Υπόθεση T-346/10

Borax Europe Ltd

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ)

«Προσφυγή ακυρώσεως – REACH – Χαρακτηρισμός του βορικού οξέος και του τετραβορικού άνυδρου νατρίου ως ουσιών λίαν ανησυχητικών – Ο χαρακτηρισμός δεν αφορά άμεσα την προσφεύγουσα – Απαράδεκτο»

Περίληψη της διατάξεως

Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Άμεσος επηρεασμός – Κριτήρια – Απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) περί χαρακτηρισμού των βορικών αλάτων ως ουσιών λίαν ανησυχητικών

(Άρθρο 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ· κανονισμός  1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα , §§ 2 και 3, 31 § 9, στοιχείο a΄, 33, 34, στοιχείο a΄, 59 και παράρτημα XIV)

Για να αφορά η πράξη άμεσα την προσφεύγουσα, ως προϋπόθεση του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως που ασκείται από φυσικό ή νομικό πρόσωπο κατά αποφάσεως που δεν απευθύνεται προς αυτό, πρέπει το επίμαχο μέτρο να παράγει άμεσα αποτελέσματα έναντι της νομικής καταστάσεως του ιδιώτη και να μην αφήνει καμία εξουσία εκτιμήσεως στους αποδέκτες του, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή του, καθόσον αυτή έχει καθαρά αυτόματο χαρακτήρα και απορρέει αποκλειστικά από την κοινοτική ρύθμιση, χωρίς εφαρμογή άλλων παρεμβαλλομένων κανόνων.

Συναφώς, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ΕΟΧΠ) περί χαρακτηρισμού των βορικών αλάτων ως ουσιών λίαν ανησυχητικών, υποψήφιων για εγγραφή στον κατάλογο του παραρτήματος XIV του κανονισμού 1907/2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, όπως έχει τροποποιηθεί, δεν παράγει άμεσα αποτελέσματα στη νομική κατάσταση της προσφεύγουσας, εισαγωγέα βορικών αλάτων, όσον αφορά τις υποχρεώσεις που προβλέπει ο εν λόγω κανονισμός, εφόσον αποδεικνύεται ότι, αφενός, ο προσδιορισμός των βορικών αλάτων, στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 59 του κανονισμού 1907/2006, ως ουσιών λίαν ανησυχητικών δεν συνιστά νέα πληροφορία η οποία μπορεί να επηρεάσει τα μέτρα διαχειρίσεως της επικινδυνότητας ή νέα πληροφορία για την επικινδυνότητα κατά την έννοια του άρθρου 31, παράγραφος 9, στοιχείο α΄, του εν λόγω κανονισμού, οπότε η προσφεύγουσα δεν έχει υποχρέωση να επικαιροποιήσει το δελτίο δεδομένων ασφαλείας, και, αφετέρου, ότι οι υποχρεώσεις κοινοποιήσεως πληροφοριών που επιβάλλει το άρθρο 7, παράγραφος 2, το άρθρο 33 και το άρθρο 34, στοιχείο α’, του ίδιου κανονισμού δεν αφορούν άμεσα την προσφεύγουσα.

Εξάλλου, το γεγονός και μόνον ότι μια πράξη είναι ικανή να επηρεάσει την πραγματική κατάσταση της προσφεύγουσας δεν αρκεί για να θεωρηθεί ότι την αφορά άμεσα. Μόνον η ύπαρξη ειδικών περιστάσεων παρέχει στον διοικούμενο, ο οποίος υποστηρίζει ότι η πράξη έχει συνέπειες για τη θέση του στην αγορά, τη δυνατότητα να ασκήσει προσφυγή ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Η προσφεύγουσα, η οποία προβάλλει απλώς ότι οι πελάτες της είναι επιφυλακτικοί στο να εξακολουθήσουν να αγοράζουν προϊόντα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των υποψήφιων ουσιών, δεν αποδεικνύει την ύπαρξη τέτοιων ειδικών περιστάσεων.

(βλ. σκέψεις 22, 38, 44–46)