Ανακοίνωση στην ΕΕ

 

Προσφυγή ασκηθείσα στις 28 Σεπτεμβρίου 2005 - AITEC - Associazione Italiana Tecnico Economica del Cemento κ.λπ. κατά Επιτροπής

(υπόθεση T-371/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: AITEC - Associazione Italiana Tecnico Economica del Cemento (Ρώμη, Ιταλία), BUZZI UNICEM S.P.A. (Casale Monferrato, Ιταλία), ITALCEMENTI GROUP (Bergamo, Ιταλία) (εκπρόσωποι: δικηγόροι Massimo Merla και Claudio Tesauro)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

να αναγνωριστεί το ανυπόστατο της αποφάσεως σε περίπτωση κατά την οποία η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να αποδείξει ότι η δοθείσα στον Επίτροπο Δήμα εντολή τον νομιμοποιεί να υπογράφει πράξεις εκδιδόμενες επί θεμάτων πολιτικής ανταγωνισμού και ειδικότερα κρατικών ενισχύσεων·

να αναγνωριστεί η ακυρότητα της αποφάσεως: (ι) βαθμό κατά τον οποίο, αναγνωρίζοντας ότι το εθνικό σχέδιο κατανομής (ΕΣΚ) (άρθρο 2 της αποφάσεως) δεν εγείρει ενστάσεις και ως εκ τούτου εγκρίνοντας την κατανομή των δικαιωμάτων μεταξύ τομέων που απαριθμεί το σχέδιο, επιτρέπει τη συμφυή με την ως άνω κατανομή δυσμενή διάκριση, η οποία συνίσταται στην εύνοια των επιχειρήσεων των ως άνω τομέων εις βάρος άλλων· (ιι) στο βαθμό κατά τον οποίο αναγνωρίζει ότι είναι ασυμβίβαστη με το υπ' αριθ. 10 κριτήριο του παραρτήματος ΙΙΙ της οδηγίας 2003/87 η πρόθεση χορηγήσεως στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις που υπόκεινται στην υποχρέωση ενημερώσεως των αδειών της ευχερείας να αντλούν δικαιώματα από το προβλεπόμενο για τους νεοεισερχομένους απόθεμα για το τμήμα της ήδη υφιστάμενης και υποστάσας αλλαγή εγκαταστάσεως πριν από την ενημέρωση της αδείας (άρθρο 1, στοιχείο β΄, της αποφάσεως), μολονότι οι νεοεισερχόμενοι δεν έχουν εξαντλήσει τις διατεθείσες σε αυτές ποσότητες από το προβλεπόμενο απόθεμα, και (ιιι) στο βαθμό κατά τον οποίον ζητείται από την Ιταλία να επιφέρει στο ΕΣΚ αλλαγή συνιστάμενη στη μη χορήγηση της ευχερείας στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις που υπόκεινται στην υποχρέωση ενημερώσεως των αδειών να αντλούν δικαιώματα από το προβλεπόμενο για τους νεοεισερχομένους απόθεμα για το τμήμα της ήδη υφιστάμενης και υποστάσας αλλαγή εγκαταστάσεως πριν από την ενημέρωση της αδείας (άρθρο 2, στοιχείο β΄, της αποφάσεως)·

να καταδικάσει την Επιτροπή στο δικαστικά έξοδα.

Λόγοι της προσφυγής και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως της 25ης Μαΐου 2005 ¹ με την οποία η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έκρινε ότι το εθνικό σχέδιο κατανομής των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου (ΕΣΚ) που της κοινοποίησε η Ιταλία είναι ασυμβίβαστο προς τα περιλαμβανόμενα στην οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουνίου 2002 ², κριτήρια.

