Προσφυγή-αγωγή της 29ης Δεκεμβρίου 2020 – Stockdale κατά Συμβουλίου κ.λπ.
(Υπόθεση T-776/20)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγων-ενάγων: Robert Stockdale (Μπρίστολ, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωπος: N. de Montigny, δικηγόρος)
Καθών-εναγόμενοι: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, Ειδικός Εντεταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Αιτήματα
Ο προσφεύγων-ενάγων (στο εξής: προσφεύγων) ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
ως κύρια αιτήματα:
όσον αφορά την απόφαση περί απολύσεως, να την κηρύξει παράνομη·
όσον αφορά τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύμβαση ιδιωτικού δικαίου:
να αναχαρακτηρίσει τη συμβατική σχέση ως σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου·
να κρίνει ότι ο προσφεύγων υπέστη δυσμενή διάκριση ως προς τον προβαλλόμενο λόγο απόλυσης και, κατά συνέπεια, να υποχρεώσει τους καθών-εναγομένους (στο εξής: καθών) να του καταβάλουν 10 000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης αποτιμώμενης κατά δίκαιη και εύλογη κρίση·
να κρίνει ότι οι καθών παρέβησαν τις συμβατικές υποχρεώσεις τους και, μεταξύ άλλων, την υποχρέωσή τους να κοινοποιήσουν έγκυρο έγγραφο καταγγελίας στο πλαίσιο καταγγελίας σύμβασης αορίστου χρόνου·
να κρίνει ότι ο προσφεύγων υπέστη άνιση και παράνομη μεταχείριση και, κατά συνέπεια, να υποχρεώσει τους καθών να τον επαναπροσλάβουν ή, επικουρικώς, να του καταβάλουν αποζημίωση υπολογιζόμενη βάσει της απώλειας του οφέλους που θα αποκόμιζε από την εκτέλεση της σύμβασης εργασίας αν αυτή παρέμενε εν ισχύι έως τον προβλεπόμενο χρόνο λήξης της διάρκειάς της·
κατά συνέπεια, να υποχρεώσει τους καθών να του καταβάλουν αποζημίωση για άδικη απόλυση (unfair dismissal), υποκείμενη σε μεταγενέστερο καθορισμό και προσδιοριζόμενη προσωρινώς, κατά δίκαιη και εύλογη κρίση, σε 393 850,08 ευρώ·
να υποχρεώσει τους καθών να καταβάλουν εντόκως τα ως άνω ποσά·
όσον αφορά τα λοιπά δικαιώματα λόγω μεταχείρισης του προσφεύγοντος που συνιστά δυσμενή διάκριση σε βάρος του σε σχέση με τους άλλους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
να κρίνει ότι ο προσφεύγων έπρεπε να προσληφθεί ως έκτακτος υπάλληλος ενός εκ των πρώτων τριών καθών και να κηρύξει ότι οι πρώτοι τρεις καθών μεταχειρίστηκαν τον προσφεύγοντα κατά τρόπον που συνιστά δυσμενή διάκριση σε βάρος του, χωρίς τούτο να δικαιολογείται αντικειμενικώς, όσον αφορά τις αποδοχές του, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά του και τις συναφείς παροχές, καθώς και όσον αφορά τη διασφάλιση μεταγενέστερης απασχόλησης·
να υποχρεώσει τους πρώτους τρεις καθών να αποζημιώσουν τον προσφεύγοντα για την απώλεια αποδοχών, σύνταξης, επιδομάτων και παροχών λόγω των παραβιάσεων του ενωσιακού δικαίου που προβάλλονται με την παρούσα προσφυγή-αγωγή·
να τους υποχρεώσει να καταβάλουν εντόκως τα ποσά αυτά·
να ορίσει στα μέρη προθεσμία προκειμένου να καθορίσουν την εν λόγω αποζημίωση λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό και το κλιμάκιο στο οποίο θα έπρεπε να προσληφθεί ο προσφεύγων, την κατά μέσον όρο αύξηση των αποδοχών, την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του, τα επιδόματα που θα έπρεπε συνεπώς να λαμβάνει βάσει των εν λόγω συμβάσεων εκτάκτου υπαλλήλου και να συγκρίνει τα αποτελέσματα που θα προκύψουν με τις πραγματικές αποδοχές που έλαβε ο προσφεύγων·
να καταδικάσει τους καθών στα δικαστικά έξοδα.
ως επικουρικά αιτήματα:
να υποχρεώσει τα θεσμικά όργανα να καταβάλουν στον προσφεύγοντα αποζημίωση λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης απορρέουσας από προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων του, ποσού προσδιοριζόμενου προσωρινώς, κατά δίκαιη και εύλογη κρίση, σε 400 00 ευρώ.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους.
Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται συμβατική και εξωσυμβατική ευθύνη των καθών για τους ακόλουθους λόγους:
παράβαση των διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου που είχε εφαρμογή επί της συμβάσεως του προσφεύγοντος·
δυσμενής διάκριση λόγω εθνικότητας που συντελέστηκε με την απόφαση περί απολύσεως και άνιση μεταχείριση στο πλαίσιο της διαδικασίας απόλυσής του ως Βρετανού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως·
κατάχρηση του δικαιώματος διαδοχικής χρήσης συμβάσεων ορισμένου χρόνου και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθώς και παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων·
ανασφάλεια δικαίου και προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως, παραβίαση του ευρωπαϊκού κώδικα ορθής διοικητικής συμπεριφοράς και προσβολή του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων.
Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η απόφαση περί απολύσεως του προσφεύγοντος είναι παράνομη. Ο λόγος αυτός διακρίνεται σε δύο αιτιάσεις.
Με την πρώτη αιτίαση προβάλλεται παραβίαση του δικαίου που έχει εφαρμογή επί της συμβάσεως εργασίας του (χαρακτηρισμός της σύμβασης, κανόνες περί απολύσεως, άνιση μεταχείριση σε σχέση με άλλους Βρετανούς υπαλλήλους που εργάζονται στην Ένωση κ.λπ.). Επικουρικώς, ο προσφεύγων προβάλλει ότι, προκειμένου να επιτευχθούν τα ίδια αποτελέσματα, πρέπει να εφαρμοστούν οι ίδιες αρχές, όπως αυτές κατοχυρώνονται από το ενωσιακό δίκαιο.
Με τη δεύτερη αιτίαση προβάλλεται δυσμενής διάκριση μεταξύ των εργαζομένων σε θεσμικά όργανα, μεταξύ άλλων, ως προς τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στους έκτακτους υπαλλήλους (μη καταβολή διαφόρων επιδομάτων, εισφορές στα συνταξιοδοτικά ταμεία, επιστροφή εξόδων κ.λπ.).
Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται από τον προσφεύγοντα εξωσυμβατική ευθύνη των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίπτωση που τα αιτήματά του σχετικά με τη συμβατική ευθύνη των καθών κριθούν απαράδεκτα ή αβάσιμα.
____________