Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2012 r. - Uspaskich przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-84/12)

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: Viktor Uspaskich (Kėdainiai, Litwa) (przedstawiciel: adwokat Aivaras Raišutis)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji nr P7_TA(2011)0541 Parlamentu Europejskiego z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej wniosku Viktora Uspaskicha o skorzystanie z immunitetu;

uwzględnienie żądania skarżącego z dnia 11 kwietnia 2011 r. o ponowne rozpatrzenie wniosku prokuratora generalnego o uchylenie immunitetu;

ochronę immunitetu skarżącego;

zasądzenie na rzecz skarżącego 10 000 EUR tytułem zadośćuczynienia;

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do ponownego rozpatrzenia wcześniejszej decyzji, w sytuacji, gdy nowe okoliczności dają podstawę do przyjęcia, że ma miejsce fumus persecutionis.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do bezstronnego rozpatrzenia wniosku, w związku z tym, że ta sama osoba została wyznaczona jako sprawozdawca w drugiej sprawie dotyczącej skorzystania z immunitetu.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony i prawa do sprawiedliwego traktowania.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 9 ust. 1 lit. a) Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, w związku z tym, że Parlament Europejski przyjął zaskarżoną decyzję na błędnej podstawie prawnej i naruszył art. 9 ust. 1 lit. a) wskazanego protokołu, ponieważ oparł się na oczywiście błędnej interpretacji art. 62 ust. 1 i ust. 2 konstytucji Litwy.

Zarzut piąty dotyczący oczywiście błędnej oceny fumus persecutionis. Zdaniem skarżącego Parlament Europejski dokonał błędnej oceny w zakresie dotyczącym wiążącego charakteru swych wcześniejszych decyzji dotyczących immunitetu i w zakresie dotyczącym fumus oraz odmówił rozpatrzenia argumentów skarżącego dotyczących fumus persecutionis, przy których uwzględnieniu powinien on zostać uznany za ofiarę prześladowań politycznych.

____________