WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 3 grudnia 2015 r.

Sprawa T‑506/12 P

Eva Cuallado Martorell

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs otwarty w celu stworzenia listy rezerwy kadrowej prawników lingwistów języka hiszpańskiego – Decyzja komisji konkursowej potwierdzająca niezaliczenie ostatniego egzaminu pisemnego i stwierdzająca niedopuszczenie do egzaminu ustnego – Artykuł 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego – Dopuszczalność skargi w pierwszej instancji – Obowiązek uzasadnienia – Odmowa przekazania skarżącej poprawionych egzaminów pisemnych – Dostęp do dokumentów

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 18 września 2012 r., Cuallado Martorell/Komisja (F‑96/09, Zb.Orz.SP, EU:F:2012:129).

Orzeczenie:      Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 18 września 2012 r., Cuallado Martorell/Komisja (F‑96/09, Zb.Orz.SP, EU:F:2012:129) zostaje uchylony, ponieważ stwierdza on, że skarga jest niedopuszczalna w zakresie, w jakim ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji odmownej w sprawie dopuszczenia skarżącej do egzaminu ustnego, a w rezultacie stwierdzenia nieważności listy rezerwy kadrowej. W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone. Sprawa zostaje przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej celem ponownego rozpoznania. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Odmowa przekazania poprawionych egzaminów pisemnych – Obowiązek uzasadnienia – Zakres – Przestrzeganie tajności prac

(regulamin pracowniczy, art. 25, załącznik III, art. 6)

2.      Skargi urzędników – Decyzja komisji konkursowej – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Fakultatywny charakter – Wprowadzenie – Konsekwencje – Przestrzeganie ograniczeń proceduralnych związanych z uprzednim zażaleniem

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)

1.      Uzasadnienie decyzji niekorzystnej ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu wystarczających wskazówek dla oceny zasadności tej decyzji oraz szans powodzenia wniesienia skargi do sądu Unii, a po drugie, umożliwienie temu sądowi sprawowania kontroli nad zgodnością wspomnianej decyzji z prawem.

Jeśli chodzi o decyzje wydane przez komisję konkursową, obowiązek uzasadnienia należy pogodzić z przestrzeganiem tajności prac komisji konkursowej, a tym samym przekazanie ocen uzyskanych z poszczególnych egzaminów stanowi wystarczające uzasadnienie decyzji komisji konkursowej. Wyraźna decyzja odmowna w sprawie przekazania poprawionych egzaminów pisemnych zawiera bowiem wystarczające uzasadnienie, o ile odsyła do art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego, który przewiduje, że prace komisji konkursowej są tajne.

(zob. pkt 37–39, 67)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 4 lipca 1996 r., Parlament/Innamorati, C‑254/95 P, Rec, EU:C:1996:276, pkt 31

Sąd, wyroki: z dnia 25 czerwca 2003 r., Pyres/Komisja, T‑72/01, RecFP, EU:T:2003:176, pkt 66 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 5 kwietnia 2005 r., Hendrickx/Rada, T‑376/03, Zb.Orz.SP, EU:T:2005:116, pkt 73, 74 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 12 lutego 2014 r., De Mendoza Asensi/Komisja, F‑127/11, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:14, pkt 94; z dnia 11 grudnia 2014 r., van der Aat i in./Komisja, T‑304/13 P, Zb.Orz.SP, EU:T:2014:1055, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Dostępne środki zaskarżenia, które można podjąć względem decyzji komisji konkursowej, polegają zasadniczo na bezpośrednim wszczęciu postępowania przed sądem Unii. Możliwość powołania się przez zainteresowanego na taką bezpośrednią drogę zaskarżenia bez uprzedniego złożenia zażalenia w drodze administracyjnej stanowi właśnie zastosowanie prawa do skutecznej ochrony sądowej. Chodzi bowiem o możliwość, a nie obowiązek.

Jednakże w sytuacji, gdy w obliczu decyzji komisji konkursowej zainteresowany zamiast odwołać się bezpośrednio do sądu Unii, wykorzystuje postanowienia regulaminu pracowniczego w celu zwrócenia się w formie zażalenia administracyjnego do organu powołującego, dopuszczalność wniesionej następnie skargi zależy od spełnienia przez zainteresowanego szeregu wymogów proceduralnych związanych ze środkiem, jakim jest uprzednie zażalenie.

(zob. pkt 54, 55, 62)

Odesłanie

Sąd, wyrok z dnia 23 stycznia 2002 r., Gonçalves/Parlament, T‑386/00, RecFP, EU:T:2002:12, pkt 34, 35 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      Pismo, poprzez które urzędnik, nie zwracając się w sposób wyraźny o wycofanie rozpatrywanej decyzji, ma na celu jasno uzyskanie ugodowego rozstrzygnięcia spornej kwestii, czy też pismo, które jasno wyraża wolę podważenia przez stronę skarżącą decyzji dla niej niekorzystnej, stanowi zażalenie w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego.

Tym samym, skoro celem postępowania poprzedzającego wniesienie skargi jest umożliwienie polubownego rozstrzygnięcia sporu powstałego w momencie złożenia zażalenia, organ powołujący musi być w stanie zapoznać się wystarczająco dokładnie z argumentami, jakie urzędnik wysuwa wobec decyzji administracji. Z tego wynika, że zażalenie powinno przedstawiać zarzuty i argumenty podnoszone wobec decyzji administracyjnej, przeciwko której jest ono skierowane.

Poza tym zażalenie nie musi posiadać szczególnej formy. Wystarczy, że wyraża ono w sposób jasny i precyzyjny wolę zaskarżenia przez stronę skarżącą podjętej względem niej decyzji.

Organ administracji jest zobowiązany rozpatrywać zażalenia w duchu otwartości, i aby stwierdzić, że ma do czynienia z zażaleniem w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, wystarczy, że w ramach postępowania administracyjnego zarzut został wcześniej podniesiony w sposób na tyle jasny, aby umożliwić organowi powołującemu zapoznanie się z uwagami krytycznymi zainteresowanego wysuwanymi względem kwestionowanej decyzji. Tym samym, nawet jeśli zarzuty czy argumenty nie zostały zawarte w samym zażaleniu, to jeśli wspomniany organ był w stanie dokładnie się z nimi zapoznać poprzez dokument, który został mu osobno doręczony, zażalenie nie może być uznane za niedopuszczalne.

(zob. pkt 63–66)

Odesłanie

Trybunał, wyroki: z dnia 31 maja 1988 r., Rousseau/Trybunał Obrachunkowy, 167/86, Rec, EU:C:1988:266, pkt 8; z dnia 14 lipca 1988 r., Aldinger i Virgili/Parlament, 23/87 i 24/87, Rec, EU:C:1988:406, pkt 13

Sąd, wyroki: z dnia 7 marca 1996 r., Williams/Trybunał Obrachunkowy, T‑146/94, RecFP, EU:T:1996:34, pkt 44, 50 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 13 stycznia 1998 r., Volger/Parlament, T‑176/96, RecFP, EU:T:1998:1, pkt 65; z dnia 16 lutego 2005 r., Reggimenti/Parlament, T‑354/03, Zb.Orz.SP, EU:T:2005:54, pkt 43, 44 i przytoczone tam orzecznictwo