Language of document : ECLI:EU:C:2015:712

Υπόθεση C‑126/14

«Sveda» UAB

κατά

Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

(αίτηση του Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — ΦΠΑ — Οδηγία 2006/112/EΚ — Άρθρο 168 — Δικαίωμα εκπτώσεως — Έκπτωση του φόρου επί των εισροών κατά την κτήση ή παραγωγή αγαθών επενδύσεως — Διαδρομή αναψυχής ευθέως προοριζόμενη για δωρεάν χρήση από το κοινό — Χρήση της διαδρομής αναψυχής ως μέσου για την πραγματοποίηση φορολογούμενων συναλλαγών»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 22ας Οκτωβρίου 2015

1.        Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας — Έκπτωση του φόρου εισροών — Γένεση και έκταση του δικαιώματος προς έκπτωση — Απόκτηση αγαθών για τις ανάγκες των οικονομικών δραστηριοτήτων του υποκειμένου στον φόρο — Κριτήρια εκτιμήσεως

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρα 9 § 1, εδ. 2, και 168)

2.        Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας — Έκπτωση του φόρου εισροών — Γένεση και έκταση του δικαιώματος προς έκπτωση — Αγαθά και υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των φορολογουμένων πράξεων του υποκειμένου στον φόρο — Ανάγκη ευθείας και άμεσης σχέσεως μεταξύ των εισροών και της δραστηριότητας του υποκειμένου στον φόρο — Κριτήρια εκτιμήσεως

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρο 168)

3.        Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας — Έκπτωση του φόρου εισροών — Γένεση και έκταση του δικαιώματος προς έκπτωση — Απόκτηση ή παραγωγή αγαθών επενδύσεως στο πλαίσιο δημιουργίας διαδρομής αναψυχής ευθέως προοριζόμενη για δωρεάν χρήση από το κοινό — Χρήση της διαδρομής αναψυχής ως μέσου για την πραγματοποίηση φορολογούμενων συναλλαγών — Δικαίωμα εκπτώσεως — Προϋποθέσεις

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρο 168)

1.        Από το άρθρο 168 της οδηγίας 2006/112, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, προκύπτει ότι ο υποκείμενος στον φόρο, ο οποίος αποκτά αγαθό με την ιδιότητα ακριβώς του φορολογικού υπόχρεου, δικαιούται, εφόσον χρησιμοποιεί το αγαθό για τις ανάγκες των φορολογούμενων πράξεών του, έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας που οφείλει ή κατέβαλε για το αγαθό αυτό. Συναφώς, είναι δυνατή η κτήση αγαθών και η λήψη υπηρεσιών από υποκείμενο στον φόρο για τις ανάγκες οικονομικής δραστηριότητας κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112, ακόμη και αν τα αγαθά δεν χρησιμοποιούνται αμέσως για την εν λόγω οικονομική δραστηριότητα. Το ζήτημα αν πρόσωπο ενεργεί ως υποκείμενος στον φόρο συνιστά πραγματικό ζήτημα που πρέπει να εκτιμάται με βάση το σύνολο των δεδομένων συγκεκριμένης υποθέσεως, μεταξύ των οποίων καταλέγονται η φύση του οικείου αγαθού και το χρονικό διάστημα που παρήλθε μεταξύ της κτήσεώς του και της χρήσεώς του για την εξυπηρέτηση σκοπών των οικονομικών δραστηριοτήτων του υποκείμενου στον φόρο προσώπου. Η εκτίμηση αυτή απόκειται στο αιτούν δικαστήριο.