Πρώτον, οι προσφεύγουσες ζητούν να ελεγχθεί η αρμοδιότητα εκδόσεως της αποφάσεως εκ μέρους του υπογράψαντος της προσβαλλόμενη πράξη Επιτρόπου. Ζητούν ειδικότερα από το Πρωτοδικείο να ελέγξει την αρμοδιότητα του Επιτρόπου Δήμα σε σχέση με πράξεις εκδιδόμενες σε θέματα πολιτικής ανταγωνισμού και ειδικότερα κρατικών ενισχύσεων και, στην έσχατη των περιπτώσεων, να αναγνωρίσει το ανυπόστατο της βαλλόμενης πράξεως.

Δεύτερον, οι προσφεύγουσες καταγγέλλουν παράβαση του άρθρου 88, παράγραφοι 2 και 3, ΕΚ υπό την έννοια ότι η Επιτροπή εξέτασε το ΕΣΚ, ήτοι μέτρο δυνάμενο να εμπεριέχει στοιχεία κρατικών ενισχύσεων, χωρίς να τηρήσει τις δικονομικής φύσεως διατάξεις των προαναφερθέντων άρθρων.

Τρίτον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή, διερευνώντας την ύπαρξη πιθανών ψηγμάτων κρατικών ενισχύσεων στο ΕΣΚ, παρέβη το άρθρο 87 ΕΚ, το υπ' αριθ. 5 κριτήριο του παραρτήματος III της οδηγίας 2003/87 και την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων. Συγκεκριμένα, εγκρίνοντας την κατανομή των δικαιωμάτων μεταξύ τομέων, όπως αυτή παρατίθεται στο ΕΣΚ, επέτρεψε τη συμφυή προς την ανωτέρω κατανομή δυσμενή διάκριση εις βάρος των τσιμεντοπαραγωγών.

Τέταρτον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή εφήρμοσε πεπλανημένως το υπ' αριθ. 10 κριτήριο του παραρτήματος III της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, εκτιμώντας ότι είναι αντίθετη προς το ανωτέρω κριτήριο "η πρόθεση της Ιταλίας να επιτρέψει στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, οι οποίες υποχρεούνται να ενημερώσουν τις αντίστοιχες άδειες, να αντλήσουν από το απόθεμα δικαιώματα για τους νεοεισερχομένους για το τμήμα της ήδη υφιστάμενης και υποστάσας αλλαγή εγκαταστάσεως πριν από την ενημέρωση της αδείας". Με τον τρόπο αυτό, η Επιτροπή προσέβαλε το υπ' αριθ. 5 κριτήριο του παραρτήματος III της οδηγίας 2003/87/ΕΚ καθώς και την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, ενώ, παραλείποντας να εγκύψει επί των ιδιομορφιών των τομέων που άπτονται της εφαρμογής της οδηγίας σε σχέση με τη δυνατότητα επιτεύξεως αυξημένης παραγωγής, περιήγαγε για ακόμη μία φορά τους τσιμεντοπαραγωγούς σε δυσμενή θέση έναντι των άλλων παραγωγών.

Τέλος, οι προσφεύγουσες καταγγέλλουν παράβαση των διατάξεων των άρθρων 11, 12, 13 και 28 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ ως εκ του ότι η Επιτροπή ενέκρινε το ΕΣΚ μολονότι αυτό δεν περιλαμβάνει ρητές προβλέψεις ώστε να καθίσταται εφικτό στις επιχειρήσεις να οργανωθούν προσηκόντως μέσω μεταφοράς δικαιωμάτων ή ομαδοποιήσεως, προβλέπει περιόδους αναφοράς διαφορετικές από την πενταετή περίοδο για τη μεταφορά δικαιωμάτων προς χρήση, περιορίζει αδικαιολόγητα την ομαδοποίηση εγκαταστάσεων και δεν προβλέπει την ανακατανομή των ακυρωθέντων δικαιωμάτων εκπομπών.

____________

¹ - Απόφαση της Επιτροπής, της 25ης Μαΐου 2005, για το Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Δικαιωμάτων Εκπομπής Αερίων Θερμοκηπίου που κοινοποίησε η Ιταλία σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου [C(2005)1527 τελ., ΕΕ C 226 της 15.9.2005, σ. 2]

² - Οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 275 της 25ης Οκτωβρίου 2003, σ. 32).