WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 25 lutego 2010 r.
Sprawa F‑91/08
Johanna Gerdina Pleijte
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Procedura certyfikacji – Postępowanie za 2007 r. – Wykluczenie skarżącej z listy wytypowanych urzędników – Zaliczenie czasu trwania urlopu z przyczyn osobistych do doświadczenia zawodowego – Artykuł 45a regulaminu pracowniczego – Ogólne przepisy wykonawcze do art. 45a
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której J.G. Pleijte żąda, tytułem głównym, stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego z dnia 7 sierpnia 2008 r. oddalającej zażalenie na decyzję o niewpisaniu jej na listę wytypowanych urzędników w ramach procedury certyfikacji, przewidzianej w art. 45a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżąca zostaje obciążona swoimi kosztami oraz kosztami Komisji.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja o wykluczeniu urzędnika z tymczasowej listy kandydatów wytypowanych w ramach procedury certyfikacji – Akt przygotowawczy niewywołujący negatywnych skutków
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Urzędnicy – Skarga – Przedmiot – Nakaz dla administracji – Niedopuszczalność
(art. 266 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 91)
3. Urzędnicy – Równość traktowania – Odmienne traktowanie urzędników, którzy skorzystali z urlopu z przyczyn osobistych ze względów rodzicielskich, oraz urzędników, którzy skorzystali z urlopu wychowawczego, gdy taki ustanowiono
(regulamin pracowniczy, art. 40 ust. 3, art. 42a)
4. Urzędnicy – Procedura certyfikacji – Typowanie kandydatów – Kryteria – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji
(regulamin pracowniczy, art. 45a)
1. Decyzja organu powołującego o wykluczeniu nazwiska urzędnika z tymczasowej listy urzędników wytypowanych w ramach procedury certyfikacji stanowi akt przygotowawczy niewywołujący negatywnych skutków, a tym samym może zostać zaskarżona jedynie w sposób incydentalny w ramach skargi na akty, które mogą podlegać stwierdzeniu nieważności. Natomiast decyzja o wykluczeniu urzędnika z ostatecznej listy urzędników wytypowanych w ramach procedury certyfikacji stanowi akt niekorzystny, a nie akt przygotowawczy.
(zob. pkt 27, 28)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑471/02 P(R) Gómez‑Reino przeciwko Komisji, 8 kwietnia 2003 r., Rec. s. I‑3207, pkt 62
2. Nie leży w gestii sądu wspólnotowego wydawanie instytucjom nakazów, niezależnie od ogólnego obowiązku, zawartego w art. 266 TFUE, by instytucja wydająca akt, którego nieważność stwierdzono, podjęła niezbędne środki celem wykonania wyroku stwierdzającego nieważność. Niedopuszczalne są zatem żądania, by Sąd do spraw Służby Publicznej dodał nazwisko urzędnika do listy kandydatów mogących uczestniczyć w programie szkoleniowym lub by zmienił metodologię zawartą w informacjach administracyjnych.
(zob. pkt 29)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑156/89 Valverde Mordt przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 27 czerwca 1991 r., Rec. s. II‑407, pkt 150
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑51/07 Bui Van przeciwko Komisji, 11 września 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑289, II‑A‑1‑1533, pkt 17, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑491/08 P
3. Odmienne traktowanie urzędników, którzy wystąpili o urlop z przyczyn osobistych w ramach regulaminu pracowniczego w jego brzmieniu sprzed dnia 1 maja 2004 r., oraz urzędników, którzy po dniu 1 maja 2004 r. wnioskowali o skorzystanie z urlopu wychowawczego, wynika właśnie z wprowadzenia do regulaminu pracowniczego art. 42a dotyczącego urlopu wychowawczego i nie może stanowić dyskryminacji, gdyż odmienne traktowanie jest obiektywnie uzasadnione brakiem nadania przez prawodawcę temu przepisowi mocy wstecznej.
