WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)

z dnia 15 grudnia 2010 r.

Sprawa F‑66/09

Roberta Saracco

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Centralnemu

Służba publiczna – Personel EBC – Urlop z przyczyn osobistych – Maksymalny wymiar – Odmowa przedłużenia

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 36.2 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, załączonego do traktatu WE, w której R. Saracco żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności odmownej decyzji EBC z dnia 14 października 2008 r. w sprawie przedłużenia do dnia 31 października 2009 r. jej urlopu z przyczyn osobistych, z którego korzystała do czasu wydania ww. decyzji.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżąca pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Skarga – Przedmiot

(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 42)

2.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Urlop z przyczyn osobistych – Maksymalny wymiar

(regulamin Europejskiego Banku Centralnego, art. 11.2; warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 30; regulamin pracy Europejskiego Banku Centralnego)

3.      Akty instytucji – Stosowanie w czasie

4.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Ogólne warunki mobilności zawodowej – Zakres stosowania – Pracownicy przebywający na urlopie z przyczyn osobistych – Włączenie

(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 30; regulamin pracy Europejskiego Banku Centralnego, art. 5.12)

5.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Urlop z przyczyn osobistych – Maksymalny wymiar – Ocena – Uwzględnienie okresu sprzed wejścia w życie ogólnych warunków mobilności zawodowej – Dopuszczalność

6.      Urzędnicy – Obowiązek staranności ciążący na administracji – Zakres – Przestrzeganie przez Europejski Bank Centralny

1.      Nie jest rolą sądu Unii, w ramach kontroli zgodności z prawem sprawowanej przez niego na podstawie art. 42 warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, wydawanie oświadczeń dotyczących prawa.

(zob. pkt 39)

2.      Na podstawie art. 11.2 regulaminu Europejskiego Banku Centralnego Zarząd ustanawia regulaminy organizacyjne obowiązujące pracowników EBC, w tym również w dziedzinie stosunków pracy nawiązanych między EBC a jego personelem.

Ponadto żaden przepis warunków zatrudnienia pracowników ani regulaminu pracy EBC nie zakazuje ograniczenia wymiaru urlopu z przyczyn osobistych, o którym mowa w art. 30 warunków zatrudnienia. W związku z tym Zarząd EBC może zgodnie z prawem wprowadzić przepis ograniczający wymiar urlopu bezpłatnego do trzech lat, w przypadku gdy udziela się tego urlopu członkowi personelu chcącemu podjąć pracę w innej organizacji, nawet jeżeli taki przepis może skutkować ograniczeniem wymiaru urlopu z przyczyn osobistych, z którego członkowie personelu korzystają na podstawie art. 30 warunków zatrudnienia.

(zob. pkt 62, 65, 66, 82)

3.      Przepisy materialnoprawne należy interpretować jako dotyczące sytuacji zaistniałych przed ich wejściem w życie, jeżeli z ich treści, celu i kontekstu systemowego jasno wynika, że należy im przypisać taki skutek.

Jednakże nowa norma, w szczególności norma materialnoprawna, znajduje co do zasady natychmiastowe zastosowanie, w tym również do przyszłych skutków sytuacji powstałej przed jej wejściem w życie.

W tym względzie w odniesieniu do aktu ustanawiającego maksymalny wymiar urlopu bezpłatnego, zgodnie z zasadą natychmiastowej skuteczności nowych norm oraz w braku określenia daty, przed którą okresów urlopu nie uwzględnia się, przepisy tego aktu mają natychmiastowe zastosowanie, w tym również do przyszłych skutków sytuacji zaistniałych przed ich wejściem w życie. Odnosi się to do okresów urlopu bezpłatnego wykorzystanego przed wejściem w życie omawianych przepisów.

(zob. pkt 75–77)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑162/00 Pokrzeptowicz‑Meyer, 29 stycznia 2002 r., Rec. s. I‑1049, pkt 49, 50

4.      Ogólne warunki mobilności zawodowej w Europejskim Banku Centralnym zawierają uregulowania prawne mające zastosowanie do członków personelu EBC korzystających z „mobilności zewnętrznej”. Stanowią one, że mobilność zewnętrzna obejmuje w szczególności sytuację osób, którym udzielono bezpłatnego urlopu w celu umożliwienia im podjęcia pracy na rzecz innych organizacji.

Jednakże okoliczność, że wspomniany urlop bezpłatny podlega zakresowi art. 30 warunków zatrudnienia pracowników EBC oraz art. 5.12 regulaminu pracy EBC i w związku z tym stanowi urlop z przyczyn osobistych, jako taka nie powoduje wyłączenia osoby korzystającej z takiego urlopu z zakresu zastosowania przytoczonych ogólnych warunków mobilności zawodowej w EBC.

(zob. pkt 79, 81)

5.      Uwzględnienie przez Europejski Bank Centralny okresu urlopu z przyczyn osobistych wykorzystanego przez jednego z członków jego personelu przed wejściem w życie ogólnych warunków mobilności zawodowej w EBC do celów ustalenia, czy osiągnięty został maksymalny wymiar urlopu bezpłatnego z przyczyn osobistych, nie powoduje zakwestionowania już zaistniałej sytuacji lub nabytego prawa, ponieważ: po pierwsze, zainteresowany mógł wykorzystać do końca przyznany mu wcześniej urlop z przyczyn osobistych; po drugie, wspomniane ogólne warunki nie ustanawiają prawa członków personelu do korzystania, od chwili wejścia w życie tych warunków, z bezpłatnego urlopu w wymiarze trzech lat, a jedynie określają maksymalny wymiar tego urlopu. Ponieważ w treści przepisów nie sprecyzowano tej kwestii, należy uznać, że maksymalny wymiar ma zastosowanie nie tylko do wniosków o urlop bezpłatny składanych po wejściu w życie omawianych ogólnych warunków; po trzecie, przed wejściem w życie omawianych ogólnych warunków zainteresowanemu nie przysługiwało, na podstawie przepisów lub decyzji administracji, prawo do urlopu bezpłatnego przekraczającego trzy lata; po czwarte, nie wykazano ani nawet nie podniesiono, żeby zakwestionowane zostało jakieś prawo nabyte inne niż prawo do urlopu.

(zob. pkt 89–91, 93, 95)

6.      Pojęcie obowiązku staranności odzwierciedla równowagę praw i obowiązków, którą regulamin pracowniczy stworzył w zakresie stosunków między organem publicznym a pracownikami służby publicznej. Równowaga ta wymaga w szczególności, by podejmując decyzję w sprawie sytuacji urzędnika, administracja brała pod uwagę wszystkie okoliczności mogące wpłynąć na tę decyzję, przy czym powinna mieć na względzie nie tylko interes służby, ale również interes danego urzędnika.

Obowiązek staranności, który instytucje muszą uwzględniać przy podejmowaniu wobec swego urzędnika decyzji dla niego niekorzystnej, ciąży również na Europejskim Banku Centralnym, jeżeli wydaje on tego rodzaju akt wobec jednego z członków swojego personelu.

(zob. pkt 106, 107)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone 33/79 i 75/79 Kuhner przeciwko Komisji, 28 maja 1980 r., Rec. s. 1677, pkt 22; sprawa C‑298/93 P Klinke przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 29 czerwca 1994 r., Rec. s. I‑3009, pkt 38