(βλ. σκέψεις 18, 19, 21)

2.        Η ύπαρξη ευθείας και άμεσης σχέσεως μεταξύ μιας συγκεκριμένης πράξεως εισροών και μιας ή περισσότερων πράξεων εκροών που παρέχουν δικαίωμα προς έκπτωση είναι αναγκαία για να αναγνωρισθεί το δικαίωμα του υποκείμενου στον φόρο προσώπου να εκπέσει τον φόρο προστιθέμενης αξίας που καταβλήθηκε επί των εισροών και για να προσδιοριστεί η έκταση του δικαιώματος αυτού. Το δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών που βαρύνει την κτήση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών προϋποθέτει ότι οι δαπάνες που διενεργήθηκαν για την κτήση ή την παροχή τους αποτελούν μέρος των συστατικών στοιχείων της τιμής των πράξεων στις οποίες επιβάλλεται φόρος επί των εκροών και οι οποίες παρέχουν δικαίωμα εκπτώσεως. Εντούτοις, ακόμη και ελλείψει ευθείας και άμεσης σχέσεως μεταξύ μιας συγκεκριμένης πράξεως εισροών και μιας ή περισσότερων πράξεων εκροών που παρέχουν δικαίωμα για έκπτωση, το δικαίωμα για έκπτωση επιτρέπεται όταν το κόστος των επίμαχων υπηρεσιών αποτελεί μέρος των γενικών εξόδων του υποκειμένου στον φόρο προσώπου και, επομένως, συστατικό στοιχείο της τιμής των αγαθών ή των υπηρεσιών που παρέχει το πρόσωπο αυτό. Τα έξοδα αυτά έχουν, πράγματι, ευθεία και άμεση σχέση με το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας του υποκειμένου στον φόρο.

Συναφώς, στο πλαίσιο εφαρμογής από τις φορολογικές αρχές και τα εθνικά δικαστήρια του κριτηρίου της άμεσης σχέσεως, πρέπει να συνεκτιμώνται εκ μέρους τους όλες οι περιστάσεις υπό τις οποίες διενεργήθηκαν οι επίμαχες πράξεις και να λαμβάνονται υπόψη μόνον οι πράξεις που συνδέονται αντικειμενικώς με τη φορολογητέα δραστηριότητα του υποκειμένου στον φόρο. Επομένως, η ύπαρξη τέτοιου είδους σχέσεως πρέπει να αξιολογηθεί με γνώμονα το αντικειμενικό περιεχόμενο της επίμαχης πράξεως.

(βλ. σκέψεις 27-29)

3.        Το άρθρο 168 της οδηγίας 2006/112, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχει την έννοια ότι υποκείμενος στον φόρο έχει δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου προστιθέμενης αξίας επί των εισροών τον οποίο κατέβαλε κατά την κτήση ή παραγωγή αγαθών επενδύσεως ενόψει οικονομικής δραστηριότητας σχετικής με τον αγροτικό τουρισμό και τον τουρισμό αναψυχής, τα οποία, αφενός, προορίζονται ευθέως για δωρεάν χρήση από το κοινό και, αφετέρου, μπορούν να αποτελέσουν μέσο πραγματοποιήσεως των φορολογητέων συναλλαγών, αν αποδειχθεί η ύπαρξη ευθείας και άμεσης σχέσεως μεταξύ των δαπανών που σχετίζονται με τις πράξεις εισροής και μιας ή περισσότερων πράξεων εκροών που παρέχουν δικαίωμα εκπτώσεως ή του συνόλου της οικονομικής δραστηριότητας του υποκείμενου στον φόρο, εξακρίβωση που απόκειται, βάσει αντικειμενικών στοιχείων, στο αιτούν δικαστήριο.

Συναφώς, η δωρεάν άμεση χρήση αγαθών επενδύσεως δεν αναιρεί την εν λόγω άμεση και ευθεία σχέση, καθόσον, αφενός, η θέση στη διάθεση του κοινού της επίμαχης διαδρομής αναψυχής εμπίπτει σε κάποια προβλεπόμενη από την οδηγία 2006/112 εξαίρεση και, αφετέρου, οι δαπάνες στις οποίες υποβάλλεται ο υποκείμενος στον φόρο για τη διαχείριση της εν λόγω διαδρομής και μπορούν να αποδοθούν στην οικονομική δραστηριότητά του δεν συναρτώνται προς δραστηριότητες οι οποίες δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του φόρου προστιθέμενης αξίας.

(βλ. σκέψεις 33, 34, 37 και διατακτ.)