Ponadto w gestii prawodawcy leży podjęcie decyzji o zakresie praw socjalnych przysługujących urzędnikom europejskim. Tymczasem okoliczność stworzenia nowych praw, korzystniejszych na przyszłość dla urzędników, nie może powodować przyznania z mocą wsteczną tych praw urzędnikom, którzy w przeszłości mogli spełniać warunki wymagane obecnie celem skorzystania z tych praw. W chwili, gdy Rada wprowadziła urlop wychowawczy, nie przewidywała ona zrównania z mocą wsteczną urlopów wychowawczych z urlopami z przyczyn osobistych ze względów rodzicielskich. Brak przepisów w regulaminie pracowniczym przewidujących zrównanie urlopu z przyczyn osobistych przyznanego ze względów rodzicielskich przed dniem 1 maja 2004 r. z urlopem wychowawczym nie oznacza zatem naruszenia zasady równego traktowania.
Wreszcie, ponieważ wykładnia normy powinna zawierać się w granicach jej treści, w szczególności gdy norma ta jest pozbawiona jakiejkolwiek dwuznaczności, nie należy dokonywać wykładni art. 40 ust. 3 regulaminu pracowniczego w taki sposób, że zobowiązuje on do identycznego traktowania urzędników, którzy skorzystali z urlopu z przyczyn osobistych ze względów rodzicielskich, z urzędnikami, którzy skorzystali z urlopu wychowawczego.
(zob. pkt 37, 40, 42)
4. Odmienne traktowanie, uzasadnione na podstawie obiektywnego i rozsądnego kryterium, proporcjonalne do celu realizowanego przez rozpatrywane rozróżnienie, nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania. Wśród obiektywnych i rozsądnych kryteriów mogących uzasadniać odmienne traktowanie urzędników znajduje się interes służby. Aby zdecydować, jakie środki należy przedsięwziąć w interesie służby, administracji przysługuje szeroki zakres uznania, a tym samym sąd wspólnotowy w ramach kontroli przestrzegania zasady niedyskryminacji powinien ograniczyć się do sprawdzenia, czy dana instytucja nie dokonała rozróżnienia arbitralnego lub w sposób oczywisty sprzecznego z interesem służby.
W tym względzie nie jest nieproporcjonalne, gdy administracja bierze pod uwagę doświadczenie zawodowe zdobyte w trakcie dziesięciu lat poprzedzających procedurę certyfikacji w celu oceny, w świetle potrzeb służby, istotnego charakteru zdobytego przez kandydatów doświadczenia zawodowego, ponieważ znaczenie tego istotnego charakteru spada wraz z rozwojem techniki i metod warsztatu zawodowego. W braku dowodu pozwalającego wykazać, że takie ograniczenie w czasie w rzeczywistości prowadzi do arbitralnego rozróżnienia lub w sposób oczywisty jest sprzeczne z interesem służby, ograniczenie to nie stanowi dyskryminacji.
Ponadto administracja korzysta z szerokiego zakresu uznania co do decyzji o zasadach typowania kandydatów. Postanawiając ograniczyć uwzględniane doświadczenia zawodowe do dziesięciu ostatnich lat, administracja nie odbiera sobie jednak prawa wyboru najlepszych kandydatów, ponieważ okres ten może stanowić element istotnego porównania.
(zob. pkt 57–59, 61)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑11/03 Afari przeciwko EBC, 16 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑65, II‑267, pkt 65
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑59/05 De Smedt przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑109, II‑A‑1‑409, pkt 76; sprawa F‑43/05 Chassagne przeciwko Komisji, 23 stycznia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑27, II‑A‑1‑139, pkt 91; sprawa F‑54/06 Davis i in. przeciwko Radzie, 19 czerwca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑165, II‑A‑1‑911, pkt 65 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑6/07 Suvikas przeciwko Radzie, 8 maja 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑151, II‑A‑1‑819, pkt 87