Sprawa T‑476/15

European Food SA

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy FITNESS – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c), art. 52 ust. 1 lit. a) oraz art. 76 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Zasada 37 lit. b) ppkt (iv) i zasada 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 – Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą

Streszczenie – wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 28 września 2016 r.

1.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Odrębne badanie różnych podstaw odmowy rejestracji – Wykładnia podstaw odmowy rejestracji w świetle interesu ogólnego chronionego przez każdą z nich

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1)

2.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru lub usługi – Cel – Konieczność pozostawienia do swobodnego używania

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1 lit. c)]

3.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prywatny charakter chronionego interesu

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8)

4.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie do izby odwoławczej – Kompetencje izb odwoławczych – Ponowna całkowita ocena pod względem merytorycznym

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 75)

5.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Procedura – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku dotyczące bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji – Ograniczenie badania do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7 ust. 1, art. 52, 55, art. 76 ust. 1)

6.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Procedura – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku dotyczące bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji – Termin do przedstawienia dowodów – Brak

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 76; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 37 lit. b) ppkt (iv)]

7.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu – Badanie przez izbę odwoławczą – Zakres – Okoliczności faktyczne i dowody nieprzedstawione na poparcie sprzeciwu w wyznaczonym w tym celu terminie – Uwzględnienie – Uznanie przysługujące izbie odwoławczej

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 50 ust. 1 akapit trzeci)

8.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień Urzędu – Badanie przez izbę odwoławczą – Zakres – Stosowanie przez analogię zasady 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 do postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji – Niedopuszczalność

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 7, art. 52 ust. 1, art. 76 ust. 2; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 50 ust. 1 akapit trzeci)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 31)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 33)

3.      Co się tyczy względnych podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 8 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, z systematyki tego rozporządzenia oraz z brzmienia przywołanego przepisu wynika, że ma on na celu uregulowanie potencjalnych kolizji między znakiem, o którego rejestrację wniesiono, a prawami właściciela wcześniejszego znaku towarowego, na przykład gdy dane znaki i towary są identyczne lub gdy są podobne i istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. A zatem interes, którego ochronę można zapewnić na podstawie wspomnianego artykułu, ma głównie charakter prywatny, nawet gdy chroni zarazem pewien interes publiczny taki jak ten polegający na unikaniu prawdopodobieństwa wprowadzenia konsumentów w błąd.

(por. pkt 34)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 38)

5.      Z art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej wynika, że przy rozpatrywaniu bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji izby odwoławcze Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej obowiązane są zbadać stan faktyczny z urzędu, aby stwierdzić, czy zgłoszony znak towarowy jest objęty jedną z podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 7 wspomnianego rozporządzenia.

Jednakże w ramach postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku nie można oczekiwać, że Urząd ponownie będzie dokonywać przeprowadzonego przez eksperta badania z urzędu okoliczności faktycznych mogących prowadzić do zastosowania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji. Z postanowień art. 52 i 55 rozporządzenia nr 207/2009 wynika, że prawo do unijnego znaku towarowego jest uznawane za ważne, dopóki nie zostanie unieważnione przez Urząd w następstwie postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku. Taki znak korzysta zatem z domniemania ważności, które stanowi logiczną konsekwencję kontroli przeprowadzanej przez Urząd w ramach rozpatrywania zgłoszenia do rejestracji.

Owo domniemanie ważności ogranicza przewidziany w art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 obowiązek badania przez Urząd z urzędu istotnych okoliczności faktycznych, które mogą doprowadzić do zastosowania bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, do przeprowadzanej przez ekspertów Urzędu, a w przypadku odwołania – przez izby odwoławcze, analizy zgłoszenia unijnego znaku towarowego w ramach procedury rejestracji danego znaku. Natomiast w ramach postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku, z uwagi na to, że zarejestrowany unijny znak towarowy korzysta z domniemania ważności, to do osoby wnoszącej o jego unieważnienie należy wskazanie przed Urzędem konkretnych okoliczności, które mogą podważyć jego ważność.

Z powyższego wynika, że w ramach postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku izba odwoławcza nie jest zobowiązana do zbadania z urzędu istotnych okoliczności, które mogłyby prowadzić do zastosowania bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.

(por. pkt 46–49)

6.      Z zasady 37 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w żaden sposób nie wynika, by izba odwoławcza była zobowiązana do uznania za przedstawione z opóźnieniem dowodów, które nie zostały przedłożone w postępowaniu przed Wydziałem Unieważnień. Wspomniana zasada poprzestaje bowiem na sprecyzowaniu, że wniosek o unieważnienie musi zawierać dowody, na których jest on oparty. Wynika stąd, że nie oznacza ona, iż wszystkie dowody dostarczone po złożeniu wniosku o unieważnienie, czy to na etapie postępowania przed Wydziałem Unieważnień, czy przed Izbą Odwoławczą, należy uznać za przedstawione z opóźnieniem.

Co więcej, należy stwierdzić, że rozporządzenia nr 207/2009 i nr 2868/95 nie zawierają żadnego przepisu, który ustanawiałby termin do przedstawienia dowodów w kontekście wniosku o unieważnienie prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji – w odróżnieniu od innych przepisów regulujących terminy, a także konsekwencje ich niedochowania, które mają zastosowanie do postępowania w sprawie sprzeciwu, do postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku oraz do postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia względnych podstaw odmowy rejestracji.

Ponadto należy przypomnieć istnienie ciągłości funkcjonalnej między wydziałami Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej orzekającymi w pierwszej instancji, takimi jak eksperci, wydziały sprzeciwów i unieważnień, z jednej strony a izbami odwoławczymi z drugiej strony.

Należy stwierdzić, że w ramach postępowania w sprawie unieważnienia z powodu istnienia bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 37 lit. b) ppkt (iv) rozporządzenia nr 2868/95 nie nakazuje izbie odwoławczej uznania przedłożonych jej po raz pierwszy dowodów za przedstawione z opóźnieniem.

(por. pkt 55–58)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 60–62)

8.      Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji jest wszczynane na wniosek strony, zgodnie z art. 52 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej. Jednakże art. 52 ust. 1 lit. a) wspomnianego rozporządzenia odsyła bezpośrednio do podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 7 tego rozporządzenia, które służą realizacji celów leżących w interesie ogólnym. Należy dodać, że owe względy interesu ogólnego, które leżą u podstaw art. 7 rozpatrywanego rozporządzenia, należy brać pod uwagę także w ramach postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji. Ponadto przypomnienia wymaga, że postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji ma w szczególności na celu umożliwienie Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej zrewidowania ważności rejestracji znaku i zajęcia stanowiska, które powinno było ewentualnie zająć z urzędu na podstawie art. 37 omawianego rozporządzenia. W konsekwencji stosowanie przez analogię zasady 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr 2868/95 do postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji byłoby niezgodne z interesem ogólnym leżącym u źródła postanowień art. 7 rozporządzenia nr 207/2009.

Wobec powyższego ani brzmienie zasady 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr 2868/95, odzwierciedlającej wyraźną wolę prawodawcy Unii, ani charakter i cel postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku z powodu istnienia bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji nie pozwalają na stosowanie wspomnianej zasady w drodze analogii.

(por. pkt 64, 65)