επιτροπή για την εγκατάλειψη της συγκεντρώσεως υπό τη μελετώμενη με την κοινοποίηση μορφή. Πράγματι, σε παρόμοια περίπτωση, η Επιτροπή δεν είναι πλέον αρμόδια, ελλείψει συμφωνίας συγκεντρώσεως κατά την έννοια του άρθρου 4 του κανονισμού 4064/89, να εκδώσει απόφαση δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 3, του οικείου κανονισμού.
(βλ. σκέψεις 91, 107)
3. Απλή διοικητική πρακτική ή ανοχή, μη αντικείμενη στην ισχύουσα κανονιστική ρύθμιση και μη εμπλέκουσα την άσκηση εξουσίας εκτιμήσεως, μπορεί να οδηγήσει στη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των ενδιαφερομένων, χωρίς κατ’ ανάγκη να στηρίζεται σε ανακοίνωση γενικού περιεχομένου.
(βλ. σκέψη 112)