Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria (Węgry) w dniu 17 października 2023 r. ZH i KN/AxFina Hungary Zrt.
(Sprawa C-630/23, AxFina Hungary)
Język postępowania: węgierski
Sąd odsyłający
Kúria
Strony w postępowaniu głównym
Strony wnoszące skargę kasacyjną: ZH, KN
Druga strona postępowania kasacyjnego: AxFina Hungary Zrt.
Pytania prejudycjalne
Czy dokonywanie wykładni wyrażenia „[umowa] będzie nadal obowiązywała […], jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków” zawartego w art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (zwanej dalej „dyrektywą 93/13”)1 w ten sposób, że umowa konsumencka denominowana w walucie obcej może nadal obowiązywać bez postanowienia umownego, które wchodzi w zakres głównego świadczenia umowy i które przypisuje konsumentowi ryzyko kursowe w sposób nieograniczony, zważywszy, że prawo państwa członkowskiego reguluje mechanizm przeliczania walut za pomocą bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawowych, jest prawidłowe?
Czy praktyka sądowa państwa członkowskiego – (oparta na wykładni prawa państwa członkowskiego dokonanej w świetle tej dyrektywy i zgodna z zasadami wykładni ustanowionymi przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej), zgodnie z którą, biorąc pod uwagę zasadę bezpodstawnego wzbogacenia,
nakazuje się zwrot na rzecz konsumenta (lub rozliczenie na rzecz konsumenta) kwot pobranych przez kredytodawcę na podstawie warunku umownego uznanego za nieuczciwy, lecz nakaz ten nie został wydany w kontekście restitutio in integrum, ponieważ przepis szczególny prawa krajowego wyklucza taki ewentualny skutek prawny nieważności, a zasady bezpodstawnego wzbogacenia nie mają również zastosowania w sposób autonomiczny, gdyż prawo krajowe nie przewiduje takiego skutku prawnego nieważności umowy, lecz konsument zostaje uwolniony od skutków, które są dla niego szczególnie niekorzystne, a jednocześnie równowaga umowy między stronami umowy zostaje przywrócona poprzez zastosowanie głównego skutku prawnego, który prawo państwa członkowskiego przewiduje w przypadku nieważności, a mianowicie konwalidację umowy, w związku z czym nieuczciwe warunki umowne nie nakładają na konsumenta żadnych zobowiązań, jednak inne elementy umowy (które nie są nieuczciwe) (w tym odsetki umowne i inne koszty) są nadal wiążące dla stron na tych samych warunkach;
w przypadku gdy konwalidacja nie jest możliwa, określa się skutki prawne nieważności poprzez stwierdzenie, dla celów rozliczenia, że umowa wywołuje skutki do czasu wydania wyroku i dokonanie rozliczenia między stronami poprzez zastosowanie zasady bezpodstawnego wzbogacenia; – jest zgodna z art. 1 ust. 2, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13?
Czy przy ustalaniu skutków prawnych umowy, która jest nieważna z przedstawionego powyżej powodu, można odstąpić od stosowania przepisu prawa państwa członkowskiego, który wszedł w życie później i który od tego czasu wprowadził obowiązkowe przeliczenie na forinty, ponieważ przepis ten w konsekwencji ustalenia kursu wymiany przypisuje pewną część ryzyka kursowego konsumentowi, który powinien być całkowicie uwolniony od tego ryzyka ze względu na nieuczciwe postanowienie umowne?
W przypadku gdy zgodnie z prawem Unii ustalenie skutków prawnych nieważności nie jest możliwe ani poprzez konwalidację ani poprzez stwierdzenie skuteczności, jakie są skutki prawne, wraz z odpowiadającą im podstawą w orzecznictwie, które należy zatem ustalić contra legem, niezależnie od przepisów prawa państwa członkowskiego dotyczących skutków prawnych i wyłącznie na podstawie prawa Unii, biorąc pod uwagę, że dyrektywa 93/13 nie reguluje skutków prawnych nieważności?
____________
1 Dz.U. 1993, L 95, s. 29.