Language of document : ECLI:EU:F:2014:215

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 17ης Σεπτεμβρίου 2014

Υπόθεση F‑117/13

Kari Wahlström

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex)

«Υπαλληλική υπόθεση – Προσωπικό του Frontex – Έκτακτος υπάλληλος – Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου – Διαδικασία ανανεώσεως – Άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Δικαίωμα ακροάσεως – Προσβολή – Επίδραση στο περιεχόμενο της αποφάσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με την οποία ο Κ. Wahlström ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex), της 19ης Φεβρουαρίου 2013, περί μη ανανεώσεως της συμβάσεώς του έκτακτου υπαλλήλου.

Απόφαση:      Η απόφαση του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 19ης Φεβρουαρίου 2013, περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως έκτακτου υπαλλήλου του K. Wahlström, ακυρώνεται. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του K. Wahlström.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι – Πρόσληψη – Μη ανανέωση συμβάσεως ορισμένου χρόνου – Έκδοση της αποφάσεως χωρίς να δοθεί προηγουμένως η δυνατότητα στον ενδιαφερόμενο να υποβάλει τις παρατηρήσεις του – Προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 41 § 2, στοιχείο α΄· Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, άρθρο 47)

Εφόσον η απόφαση περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως ορισμένου χρόνου εκτάκτου υπαλλήλου επηρεάζει δυσμενώς την κατάσταση του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου, καθόσον έχει ως αποτέλεσμα να του στερεί τη δυνατότητα να συνεχίσει την εργασιακή του σχέση, το οικείο θεσμικό όργανο έχει την υποχρέωση, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 41, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να επιτρέψει στον εν λόγω υπάλληλο να προβάλει λυσιτελώς τις παρατηρήσεις του πριν εκδώσει την απόφαση. Τα δικαιώματα όμως άμυνας, όπως κατοχυρώνονται πλέον με το εν λόγω άρθρο 41, συμπεριλαμβάνουν, ενώ συγχρόνως είναι ευρύτερα, το διαδικαστικό δικαίωμα, που προβλέπεται στην παράγραφο 2, στοιχείο α΄, του εν λόγω άρθρου, κάθε προσώπου σε προηγούμενη ακρόαση πριν ληφθεί ατομικό μέτρο εις βάρος του.

Προκειμένου, πάντως, η προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως να μπορεί να έχει ως συνέπεια την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, είναι ακόμη αναγκαίο να εξετάζεται αν, ελλείψει μιας τέτοιας παρατυπίας, η διαδικασία θα μπορούσε να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα.

Συναφώς, όταν μια σύμβαση έκτακτου υπαλλήλου ανανεώνεται μόνον επί τη βάσει εκτιμήσεως των προσόντων και δεξιοτήτων του ενδιαφερομένου, δεν είναι δυνατόν να αποκλεισθεί ότι το συμπέρασμα για μη ανανέωση της συμβάσεως θα μπορούσε να είναι διαφορετικό αν είχε δοθεί στον ενδιαφερόμενο η δυνατότητα να καταστήσει λυσιτελώς γνωστή την άποψή του για το επίπεδο της επαγγελματικής του αποδόσεως, τούτο δε σε σύνδεση με την προοπτική της συνεχίσεως της εργασιακής του σχέσεως, και ότι, επομένως, ο σεβασμός του δικαιώματος ακροάσεως μπορούσε έτσι να έχει επιρροή στο περιεχόμενο της αποφάσεως περί μη ανανεώσεως.

(βλ. σκέψεις 27, 28 και 32)

Παραπομπή σε:

ΔΕΕ: αποφάσεις Γαλλία κατά People’s Mojahedin Organization of Iran, C‑27/09 P, EU:C:2011:853, σκέψη 65· M., C‑277/11, EU:C:2012:744, σκέψεις 81 έως 83· Επιτροπή κατά Kadi, C‑584/10 P, C‑593/10 P και C‑595/10 P, EU:C:2013:518, σκέψεις 98 και 99, και G. και R., C‑383/13 PPU, EU:C:2013:533, σκέψη 38 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: απόφαση L κατά Κοινοβουλίου, T‑317/10 P, EU:T:2013:413, σκέψη 81

ΔΔΔΕΕ: απόφαση CH κατά Κοινοβουλίου, F‑129/12, EU:F:2013:203, σκέψη 38