WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 15 listopada 2011 r.

Sprawa T‑58/11 P

Michel Nolin

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Usunięcie punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa w następstwie awansu przyznanego na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego – Podstawa prawna – Właściwość organu wydającego akt – Zasada niedyskryminacji

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 1 grudnia 2010 r. w sprawie F-82/09 Nolin przeciwko Komisji.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. Michel Nolin pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Postępowanie – Punkty za osiągnięcia i punkty pierwszeństwa – Liczba odpowiadająca progowi awansu – Odjęcie od kapitału punktów zgromadzonych przez urzędnika, który został awansowany

(regulamin pracowniczy, art. 29, 45)

2.      Urzędnicy – Organ powołujący – Uprawnienia – Wykonywanie – Podział zakresu spraw – Odstępstwa – Subdelegacja – Dopuszczalność – Przesłanki

(regulamin pracowniczy, art. 2)

1.      Pojęcie awansu zawarte w art. 29 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) regulaminu pracowniczego należy rozumieć w świetle jego definicji zawartej w art. 45 regulaminu pracowniczego, a zatem powinno być ono spójne z ogólnymi przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie tego artykułu. Rozpatrywanie kandydatur do awansu na podstawie art. 29 ust. 1 lit. a) regulaminu pracowniczego powinno się bowiem odbywać zgodnie z przepisami art. 45 regulaminu pracowniczego, co z konieczności obejmuje również przepis art. 2 ust. 3 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego, wydanych przez Komisję w 2004 r., który wyraźnie stanowi, że po awansie liczba punktów odpowiadająca progowi awansu zostaje odjęta od kapitału punktów zgromadzonych przez urzędnika, który został awansowany.

W przeciwnym razie urzędnicy awansowani na podstawie art. 29 regulaminu pracowniczego mogliby wykorzystać do kolejnego awansu znaczną liczbę punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa, które uzyskali w niższej grupie zaszeregowania, co byłoby sprzeczne z art. 45 regulaminu pracowniczego, zgodnie z którym osiągnięcia urzędnika na potrzeby jego awansu należy porównywać z osiągnięciami jego współpracowników w tej samej grupie zaszeregowania. Ponadto wspomniani urzędnicy mieliby większą niż ich współpracownicy, awansowani wyłącznie na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego, szansę na to, że zostaną ponownie szybko awansowani, co byłoby wbrew zasadzie równego traktowania, która stanowi ogólną zasadę prawa Unii Europejskiej, zapisaną w art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(zob. pkt 36, 37)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑550/07 P Akzo Nobel Chemicals i Akcros Chemicals przeciwko Komisji i in., 14 września 2010 r., Zb.Orz. s. I‑8301, pkt 54

Sąd: sprawa T‑22/92 Weissenfels przeciwko Parlamentowi, 26 października 1993 r., Rec. s. II‑1095, pkt 66; sprawa T‑302/02 Kenny przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 30 września 2003 r., Rec.. s. I‑A‑235, II‑1137, pkt 56

2.      Subdelegacja lub odstępstwo od wymogów podziału kompetencji nadanych organowi powołującemu regulaminem pracowniczym może pociągnąć za sobą unieważnienie aktu administracji tylko w sytuacji, gdy taka subdelegacja lub odstępstwo mogą naruszyć jedną z gwarancji przyznanych urzędnikom w regulaminie pracowniczym bądź też zasady dobrej administracji w zakresie zarządzania personelem. W przypadku decyzji Komisji wydanej na podstawie art. 2 regulaminu pracowniczego chodzi bowiem raczej o podział zakresu spraw wewnątrz służb Komisji, a nie o sztywny rozdział kompetencji, którego nieprzestrzeganie pociąga za sobą sankcję w postaci nieważności aktów wydanych poza wytyczonymi ramami.

(zob. pkt 49)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑23/96 De Persio przeciwko Komisji, 15 września 1998 r., RecFP s. I‑A-483, II‑1413, pkt 111; sprawy połączone T‑40/07 P i T‑62/07 P de Brito Sequeira Carvalho i Komisja przeciwko Komisji i de Brito Segueira Carvalho, 5 października 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑89, II‑B‑1‑551, pkt 155